Dark Lord ~Jeon Jungkook

Final

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

_________________________________________

—Bayan Jeon, Bay Jeon sizi çağırıyor.

—Tamam. Sen çıkabilirsin dedim.

Dosyanın arasına kalemi koyarak kapadım. Ayağa kalkarken Jungkook'un beni ne için çağırdığını gayet de iyi biliyordum.

Onun odasına ilerledim. Perdeleri kapalıydı. Bunun ne anlama geldiği de açıktı işte.

Odaya direk olarak girerken kapıyı kilitleyip arkama döndüm.

Kravatı gevşetilmiş, ilk üç düğmesi açılmış, gömleğinin kolları katlanmış saçları dağılmış bir Jeon Jungkook'a kesinlikle kimse hayır diyemezdi.

Ona doğru ilerlerken ayaklarıyla sandalyesini geri itti.

Gülümseyerek bacaklarının üzerine yerleşirken ellerimi boynuna koydum.

—Şirket fantezin asla bitmiyor dedim gülerken

—Iki oda ötemde dosyaları incelerken ciddi ifadenle ne kadar seksi olduğunu bilmek beni çıldırtıyor dedi.

Güldüm.

—Senin de bu benim için dağılmış ifaden beni çıldırtıyor.

—Seni durduran hiç bir şey yok karıcım dedi haylaz bir ifadeyle.

Güldüm.

Belimdeki elleri beni aniden masasının üstüne oturturken ayağa kalkıp direk olarak dudaklarımızı birleştirdi.

Bir eli kalçama giderken diğer eli belimdeydi. Bense onun dağılmış saçlarını çekiştirerek daha da dağıtmakla meşguldüm.

Masadaki eşyaları umursamadan yere iterken beni masaya yatırıp üstümdeki yerini aldı.

Işte bu saatten sonra şirkette bomba patlıycak olsa onu kimse durduramazdı.

....

Jeon Jungkook

—Benim miniğim diye mırıldandı oğlumuzu kucağına alırken.

2 yaşında küçük bir oğlumuz vardı.

Ben de gülerek onlara yaklaşırken Hyuna'yı kucağıma almıştım.

Buna üçümüzde gülerken hazır olan yemek masasına götürdüm onları.

—Benim miniklerim diyerek Hyuna'yı sandalyeye oturttuğumda sesli bir şekilde gülüyordu.

Oğlumuzu kucağıma alıp sandalyesine oturttum. Bakıcısı ona yemek yedirirken asla dinlemekten bıkmadığım sevgili kadınımı tüm dikkatimle dinliyordum her zamanki gibi.

10 senedir birlikteydik. 4.5 senedir resmi olarak evliydik. Ama bu 10 senede her bir anımız birlikte geçmişti.

Birlikte çok fazla şey yaşamıştık. Yapmadığımız çılgınlık kalmamıştı. Her zaman birilikte okumuştuk milletin canına.

Bazen birlikte yıkılmıştık. Ama yıkılsak da geçerdi. Geçmişti de. Her defasında çok daha güçlü bir şekilde ayağa kalkmıştık.

Şimdiyse karşımızda kimse duramıyordu. Hiç bir şekilde. Kalbimizi birbirimizden başka kimse kıramıyordu. Eh arada tartışmalarımız oluyordu. Normaldi.

Bunlar birlikteliğimizin tadı tuzuydu. Ayrı kaldığımız zamanlardan sonra birbirimize daha sıkı bağlanıyorduk.

...