(Unicode)
"တီ...တီ..."
ကား ဟွန်းတီးသံကြောင့် ဦးသာရင်တစ်ယောက် ခြံတံခါးကို ကပျာကယာဖြင့်သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်...
"တူမကြီး မိုးချုပ်လှချည်လားကွဲ့..."
"ဟုတ်တယ် ဦးသာရင်ရေ့ ပွဲကနီးလာလေ ပိုပြီးအလုပ်ရှုပ်လာလေပဲ..."
"အေးပါကွယ်.. အသွားအလာလေးတော့ ဂရုစိုက်ပေးပေါ့.. ဦးသာရင်က တူမကြီးကို driverနဲ့တောင် သွားစေချင်တယ်ကွယ်.. တူမကြီးက သဘောမကျလို့သာ..."
"သမီးက ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲ ကားမောင်းရတာကြိုက်လို့ပါ.. ပြီးတော့ driverတွေနဲ့ကျ ပိုပြီးအလုပ်ရှုပ်တယ်ထင်လို့ ..."
"အေးပါကွယ် တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ သတိလေးပိုကပ်ထားပေါ့.. ဘုရားတရား မမေ့နဲ့.. "
"ဟုတ်ပါ.. ဦးသာရင်ရဲ့.. စိတ်ချပါ..
ဒါဆို သမီးအထဲဝင်တော့မယ်နော်.. "
"ကောင်းပါပြီကွယ်.... "
သိမ့်လည်း ခြံစောင့်ဦးလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ အိမ်ထဲသို့ တန်းဝင်ခဲ့တော့သည်..
"သမီး မာမီ့ဆီလာဦး..."
"ဟုတ်.. မာမီ.. "
သိမ့် အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ဧည့်ခန်းတွင် စာရင်းထိုင်လုပ်နေသော ဒေါ်ကလျာမှ လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်...
"သမီး ဘာလို့နောက်ကျနေတာလဲ..
၉နာရီတောင် ထိုးတော့မယ်.."
"ဒီနေ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်တိုက်တာ အဆင်မပြေဖြစ်နေတာနဲ့ ကြာသွားတာ..
အဲ့ဒါ အခုမှပြီးလို့လေ မာမီရဲ့..."
"ညနေစာကစားပြီးပြီလား.."
"ဟိုမှာပဲ အဖွဲ့တွေနဲ့အတူ ပါဆယ်ဆွဲစားခဲ့ပြီ မာမီ.."
"အေး... အဲ့ဒါကို ဘာလို့ သမီးက ကြယ်စင်လေးဆီ ဖုန်းဆက်မပြောတာလဲ..နောက်ကျမယ်ဆိုရင်လည်း နောက်ကျမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းလေးတော့ ပြောမှပေါ့.. ကြယ်စင်လေးက သမီးနဲ့ ညနေစာအတူစားမယ်ဆိုပြီး ၇နာရီ ထဲက စောင့်နေတာ.. ၈ နာရီကျော်တဲ့ထိ သမီးကပေါ်မလာတော့ အဲ့ဒါစိတ်ဆိုးပြီး ထမင်းမစားဘဲ အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့တာပဲ... မာမီ တံခါးဖွင့်ခိုင်းတာတောင် မဖွင့်ပေးဘူး...."
YOU ARE READING
You are My Sunshine
General FictionYuri Fiction လေးပါဗျ ပထမဆုံးမလို့ ဝေဖန်ပေးကြပါဦးနော် (Unicode + Zawgyi)
