De Laatste Koningin

26

Ze verdiepte de zoen terwijl ze ook haar woede over zich heen liet komen. Tranen vielen nog altijd naar beneden. Ze kneep soms wat te hevig in zijn spieren, maar hij liet het niet merken dat het hem stoorde. Hij weefde zijn vingers doorheen haar haren en speelde ermee, tegelijkertijd veegde hij soms haar tranen weg, of nam hij haar hand eens vast en kneep erin als ze toch wat te fel bewoog. Na een moment toen ze elke emotie stilaan naar buiten had laten komen, en haar hart de warmte die Rayan haar schonk eindelijk kon accepteren, voelde ze zich opgelucht. Langzaamaan geraakte ze zichzelf kwijt in hun liefdesspel. Rayan zakte af naar beneden en kuste haar van onder haar oorlel langs haar nek tot haar sleutelbeen. Zijn kusjes waren vurig maar zacht, en bezorgde haar overal tintelingen. Hij zakte nog verder af, en kuste de rondingen van haar borsten, en vervolgens haar buik. Uiteindelijk keek hij haar vragend aan, en ze knikte kort naar hem, waarop hij een condoom uitdiepte uit één van de zakken van zijn broek die naast de zetel op de grond lag. Dit was voor haar de eerste keer, alhoewel ze al eens een vriendje gehad had, maar dat was op haar twaalfde. Ze kreunde gelukzalig, ze had zich nog nooit zo goed gevoeld als nu en wou dat het niet zou stoppen, nooit.

De nacht ging voorbij in flarden van omhelzingen, ontdekkingen en opwinding. De felle ochtendzon die binnendrong doorheen het raam wekte haar. Ze had even tijd nodig vooraleer doordrong waar ze was, en ze voelde iets warms onder haar. Toen ze haar ogen opendeed, zag ze dat ze met haar hoofd op Rayans borstkas rustte, ze voelde hoe zijn armen haar stevig op haar plek vasthielden.
'Goeiemorgen,' klonk een schorre stem.
Ze keek op, en keek vervolgens recht naar Rayans stralende gezicht. Zijn haar zat helemaal door elkaar.
'Goed geslapen?' vroeg hij opeenvolgend. Ze staarde hem even aan.
'Ja, ben je al lang wakker?'
'Al even, maar ik wou je nog wat slaap gunnen dus ben ik blijven liggen.'
Ze liet haar hoofd weer zakken tegen zijn borst, vervolgens streek hij met zijn vingers over haar rug en nek. 'Vaak heb ik last van nachtmerries, of vreemde dromen... Het zijn meestal herinneringen, soms authentiek en op andere momenten vervormd. Ik denk... Ik denk dat Serafina het doet,' zei ze stil.
'Herinneringen?' zei hij toen vragend.
'Ja, en vreemd genoeg leken de meeste dromen me te willen helpen de waarheid te achterhalen, besef ik nu. Wat zou dat willen zeggen?'
Rayan bleef voor een tijd stil. 'Ben je wel zeker dat Serafina ze veroorzaakt? Ik bedoel, misschien heb je gewoon een levendige fantasie.'
Ismene zuchtte, en strekte zich uit om Rayan een snelle zoen te geven. 'Laat ook maar,' fluisterde ze hem vervolgens in zijn oor.

Vervolgens stonden ze beiden op en deden ze hun kleren weer aan om naar beneden te gaan. Het verbaasde haar dat ze Jona in de zetel zag zitten, pratend met Alies, maar ze kon wel raden over wat ze aan het praten waren.
'Jona,' zei Ismene voorzichtig.
Jona keerde zich in hun richting. Ze zag er nog altijd moe uit, maar had alleszins toch al meer kleur in haar gezicht.
'Ismene.' Ze liepen naar elkaar toe, en gaven elkaar een langdurige knuffel. Hun vriendschap was gelukkig nog altijd even sterk als voordien. Ze wist dat Jona zich niet veel herinnerde van de afgelopen weken in de bossen, enkel wat flarden van bepaalde gebeurtenissen waren haar bij gebleven. Alies keek hun vrolijk aan, zelfs Rayan had een bescheiden glimlach op zijn gezicht getekend. Ze maakten zich uiteindelijk van elkaar los.

'Je weet haast niet hoe blij ik ben je weer terug te hebben,' bracht Ismene treurig uit.
'Voor mij lijkt het alsof we elkaar enkele dagen geleden nog hadden gezien, maar blijkbaar is er dus werkelijk al zeker een maand voorbij gegaan. Ik zal veel mogen inhalen op school,' zei Jona zuchtend.
'Dit had nooit mogen gebeuren. Het spijt me, Jona. Heeft Alies je alles verteld?'
'Je kon er niks aan doen, jij had hier geen controle over,' vertelde Jona geruststellend, 'En als je bedoelt dat ze me op de hoogte heeft gesteld van de Nachtvrouwen en de Keltakrijgers, dan ja. Trouwens kan er uit dit voorval toch nog iets goeds uitkomen.' Jona keek bij die laatste zin naar Alies. Ismene volgde haar blik, ze had geen idee wat Jona bedoelde, terwijl Alies zich nu bloedserieus rechtzette.