Love In a Summer Night

Love in a Summer Night-35

CHAPTER 35

"Asan siya?"
Mabigat na tanong ko. Sobrang sakit at bigat ng nararamdaman ko. Iyak lang ako ng iyak habang naa-lala ko ang mga araw na kasama ko si Marcus,Hindi ko maipaliwanag yung sakit na nararamdaman ko habang inaalala yung mga araw na nakikita ko siyang nakatingin saakin pero hindi ko siya makilala.
"Asan siya!"
Sigaw ko habang umiiyak.

Nilapitan ako ni Kean habang malungkot ang kaniyang mga mata. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko at saka mahigpit niya akong niyakap.
"Kenzo,Relax..."
Pagpapakalma niya saakin. Doon palang ay naramdaman ko ng may hindi magandang nangyare. Pero nagdarasal ako na sana naman ay hindi totoo ang nasa isip ko.

Hindi ko kakayanin kung mawawala pa soya saakin ng tuluyan. Ayokong mawala siya,Gusto ko nasa tabi ko lang siya.

Umiiyak nalang ako sa mga oras na iyon dahil sasakit at bigat ngnararamdaman ko. Gusto oong sumigaw. Gustokong mag-wala. Gusto kong ilabas lahat ng nararamdaman ko. Hindi pa mannasasabi saakin ang lahat ay alam ko na kung ano ang nanguare bago ko sila makalimutan at alam ko,At ramdam ko ang katotohanan!

Nawalan na ako ng Magulang!Ayokong mawala pa siya.

"Asan siya!Gusto ko siyang makita!"
Sigaw ko.
"Napakatanga ko!Noong mga panahong kailangan niya ako wala ako sa tabi niya!Kung kailan kailangan na kailangan niya ako nakalimutan ko siya!napakatanga ko!Napaka selfish ko!wala akong kwenta!"
Paninisi ko sa sarili ko habang sinasaktan ko ang sarili ko. Sinusubukan akong pigilin ni Kean pero hindi niya magawa.

"Like!Tama na!okay?tama na...hindi mo kasalanan. Wala kang kasalanan...okay?"
Ipinaliwanag saakin lahat ni Kean ng Kumalma na ako at doon ay mas bumigat at mas nasaktan ako,Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang nararamdamn ko. Base sa kuwento niya ay wala na si Marcus pero ayaw kong maniwala!

Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak nalang ngumiyak ng araw na iyon. Nasuntok ko na ang pader at lahat pero hindiparin nabawasan yung sakit na nararamdaman ko.

Umalis si kean at may kinuha siya. Pagkabalik niya ay may iniabot siya saaking isang flash drive.

"Ibigay ko raw sayo 'yan kapag naalala mo siya...."
Sambit niya. I was just Crying That time. Hindi ko maipaliwanag yung bigat na nararamdaman ko. Para sasabog 'yung puso ko. Pinipili kong pakalmahin 'yung sarili ko pero hindi ko magawa.

Kinuha ko iyongFlash drive.kahit na mabigat sa loob ko at nasasaktan ako ay tiningnan ko kung ano ang nilalamannngFlash drive na iyon. Isinalpak ko iyon sa isang laptop saka naupo sa isang sulok ng kwarto. Nakapatong ang laptop sa hita ko.

Isang Video File lang ang nilalaman nito at may file name na 'use earphone'.
Agad kong sinalpakan iyon ng Earphone bago ko iyon pinanood.

It was Marcus. Iniaayos niya na muna ang Camera sa umpisa ng video.
"Ayan,Ayus na"
Pahkumbinsi pa niya sa sarili ng maiayos na nito ang Camera.hindi ko maiwasan ang hindi maiyak.nakikita ko palang siya ay nasasaktan na ako. Nagagalit rin ako sasarili ko kasi noong panahong kailangan niya ako ay Wala ako sa tabi niya.

"Siguro umiiyak ka ngayon?Bago ako magsimula,Ngumiti ka na muna,Okay?"
Pinilit kong ngumiti habang lumuluha parin ako.

"Malamang ay naalala mo na ako dahil pinapanood mo na ito... ummmm..Like?"
Biglanalang siyang umiyak kaya mas naiyak nalang din ako at mas bumigat pa ng bumigat ang nararamdaman ko. Nahihirapan na akong huminga dahil sa sakit ng Puso ko.
"Tandaan mo mahal na mahal kita..Pero sana maintindihan ko kung bakit ko mas pinili na wag akong ipaalala sa'yo..wag kang magagalit sa mga kaibigan natin kung malaman mong hinayaan lang nila ang desisyon ko ha? Choice ko ito para hindi ka na masaktan at hindi mo ako kaawaan..."
Sambit niya saka siya ngumiti pero kitang kita ko sa mga mata niya 'yung Sakit na nararamdaman niya.