_
│JeonGGuk│
Taehyun'u omuzlarından tutup koltuğa oturttuğumda yavaşça kapıya ilerledim. Kapıyı bıkkın bir ifadeyle açtığımda gördüğüm manzarayla hiç şaşırmadım. Yoongi ve Namjoon omuzu sıvazlayıp içeri girdiklerinde bir çığlık sesi duydum.
"Oha! Burada bir kaplan var Jeongguk!"
Yoongi'nin ağzını açtığı kadar bağırmasıyla gözlerim kocaman açıldı. Bir an aklımdan Taehyung'un kaplana dönüşme ihtimali geçerken seslice küfür edip salona koştum.
Fakat gördüğüm şeyler gülmekten yerde yatmış ve hala gülmeye devam eden Yoongi ve ona sinirli bir şekilde bakan Taehyung'tu. En azından kaplana dönüşmemişti ve Yoongi'nin onun kıyafetleri dalga geçtiği çok açıktı.
Yerde gülen Yoongi tekme atıp Taehyung'un yanına oturdum. Ona yandan baktığımda tıpkı bir kaplana benzediğini ve ona çok yakıştığını görüyordum. Ayrıca sanki biraz komikti. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdığımda Taehyung sinirli bakışları bu sefer bana dönmüştü. Ağzımı elimle kapatıp gülmemi durdurmaya çalışsam da elleri çoktan bileğimi yakalamıştı. Üzerime doğru eğilirken konuştu.
"Sen neye gülüyorsun? Komik mi görünüyorum?"
Kendimi geriye doğru bıraktığımda artık üstümdeydi. "Çok tatlısın." Tek kaşı havalanırken gülme sesleri kesilmişti. Salonda tuhaf bir sessizlik vardı ve ben bundan rahatsız değildim. Çünkü umrumda olan gözlerimin içine bakan koyu kahverengi gözlerdi.
"Ne dedim ben sana?"
"Sana bir çocukmuşsun gibi davranmamam gerektiğini söylemiştin."
"Peki neden öyle davranmaya devam ediyorsun?"
"Çünkü..." Kollarımı kurtarıp koltuğa yasladım ve vücudumu havalandırdım. Yüzlerimizi yakınlaştırdığımda cümlemin devamını getirdim. "..çok tatlısın." Göz devirip beni omuzlarımdan ittirdiğinde koltuğa düştüm. Ardından somurtarak ayaklandı. "Üzerimi değiştireceğim." Odaya gittiğinde doğrulup koltuğa oturdum.
"Vay be! Az önce resmen k-drama izledim. Bir daha yapsanıza."
Ona göz devirip koltuktan kalktım. "Eee ne içersiniz?"
..
.
Arkadaşlarımı evden yolladıktan sonra salona geri döndüm. Taehyung elindeki kutuya bakarken yanına gidip oturdum. Elindeki telefon kutusunu sallayarak bana gösterdi. "Bu ne?" Kaşlarım çattım ve koltuğa biraz daha yerleştim. "Telefon?"
Bayık bakışları bana döndü. "Senden bunu isteyen oldu mu?" Parmaklarımı birbirine geçirdiğimde kafamı önüme çevirdim. "Hayır ama ben.. ihtiyacın olur diye almıştım." Elindeki kutuyu önümüzdeki masaya fırlatır gibi attığında ona alttan alttan bakıyordum. "Kendi ihtiyaçlarımı kendim alabilirim."
"Taehyung, şuan-"
"Şuan param yok öyle değil mi? Çünkü dört sikik yıl sonra yaşadığım ortaya çıkıyor ama kimse beni görmeye bile gelmiyor. Şu şehirde senden başka tanıdığım kimse de yok. Muhtaç olmaktan nefret ediyorum sen bunu gözüme sokmaktan çekinmiyorsun Jeongguk. Söylesene, bana kıyafetler ya da telefon alarak ne yapmaya çalışıyorsun? Bir çocuğa bakarmış gibi bana bakman hoşuna mı gidiyor ha? Arkadaşlarına rezil oldum ve o kedi suratlının kafasını kopartmamak için zor tuttum kendimi. Belki beni kovmak isteyeceksin, çünkü ben bir yaratığım. Normal kaplanlara bile benzemiyorum. Mutasyona uğradım belki. Ormanda yediğim bir şeyden dolayı bu haldeyim belki ama.. böyle olmak istiyorum. Sana zarar vermek istemiyorum Jeongguk."
Sadece sustum ve içini dökmesini bekledim. Söyledikleri her ne kadar beni kırsa da umrumda değildi. Umrumda olan tek şey Taehyung'tu ve ben iyi hissetmesi için elimden geleni yapacaktım. Bakışlarımı ona çevirdiğimde gözlerinin içine bakarak fısıldadım.
"Özür dilerim Taehyung."
"Ben özür dilerim Jeongguk."
Kollarımı açıp ona baktım. "Sarılsana bana." Kafa salladıktan sonra kollarını belime doladı ve başını göğsüme yasladı. Kollarımı sıkıca omzundan etrafına doladığımda çenemi başına yasladım.
"İster mutasyona uğramış ol, ister bir kaplana göre daha büyük. Seni her halinle kabul ediyorum. Hemde sonsuza kadar. Birde kedi suratlı arkadaşımın kafasını kopartmak istediğini normal sayıyorum çünkü bende arada öyle düşüncelere kapılıyorum ama önemli değil bunlar."
Dudaklarımı saçına bastırdığımda derin bir nefes aldım. Onu kendime daha çok çektiğimde tekrar konuştum.
"Ben, kaplanın içindeki seni, senin içindeki kaplanı sevdim Taehyung."
_
Arkidişler Taehyung'un psikolojisi pek iyi değil. Empati yapalım pılis, siz dört yıldır kimse olmadan vahşi bir ormanda kalsaydınız, zaten uçağın düşme aşaması bile bence başlı başına bir travma meselesi. Taehyung'un ani çıkışlarını alışın bunlar normal, siz asıl Jeongguk buna ne zamana kadar dayanabilecek onu düşünün ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Plane Crash × TaeKook✔
FanfictionJeongguk'un kullandığı uçak, kimsenin bilmediği bir ormana düşmüştü. O ormanda ise türünün bilinmediği bir kaplan yaşıyordu. 🥇ukekook 🥇kaplan [03.08.20] - [07.10.20]