One Night With My Beast Boss (One Night Series #2)

Chapter 29

Chapter 29

Inaya ng ina ni Landon si Papa at Mama sa garden para makapag-usap. No'ng una ay hindi pumayag si Mama pero pinilit siya ng ina ni Landon.

Nasa salas naman ang mga bata. Si Rhea at Rafael ay nagda-drawing ng kung ano. Si Harvey ay bagbabasa ng wattpad sa libro na palagi niyang dala kahit saan siya magpunta. While the twins and Aliyah was playing mobile legends.

Kuya Blaine, Kuya Gerald and Landon was busy watching basketball on TV. Their wives are in their room, taking a nap dahil siguro napagod. While I was here beside Rafael and Rhea, watching them draw.

"Ay, ang bobo mo naman, Grant!"

Nilingon ko si Aliyah na mukhang iritado habang nakatingin sa cellphone. Agad siyang sinaway ni Kuya Blaine.

"Aliyah, 'yang bibig mo."

"Sorry, Papa." paghingi niya ng paumanhin at tinignan ng masama si Grant. "Bobo ka kasi." she mouthed.

Napailing nalang ako at binalik ang tingin kila Rafael at Rhea.

"Ang galing ko po, 'di ba, Kuya Rafael?" she giggled while pointing her drawing.

She drawed a complete family. Stick lang at hindi pa pantay. Mahina akong natawa.

She took it and went to her brother, Harvey. "Kuya, look. Maganda po?" dinikit dikit pa niya ang daliri sa pisngi nito.

Mula sa libro ay bumaling siya sa drawing ng kapatid. "Yup."

Rhea giggled and went to her father. Pinakita rin niya ang drawing dito.

Kuya Blaine smiled at his daughter. "Wow. Can you tell me who is that, baby?" pinaupo niya sa lap ang anak.

"Sure!" she giggled and became excited. "This is you, and this one is Kuya Harvey. Sunod po is si Mama tapos si Ate Aliyah." aniya habang iniisa isang tinuro ang d-in-rawing.

My family stayed here of three days and two nights. Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nina Papa, Mama at ng ina ni Landon but it seems like they are okay now. Hindi sila masiyadong nagpapansinan pero hindi rin nagbabangayan.

Napayakap ako sa sarili ko nang mas lalong lumakas ang hangin ang bumalot sa akin dito sa balkonahe ng kuwarto ni Landon. Kanina lang no'ng umalis ang pamilya ko pauwi ng Iloilo. At ilang araw nalang rin ay babalik na ako sa trabaho.

Someone wrapped his arms around my waist and smelled my neck. Napangiti ako dahil alam kong si Landon ito. I felt him kissing my neck.

"Hey," he whispered huskily and kissed me on my cheek.

"Hey," I smiled more. "Tulog na ba si Rafael?"

"Yes." ipinatong niya ang baba sa balikat ko. "Babalik ka na ba talaga sa trabaho?"

"Oo. Isang buwan lang naman ang f-in-ile ko na leave."

"Huwag ka nalang mag-trabaho."

I chuckled. "Landon, hindi puwede. Alam ko naman na kaya mo kaming buhayin ni Rafael pero kailangan ko pa rin magtrabaho. Kailangan pa rin ako ng pamilya ko."

"But we can still provide them kahit hindi ka magta-trabaho-"

Umiling ako at kinalas ang pagkakayakap niya sa akin para harapin siya. Hinuli ko ang mga mata niya.

"Landon, hindi naman puwedeng sa 'yo ko nalang i-asa ang lahat. Tanggap ko na ikaw ang bubuhay sa amin ng anak mo... pero kung isasama mo pa ang pamilya ko, sobra sobra na 'yon. It's my responsibility to-"

"It's my responsibility, too, because they were the parents of my future wife."

Natigilan ako sa sinabi niya at napatitig sa kan'ya. Ramdam na ramdam ko ang lakas ng kabog ng dibdib ko lalo na no'ng may inilabas siya sa kan'yang bulsa. At halos tumigil ako sa paghinga nang makita ang isang pulang maliit na box roon.