Biraz genç biraz deli ama sonuna dek sevgi dolular. Onları birbirlerinden ayırmak sanılandan daha zor. Hayatlarına sıkı sıkı tutunabilmek için savaşmalı, sevmeli ve bir arada olmalılar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Iyi okumalar olsun mu? ;)
ARKADAŞKÇA / BİRİNCİ KISMIN FİNALİ
YARIM SAAT ÖNCE
MENAF
Okul hakkında tartışırlarken bir yandan da içinden dua edip duruyordu. tamu'nun çocuk gibi inadı yüzünden şu anda oldukça riskli bir şey yapmaktaydılar. Annesine arabaya binmeyeceğine dair söz vermişti. Üstelik Barbaros'un abisi de polis çevirmesine yakalanırlarsa, arabayı aldıkları konusunda hiçbir şey bilmediğini, üç maymunu oynayacağını söylediği zaman Menaf çok huzursuz hissetmişti. Sokak aralarında neredeyse kaplumbağa hızında giderlerken bile çocuğun içi hiç rahat değildi. "Eve gitmeliydik." Dedi "En azından netleri öğrenirdik." "Sen gelmek zorunda değildin." Diyen Tamu arkadan omzuna vurunca Menaf dişlerini sıkarak ya sabır çekti. Onun tek başına ehliyeti bile olmayan bir çocukla nasıl yalnız bırakabilirdi ki? Cep telefonunu cebinden çıkararak mesajları açtı. "Atıl abi?" yazıp gönderdikten çok kısa bir süre mesajına cevap gelirken Barbaros ile Tamu, gülerek bir şeyler konuşuyorlardı. Atıl "Söyle, Menaf." "Abi biz bir bok yedik ve içim hiç rahat değil. Sana içinde bulunduğumuz aracın plakasını versem, gelip bizi alır mısın? Bir de mümkünse çok sinirli ol tamam mı? Tamu'nun azarlanması lazım." Yazıp gönderdikten sonra Âtıl "Ne yaptınız?" diye sordu. Menaf "Barbaros adında bir arkadaşımızla araba turu yapıyoruz ama üçümüzün de ehliyeti yok. Bir de ikisi çok tez canlılar." Yazdığında Atıl'ın cevabı gecikmedi "Tamamdır. Çocuklara söylüyorum. Yerinizi öğrenince mesaj atacağım." Menaf, cep telefonunu şortunun cebine koyduktan sonra dikkatini arkadaşlarına verdi. "Öyle değil bir kere." Dedi Tamu "Herkesin kitapçığında farklı sorular vardı, tamam mı? İki ayrı soruda da aynı akımın temsilcileri sorulmuştu."
Menaf "Hayır ya. Temsilci değildi eserleri soruldu. Nasıl okuyorsun soruları sen?"
Tamu "Senden daha iyi okuduğum kesin." Diyerek başını ortalarından uzatırken "Başka bir radyo açsanıza." Dedi.
Menaf "Konuşuyoruz Tam Tam. Ne demeye radyo açalım şimdi?" diye sorduktan sonra ana caddeye çıktılar. "Yavaş ol" dedi Menaf "Arabalar çok hızlı."
"O iş bende" diyen Barbaros sağdan yavaşça gidiyordu. "Kep törenine gelmiyorsun o zaman?" diye soran Menaf, çocuğun "Bizimkiler çok önemsemiyor. Bir de karne günü yapmadılar ya iyice gıcık oldular. Üniversite sınavı yüzünden de epey beklediler. Bence de çok gereksiz." Demesiyle, Menaf "Haklısın aslında ama bayağı kişi katılacak gibi"
Barbaros omuz silkerken ışıklardan sağa döndü. Birkaç araba kendilerine korna çalsa da umursamadı. Barbaros "Liseyi de kazasız belasız atlattık." Deyince Tamu "Evet, ben daha kötü bitecek sanıyordum" dedi.
Menaf "Şom ağızlı mısınız ya? Kesin sesinizi" dedi "Elim kırık, sınavım ucu ucuna yetişti. Bir de sizin negatifliğinizle uğraşamayacağım." Deyip birkaç saniyeliğine emniyet kemerini açtı. Boynuna baskı yapıyordu. Tamu, ona kızarak "Tak kemerini" diye uyardı. Menaf, kemerini taktığı sırada Barbaros "Yol boş," dedi "Kırmızı yanana dek ışıklara kaçıncı saniyede varırım sizce?"
