Ne var yani biraz delirmiş bulunuyorsam, yani bir gün güneşe merhaba demeden bitemez mi biter, gözlerini kapatırsın öyle biter, bakın efendiler bizi şarkılar delirtti, öylesine gelip aşık olduk biraz veya ağaçlar gövdemize yapraklar kazıdı, kuşaktan kuşağa delirdik bir miktar, köprüler vardı alev aldı durmadan, tramvaysız kentlerde olan insanlar sevemez mi yani ? Tamam ulan sevemez zaten hiç öyle sevemedik biz, şair olamadık diye bakmayın öyle iğneleyerek, az buçuk bizde yazdık boş sokaklarda düşünerek, elimizden geldiğinin gelmeyenleri var ve siz gidip onları görüyorsunuz, sanki hiç yorulmadık biz bir sigaranın gölgesinde, o uzun trenlerin camlarına dayadık kafamızı istasyonlarda içtik adı demli çayımızı, yine olmadı der gibi baktınız şimdi kalkıp delirdik diye mi suçluyuz, belki suçluyuz en kanatan perşembe, küfürlü gözlerle bakmak şart mıydı ? Ah sizler hep kalpleri tıkır tıkır çalışan kadınları sevenler, ben kalbi bozuk atan bir kadını sevdim diye mi üzerime gelirsiniz! Gelmeyin siz geldikçe ben akil olmayan karanlıklar ardına saklanacağım. Suç mu yeniden buna bir mektup demek...
