PAPATYAM {Tamamlandı}

6. BÖLÜM

"Emir anlamıyor musun Olmaz diyorum ya"

"Açelya, bak sende beni anlamaya çalış. Rüyamda gördüm diyorum. Ben Almina'ya   bir şey demeden  başkasına evet diyordu. Ya gerçek olursa? Şans yok mu yani? Başkasına evet diyemez mi? Çok geç olursa ya? Çok pişman olursam."

"Haklısın ama korkuyorum. Seni kabul etmezse aramız bozulursa."

"Yapabileceğim bir şey yok. İleride pişman olmak istemiyorum. Ya beni reddetmezse ."

 "Sen bilirsin  bana haber vermeden hiçbir şey yapma."

 "Bilemiyorum artık. Aklımda bir zaman dilimi var. Ama korkmuyor da değilim. Ya beni sevmezse? Duymadın mı? O zaman söylediklerini neymişim ben onun en yakın.
arkadaşıymışım ,kardeşiymişim."

"Emir sen de Almina ya hak ver. Seni  ilk tanıdığından beri arkadaşı olarak gördüğü ,sırlarını paylaştı, bence bunu demesi çok normal"

 "Haklısın neyse görüşürüz ben birazcık daha düşüneyim."

"Ama sen haklısın. Bence de git söyle . Son pişmanlık bir işe yaramıyor Emir" .

"Tamam ona herşeyi söyliyeceğim" .

"Gizli kişi olduğunu söyleme belki Emir olarak sevmez ama gizli kişi olarak tekrar karşısına çıkarsın."

"Tmm"

 "Hadi görüşürüz."

 Kahvaltınızı yapmış yukarıya çıkmıştım. Emir aradı Almina'ya  açılacağınından bahsetti ve eğer açılmazsa onun başka birini sevme ihtimalinin olabileceği için ona söylemeye karar verdiğini söyledi. İlk başta karşı durdum ama bence haklıydı seviyordu. Ve Almina'nın da başka birini sevme ihtimali az da olsa vardı. En azından sonradan pişman olmayacak. Belki Almina da severdi. Emir Telefonu kapattıktan sonra Emre'yi aradım Herşeyden bahsettim Emir'in açılmak istediğinden. Ve ona ihtiyacım olduğunu söyledim. Kafede buluşmaya karar verdik. Aklımda hiçbir şey yoktu. Böyle yaparak zarar mı veriyorum? Yoksa yardım mı ediyorum? Bilmiyorum. Ama sadece onun iyiliği için yapıyorum. Ama onun kırılmasından ve beni affetmemesinden korkmuyor değilim. Yani kardeşi olarak görüyor. Emirin de Almina'ya  nasıl baktığını gördüm. Acı çekiyordu. Ve ben bunun farkındaydım. Bence o yüzden söylemeliydi. İnşallah ikizim  sert bir tepki vermez arkadaşlığımız bozulmaz.

Anne ben çıkıyorum Emre ile kafeye gideceğiz

Tamam kızım ama çok geç kalma

Annemin yanağına bir öpücük kondurup evden çıktım. Almina'nın bu aralar çok kafası dağınıktı  ve üniversite sınavına nasıl hazırlanacak onu bile bilmiyorum. Ama bence o başaracaktır.  Kafe'nin önüne geldim. Emre içeride oturuyordu ve onun masasına doğru ilerledim. Ayağa kalktı sarıldık. sonra oturdum masaya. Yüzümün asık olduğunu fark edince

Ne oldu güzelim bir şey mi oldu?

Emir Alminaya   her şeyi söyleyecekmiş. Aslında bir yanım mutlu oluyorum söylüyor diye ama diğer yönden de üzülecek, kırılacak diye üzülüyorum

Zaten kırılırsa da üzülse de haklı. O Emir'i arkadaşı, kardeşi olarak görüyordu. Bilemiyorum ama çok üzüleceği ve  dağılacağı kesin. Ama sen korkma. Ne olursa olsun Almina seni affeder.

Ama Emre korkuyorum.

Neden güzelim.

Almina böyle konularda çok sert Eğer benim ona söylemediğimi öğrenirse

Birden gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Sandalyesine yanıma çekip bana sarıldı. Sen korkma.  Almina haklı  çünkü o da Emir'i arkadaşı, kardeşi olarak görüyor da ondan böyle bir şey beklemiyor ve beklememeside normal senin de bunu bile bile ona söylememiş olman onu daha fazla kıracak daha fazla üzücek bilemiyorum Ama bence söylesin. Çünkü Emir'in ne halde olduğunu tahmim edebiliyorum. Oda çok üzülüyor. Ve Almina'nın başka birini sevme ihtimali onu mahvediyor sevgilim. Ama  bu Almina ve ben direkt Emir aşkını itiraf ettiğinde  direk kabul ediceğini  düşünmüyorum bilemiyorum ama sen yine de korkma Almina Seni affetse de affetmese de ben senin yanındayım. Ona daha fazla ve sarıldım ve kaç dakika  öyle durduğunu bilmiyorum ama garsonun gelmesi ile ayrıldık ve kahvelerimizi söyledik