MELEZ / Dönüşüm Serisi 2. Kitap

Bölüm 23/ Bekleyiş

    Sara başını kaldırıp kızarmış gözleriyle bana baktı. "Ona hafızasını geri verdim." dediğinde Chrisle aynı anda nefesimizi tuttuk. Chris şok içinde Sara'ya bakıp, "Böyle bir şeyi niye yaptın Sara, niye?" diye sordu tükenmiş bir şekilde kendini yere bırakarak olduğu yere çöktü. Ona uyaran bir bakış fırlatıp Sara'nın elini tuttum. "Canım neden hafızasını geri verdin ki? Eskiden nasıl bir insan olduğunu biliyorsun." dedim sesimi normal tutmaya çalışarak.

   Sara gözlerimin içine bakıp, "Bu gece seninle konuştuktan sonra kararımı verdim. Anılarını aldığın için daha mutlu olduğunu söylemiştin. Kalp unutmaz dedin, iki insan birbirini sevdiyse her zaman sever dedin. Ben.." hıçkırıkları arasında yutkundu ve devam etti. "Ben yine de kalır sanmıştım. Beni sevdiği için, anılarını geri alsa bile beni seçer sanmıştım. Ama o çok sinirlendi, herşeyi hatırladıktan sonra üstüme yürüdü. Bunu ona nasıl yaptığımı, onu aciz bıraktığımı söyledi." dedi Sara ağlayarak.

    Chris ona bakıp, "Sonra da sana zarar mı verdi? Geldiğimizde yaralı ve baygındın. Bunu sana o mu yaptı?" diye sordu öfkeyle.

    Sara ona bakıp başını salladı. "Hayır o sadece kapıya yöneldi, gideceğini anlayınca kolundan tuttum, gitme dedim ama o kolunu sertçe elimden çekti. Dengemi kaybedip düştüm, sonrasını hatırlamıyorum." dedi. "Gittiğini nasıl öğrendiniz?"

    Chris ile birbirimize baktık. Konuşan ben oldum. "Kapıda nöbet tutan adamı yaralayıp ormana gitmiş. Alexander onu bulmaları için adamlarını gönderdi. Onu geri getirecekler Sara merak etme." dedim.

    Sara başını sallayıp ağlamaya devam etti. Chris revire gidip elinde bir şırıngayla dönünce soran gözlerle ona baktım. "Bu onu sakinleştirir, uyuması lazım." dedi ve Sara'yı yatağına götürüp uzanmasını sağladı. Sonra da kolunu açıp şırıngayı enjekte etti. Sara bir süre daha ağladıktan sonra gözleri yavaşça kapandı ve derin bir uykuya geçti.

    Chris ile beraber bir süre daha onun yanında kaldık. İlaçtan sonra uyanmayacağını bilsek de kısık sesle konuşuyorduk. "Hala aklım almıyor böyle bir şeyi nasıl yaptığını?" dedi Chris elini başına koyarak.

    "Konu aşk olunca insan mantıksız davranabiliyor bazen. Sanırım o Arlo'nun içindeki iyiliği gördüğü için anılarını geri alsa bile yine de onunla kalacağını sandı." dedim. Chris başını kaldırıp bana baktı, yüzündeki suçlama ifadesini görünce hemen ekledim. "Yaptığı şeyi savunmuyorum Chris, sadece onun gözünden bakmanı sağlamaya çalışıyorum. Sonuçta Arlo ile evlenmişti, eşim dediği insanın anıları almış olmak, ona yalan söylemek istemedi belli ki. Açıkçası ben de Arlo'nun kalmasını beklerdim. Sara'ya bakışlarını sen de gördün, onu seviyordu." dedim üzüntüyle.

    Chris sinirle iç çekti. "Lana sen onu eskiden tanıyordun, sence anılarını geri almış eski Arlo birini sevebilir mi?"

    Soru karşısında öylece kaldım. Eskiden tanıdığım Arlo'yu birine sevgiyle bakarken düşünemiyordum, kalbi öyle kötüydü ki orada sevgiye yer yoktu. Kalbi öyle karanlıktı ki o kalpte asla çiçek açamazdı. Chris yüz ifademden anlamış olacak ki tatmin olmuş bir şekilde bana baktı. "Sara'yı seven kişi Arlo değildi, hiçbir zaman da olmadı. Anıları alındıktan sonra sadece onun kabuğu vardı, Sara bunu bile bile onunla evlendi. Şimdi o kabuğun içi doldu ve onu istemiyor. Üstelik bu sadece Sara'yı etkilemeyecek. Hepimizin ağzı yanacak." dedi Chris sıkıntıyla.

    "Ne demek istiyorsun?" dedim içimde oluşan panik dalgasını hissederek.

    "Sence Arlo Mobilium'a ulaşınca ne olacak? Burayı, bizi biliyor. İlk işi yarın sabah bütün koruyucuları toplayıp gelmek olur. Eğer babamın adamları onu bulamazlarsa burada kalamayız." dedi Chris.