SEV YETER (BxB)

2.Bölüm 💜

Umarım beğenirsiniz 🙏🏻

İyi okumalar 💜

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Oğuz, zengin bir ailenin oğluydu ve ona çarpan bir motorsikletin yüzünden bacakları tutmaz olmuştu. Daha 19 yaşında tekerlekli sandalyeye mahkum olmuştu. Geçirdiği sinir krizinden sonra biraz sakinleşmiş hissediyordu. Herkesi odadan kovduktan sonra yatağına geçmek istedi. Bunun için sandalyesinden kalkması gerekiyordu. Ama bacakları tutmadığı için çok zordu tek başına yatağına geçmesi. Sandalyesini yatağın kenarına kadar götürdü ve tam yatağının dibinde durdu. Elleriyle, ayağını sandalyenin basamağından indirdi. Diğer ayağını da indirdi ve en zor kısıma gelmişti sıra. Birkaç kez derin nefes aldı ve elleriyle sandalyenin kollarından destek alarak ayağa kalkmaya çalıştı ama ayaklarını hiç hissetmiyordu bile. Bu yüzden daha adım atamadan yere düşmüştü. Yere düşünce sinirden ağlamaya başladı bu kez. Bu kadar çaresiz olmak onu üzüyordu. O ağlarken kapısı tıklatıldı ama Oğuz cevap vermedi. Kapıya vuran kişi Oğuz'un annesiydi. Oğlu cevap vermeyince odaya girdi ve oğlunu yerde görünce kocasına seslendi. Adam koşarak içeri girince, Oğuz'u kaldırıp yatağına bıraktılar. Oğuz sırtını yatak başlığına vererek oturmayı tercih etmişti. Uyumak istemiyordu. Annesi oğlunun elini tutup saçlarını okşadı şefkatli bir şekilde.

"Oğlum, bak seninle konuşmamız gereken şeyler var. Ama hemen karşı çıkma lütfen." dedi annesi titreyen sesiyle. Oğlunun az önceki durumuna çok üzülmüştü. Annesi devam edemeyeceğini anlayınca kocası kadının elini anlayışla sıktı ve o devam etti konuşmaya.

"Bak oğlum. Artık küçük bir çocuk değilsin. Büyüyorsun. O yüzden bizi anlayacağını umduğumuz için seninle konuşup, fikirlerini önemsiyoruz." dedi. Babası konuşuyordu fakat Oğuz gözlerini ellerine indirmişti. Tepki vermeden dinliyordu genç adam babasını. "Sana bir yardımcı bulmamız gerekiyor. Her an, her dakika yanında olacak birine ihtiyacımız var. Ben şirkette oluyorum ayrıca biliyorsun ki küçük ve ilgiye, bakıma muhtaç bir kardeşin var. Annen her ikinizle de ilgilenecek tabiki ama en azından sana kitap okuyan, her ihtiyacını karşılayan, gezmeye gidebileceğiniz biri olmalı ya-" derken babasının sözünü kesti Oğuz.

"Tamam. Kim gelecekse gelsin. Şimdi beni yalnız bırakır mısınız? Uyumak istiyorum." dedi ağlamamak için kendini zor tutarken. Kardeşinin lafı geçince dayanamamış ve kabul etmişti. Çünkü kardeşi henüz minik bir bebekti ve annesinin bakımına, şefkatine kendisinden daha çok ihtiyacı vardı. Annesiyle babası daha fazla bir şey söylemediler ve oğullarını öpüp odadan çıktılar. Oğuz biraz zorda olsa yatağına yerleşti ve gözünden yaşların akmasına izin verdi.

Başlıyoruz bakalım.

Yorumlarınızı bekliyorum veee sizleri seviyorum 💙