PAPATYAM {Tamamlandı}

32.BÖLÜM

Almina'dan

Gerçekten yorulduğumu hissediyorum. Sanırsam her şeyi unutup huzur bulduğum yer burası. Neresi mi? Emir göğsü. Sanki kafamı göğsüne koyduğumda tüm zorluklar uçup gidiyor. Arkadaşlarla buluşmadan önce Emir ile buluşmak istedim ve şuan sahilde , kafamı emirin göğsüne koymuş denizi seyrediyorum. Bugün Emir ile ilgili olan her şeyi açıklayacağım. Birden Açelya'nın sesi geldi

"Abiiii!!" ne dedi abi mi? Hemen Emir'e dönüp

"Abim burda. Seni şimdi öğrenemez"

"Tamam sakin ol. Şimdi sen oraya git bende kafede bekleyeceğim"

"Tamam" dedim ve o yöne doğru yürümeye başladım. Tam da tahmin ettiğim gibi hemen köşenin başındaydılar. Yani Açelya saliselerle kurtardı beni. Yani bir ikiz olarak beni kurtarıp bir işe yarasın dimi yani. Neyse ne. Hemen oraya döndüm. Gördüğüm manzara pek de hoşuma gitmedi diyemem. Kahkaha atasım var. Açelya abim ile zar zor konuşmaya çalışıyor, bu arada abim Emre'ye kötü bakışlar atıyor ve Emre bu bakışlardan korktuğunu beni kurtarın diye bağırıyormuş gibi davranarak çok açık belli ediyor. Ve ben o kurtarıcısıyum. Birden içimden gelen kahkahaya engel olmayarak kahkaha atmaya başladım. Açelya'nın kötü bakışlarına, Emre'nin kurtar beni bakışlarına maruz kaldım. Emre'ye yardım edicem bakışları atıp abime sarıldım.

"Abicimmmmm." sonra ayrılarak bana döndü

"Sizin burada ne işiniz var?" Açelya bana izin vermeden cevap verdi.

"Arkadaşlar ile kafe de buluşucaktık abicim. Sen niye buradasin?" Beni göstererek

"Sizin şirkette işe giricem bunu ayarlamak için şirkete gidiyordum. Yarın işe başlarım." abimden öğrenmem gerekiyor bir şeyleri ve ben korkuyorum. Son bir nefes alarak

"Emir gitmek istemesse ne olucak?"

"Gitmeyecek diye bir şey söz konusu bile değil. Benim ile ne zaman konuşmak istersen senin yanındayım tamam mı kardeşim?" dedi. Ne diyecektim. Göz yaşlarımı abimin kazağına akıttığım zamanlardan sonra ona nasıl Emir'i seviyorum diyeceğim.? Açelya durumu anlamış ki

" Abicim biz seni tutmayalım. Hem arkadaşlarımız da bizi bekliyor, onları bekletmeyelim"

"Tamam" dedikten sonra ilk Açelya'ya sarıldı. Bana sarılırken kulağıma

"Sana inanıyorum, doğru kararı vericeksin. Hiç bir zaman karşında olmayacağım emin ol. Ben sadece benim küçüğümü koruyorum." dedi ve ayrıldı bende. Tekrar ona sarılıp

"Bana inandığın için, hep yanımda olduğun için çok teşekkür ediyorum" abim kararıma saygı duyacaktır biliyorum.

"Ama yeter artık, ayrılın. Kıskanıyorum."  diye söylendikten  sonra Açelya, ayrılıp kafeye doğru yürümeye başladık. Açelya bana dönüp

"Dökül bakalım Almina hanım neler oluyor?"

"Anlatıcağım. Kafe de herkes ile birlikte sende öğreniceksin." kafenin önüne geldiğimiz de Emir'i gördüğümde yüzüme büyük bir sırıtış oldu yüzümde. Hemen gidip elini tuttum. İlk elimize baktı ve sırıttı. Sonra beni kendine çekti. Açeya ve Emre bize garip bakışlar atsada içeri girdik. Bizimkileri olduğu kısma ilerleyince tam selam diyecektim ki Meriç' in ayağa kalkıp

"Bunun burda ne işi var Almina!" dedi. Onun oyun oynadığımızı öğrendiğini Meriç' e söylemiştim. Hemen Meriç'e dönüp

"Lütfen ilk başta dinle olur mu?" kafasını salladı. Tam ağzımı açıcaktım ki bizim Uğur'un telefonu çaldı. kim dememe kalmadan