YİĞİT ALİ DEMİRHAN/ HAZEL BADE SONAY
* Adını Türk Silahlı Kuvvetlerine altın harflerle yazdırmış bir yüzbaşı. Yaşadığı saldırı sonucu her şeyini kaybetmiş biri.
* Arkadaşlarının emanetine sahip çıkmaya ant içmiş bir kadın. Doktor olmasının yanında B...
Hayatın bizim için planladığı şeyleri çoğu zaman bilemeyiz. Hayat hiç ummadığımız anlarda ummadığımız şekillerde planlarını devreye sokar. İşte o zaman bizim yapabileceğimiz hiçbir şey olmaz.
Gül'ün de benim hayatıma girişi tam olarak böyle olmuştu. İki yaşına kadar onun teyzesi bazen de halası olmuş; iki yaşından sonra ise Bademi...
Gül'ün annesi Bahar ve babası Umut benim bu dünyada tanıdığım en iyi insanlardı. Onları kaybettiğimi öğrendiğim ilk an ne yapacağımı şaşırmıştım. Ortada kalan küçük bir bebek, bu hayatta kimseyle doğru düzgün iletişim kuramayan ve kurduğu iki insanı da kaybeden ben.
Bir bebeğe nasıl bakılırdı? Nasıl büyütülürdü? Büyüdüğünde bana ailesini sorarsa ne yapmam gerekir? Bu sorular ilk zamanlarda oldukça kafamı kurcalıyordu. O zamanlar yıllar önce hissettiğim korku ve endişe tüm bedenime tekrardan hakim olmuştu.
Onlarda tanıştığım dönemde, oldukça içine kapanık biriydim ben. Herkesten mümkün oldukça uzak durur, gereksiz hiçbir konuşmaya girmezdim. O ikisi ise bunlara tam tersi olarak yaklaşmışlardı bana. İşte 3 yıldır içimde olan, beni yakıp kavuran acının sebebi de buydu.
Onların acı kaybından sonra Gül tamamen ortada kalmıştı. Anne ve babası kimsesizlerdi. O iki genç kendi kendilerini büyütmüş daha sonrada birbirlerinin aileleri olmuşlardı. Bu sebeple ufaklığım tek başına kalakalmıştı.
O dönemde annem ve babamla konuşmuyordum. Yaşayan birçok olaydan sonra ağabeyim ve yengem beni yanlarına almış ve okutmuşlardı. Daha doğrusu sınava hazırlandığım sene beni o evden kurtarmış ve sınavdan sonra da desteklerini asla benden esirgememişlerdi.
Sabah uyandıktan sonra kahvaltıyı hazırlamak için aşağı indim. Eve daha bir kaç gün olmasına rağmen çabucak alışmıştım.
Aşağı indikten sonra mutfağı girdim ve ocağa çay suyu koydum. Bu gün iş günümdü ve ilk günde şansıma nöbet verilmişti bana. Üzülme Bade!
Suyu ocağa koyduktan sonra Gül'ün odasına doğru ilerledim. Bu gün onu Buketlere bırakacaktım. Okulu yarın açılıyordu çünkü. Odasına girdiğimde yatağında masumca yatıyordu. Yanına yaklaştım ve yatağın kenarına diz çöktüm. Önce daha annesinin ve babasının doğru düzgün sevemediği saçlarını sevdim daha sonrada tombik yanaklarını öptüm.
''Haydi bakalım! Gül Hanım uyanma vakti geldi. 5 dakika içerisinde kahvaltı masasında olmanız gerekiyor.'' dedim odadan çıkarken. Uyandığını biliyordum.
Mutfağa girdikten sonra dün aldığım kahvaltılıkları masaya taşıdım ve Gül'ün gelmesiyle kahvaltımızı yapmaya başladık. Kahvaltıdan sonra ikimizde üzerimizi değiştirmek için odalarımıza geçtik. Gül 5 yaşında olmasına rağmen birçok şeyi rahatça yapabiliyordu. Akıllı kızdı vesselam!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
