Blair Mitchell żyje dzięki plotkom, nienawidzi filozofii i czasami też swojego sąsiada. Skoro wszystko jest takie paskudne, można właściwie wyskoczyć z czwartego piętra.
Prawda?
𝙄 𝙬𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙝𝙤𝙬
𝙄 𝙬𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙬𝙝𝙮
𝙔𝙚𝙨𝙩𝙚𝙧𝙙𝙖𝙮 𝙮𝙤�...
Jedna sprawa dotyczy treści, a dokładnie dwóch końcowych "dodatków". Jako urząd pocztowy w świecie Blair, mogę powiedzieć, że żaden list nie został wysłany. Skoro powstała odpowiedź, jeden musiał być przeczytany. A jak z drugim? Zostawiam tę sprawę otwartą, jako waszą cegiełkę do tej historii.
nie żegnamy się z Breezy Point. Dzięki kochanej @lonely-forget-me-not, która podała mi świetny pomysł, już niedługo na moim profilu pojawi się zbiór opowiadań, dotyczących epizodycznych (lub niedostatecznie rozwiniętych) postaci z tej historii. Nie będą miały wpływu na fabułę ani dalsze losy głównych bohaterów, ale myślę, że miło byłoby zobaczyć szerszy kontekst.
Jeśli kogoś interesuje, jak powstała Blair, zapraszam pod zdjęcie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mogę przysiąc, że kiedy zaczynałam pisać, Blair nie była inspirowana mną w żadnej kwestii. Najmniejszej. Kłamstwo, jest wyjątek - też piję zioła na urodę i to przy nich wszystko się zaczęło. Siedziałam na krześle, za plecami białe słońce, chciałam wypić herbatkę i nagle poczułam, jak ktoś mi ją zabiera. Dmucha do kubka, uśmiecha się cynicznie. Lesley Gore leciała akurat w tle i już wiedziałam, że właśnie poznałam Blair Mitchell.
Dziwny czas sobie wybrała, żebym zaczęła o niej pisać. Z każdym dniem czułam się coraz gorzej, a jednocześnie coraz lepiej ją rozumiałam. Tak po prostu, kolejne elementy układanki wpadały na swoje miejsce. I nawet jeśli na początku miałam piękne intencje (wyśmiać slut shaming i bad boyów), zgubiłam je gdzieś w połowie.
W pewnym momencie pisanie tej historii stało się moją małą terapią. Nie, terapia ma pomagać. To szczególnie nie pomagało, ale robiło cokolwiek, co na mój stan znaczyło niebotycznie dużo.
Miałam stworzony plan ramowy i zwyczajnie wypełniałam go wszystkim, co mogło się ze mnie wtedy wydobyć.
I to chyba tyle. Wielomiesięczna depresja, która w sumie dalej psuje mi pogodę, stworzyła chociaż jedną dobrą rzecz. Zabawne, że na początku nie miałam nawet pojęcia, że opisuję jej modelowy przykład.
(w mediach piosenka, przy której pisałam ostatni rozdział. może to przypadek, ale postawiłam kropkę równo z ostatnią nutą)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
credit dla artystki: pod każdym rozdziałem (oprócz tego oraz trzech innych, 14, 19 i 30) używałam twórczości annamachtart z tumblera
