Biraz genç biraz deli ama sonuna dek sevgi dolular. Onları birbirlerinden ayırmak sanılandan daha zor. Hayatlarına sıkı sıkı tutunabilmek için savaşmalı, sevmeli ve bir arada olmalılar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 28
KİLİD
Ertesi günün akşamında Jibit’in hepsini bir arada görmek istemesiyle, okuldan sonra soluğu Kilid’de almışlardı. Bu kiminin hoşuna gitse de çoğu hafta içi burada olmaktan memnun değildi. Özellikle de sınavlar varken. Antrenman salonunda çil yavrusu gibi her biri bir köşeye dağılmıştı. Üzerlerini değiştirmişler, bir yandan konuşuyor bir yandan da ısınıyorlardı. Salona bakan balkonlarda tek tük insanlar vardı. İlgileri üzerlerinde değilmiş gibi gözüküyor olsa Jibit kapıdan içeri girer girmez gözlerini üzerlerine dikeceklerdi. “Açım ben ya, eğer bizi oradan oraya koşturmayı düşünüyorsa karnımı doyurmadan şuradan şuraya koşamam.” Menaf, yere oturmuş başına taktığı bandanayı çıkarıp eline almıştı.
“Sen normalde de koşmayı sevmiyorsun ki?” diyen Saruhan’a gözlerini kıstığında “Vereceğim her kilo bünyeme zarar oğlum.” Dedi. Saruhan, karşısına geçip oturmuştu. “Hadi,” dedi “Dizlerini kır da biraz karın egzersizi çalış.” Dediğinde Menaf “Olmayan karnımın nesini çalışacağım?” diye sorunca Saruhan “Bana mı öyle geliyor yoksa bugün agresif misin biraz?”
“Yok ya! Açlıktan hep bunlar. Şu anda resmen en sevdiğim şeyi yapmaktan alıkonuyorum.” Dediğinde salonun kapısının açılmasıyla Jibit peşinde Nefal, Safira ve Karaca ile içeri girdi. “Cehennemin neden boş olduğu ortada” deyip yanlarına gelen Tamu kollarını göğsünde kavuşturduğu sırada “Haklısın. İnsan sana bakınca daha iyi anlıyor” diyen Ezel’e döndüler.
Menaf “Ne oluyor be size?” dese de Saruhan “Onlar cehennemi boş bırakmış olabilir ama siz ikiniz kesinlikle bir tımarhaneden yoksun bırakılıyorsunuz benden demesi.” Diye cevapladı. Ezel’e kaş göz işareti yaptıktan sonra Jibit’in “Sıraya geçin ve yerlerinizi alın.” Dediğini duydular. Her biri yerlerine geçerlerken “Ağır bir tempomu izleyeceğiz?” diye sordu İrem Yağmur.
Jibit “Şikâyetin mi var?” “Sınav haftasındayız,” dedi Yağmur da bunun üzerine “Bugün yorulursak ki kendi adıma konuşuyorum diğer haftaları toparlayamam. Zinde olmam gerekiyor, bitik bir halde değil.”
Jibit, gülümseyerek ona göz kırptıktan sonra diğerlerine döndü “Sadece sizinle biraz zaman geçirmek istedim.” Dediğinde Tamu “Neden bizim yerimize kendi yaşıtlarınla zaman geçirmiyorsun ki?” diye sordu.
Jibit, soğuk bir şekilde gülümserken “Siz daha çekicisiniz de ondan.” Dedi.
Menaf “Özellikle de ben ama gel gör ki bir boka yaramıyor.” Grup kendi içinde gülünce Tamu “Bu neden bu kadar önemli?” diye sordu.
Menaf “Anlayamazsın Tamu. Anlatamam.” Deyip boynunu bükünce Jibit “Hadi tamam, dikkatinizi bana verin.” Dedi ellerini çırparak. Ortam bir anda sessizleşti. “Şu sıralar yoğun olduğunuzu biliyorum. Biz de kurulla ortak bir karara vardık ve Kilid’in içerisinde yer alan sınavlarınız bundan böyle, muhtemelen dönem sonunuza kadar kademeli olarak bitmiş olacak.”
