İçimden geçenler ya da şöyle mi söylemeli, içimden gidenler. Bir haykırış derdim fakat halim yok galiba artık hiçbir şey için halim yok. Kağıtların yakıcı kesikleri sahilin ilginç cehennem belirtisi ve en üzücüsünü söylemekteyim, ilk yağmuru sensiz görmem...
Serinleyen hava bedenimin ya da ruhumun kalana ne kadar ruh denir bilinmez o garip şeyin soğukluğuna erişememesi. O kadar yangın ki kuzeyden daha soğuk yani bu anlatılamaz gerçeklerin en belirgini. Sonra tanrı çatık kaşlı ama görmezden geliyorum. Merhaba ben günahkar oğlun tüm kimliğimle buradayım. Melekler bi karanlıkta gitmişti fakat benden ümidi kesmediğini gösterdiğin kırmızı var ya o bile gitti. Galiba herkesin gidişine anlam verebilecekken buna veremediğimden bu boşluğun sonsuzluğu. Anlamsız ek doğru kelime bu oluyor. Sabahları kan ter içinde uyanıp ayıldığımda kendimi bir kaldırımda görüşüm ya da bir bankta ya da dizlerime kadar suyun içinde beni neden buraya gelene kadar kimse uyandırmadı sorusunun cevabıymış terk edilmek. Kapıyı kimsenin kitlememesi burası bizim evimiz diye anlatmaması yalnızlık. Acı mı sanırım ona henüz sıra bile gelmedi. Anlamsızca güldüğüm anları kemik kırılırcasına güldüğüm anları ve yutkunmanın mümkün olmadığı o anları anlatmak mı ? hangi kelime hangi dil. Konuşmayı unutmakmış yalnızlık kelimelerin yetişememesi erişememesi bazı yoksunlukları anlatmaya ki bu anlarda normal olan insanlar ağlıyor ne üzücü ben normal değilim. Ağlayamam iç olmadı. Öfkelenirim. Belki bir damladan ileri gidemeyen o sızıntı damla dahi değil gözümün buğusu kaç gece ağlamaya tekabül eder maalesef sadece sen bilirsin. Keşke bilmesen...
Son olarak sonsuzluk bir kişinin varlığı ile ilişkilendirilemez diye girmek istiyorum son paragrafın ilk başlarına. Yani bir sonsuzluğu yaşatmak için nesnesel bir bedene ihtiyacım olmuyor. Ben inanmıyorum her güzel şeyin bir sonu olduğuna doğama aykırı diye bileklerime kazınıyor gerçekliğin keskinliği. Ve ben düşersem kaldıramıyor hiçbir kimse. kalkıyorum tek fakat hep paramparça. Çok neşeli ortamlarda bıçak gibi kesiliyor anlık gülüşlerim ne yazık ki artık gizlenemiyorum. Kimse varmıyor üzerime gerçekleri gördüğü için. Bazen şeytan bile maske takamıyor he ne dersin ? Şayet meseleleri yüz yüze anlatırsam yüzünün yzüme değmesini çok isterdim. Çünkü bilirsin ben ölümden korkmam. Çünkü bilirsin ben ölümden korktuğunda ölen bir kimseyim.
