If I were a BOY . . . [Completed]

Part 5

(Unicode)

မြန်မာစံတော်ချိန် မနက်၉ နာရီ - US စံတော်ချိန် ည10နာရီ 30မိနစ်.....

~You're my sunshine,my only sunshine... you make me happy.... ~

ရုတ်တရက် ထမြည်လာတဲ့ဖုန်းသံကြောင့် သုတအိပ်​နေရာမှ နိုးလာခဲ့၏။ဖုန်းက နာရီကို ကြည့်လိုက်​တော့ ည ဆယ်နာရီ​တောင်ခွဲ​​နေ​လေပြီ။

" အွန့်  ..Hello ​အကို"

" Good Day သုကလေး ။ဘာလုပ်​နေတာလဲ။ကိုယ်က မနက်စာခုမှစား​ဖြစ်တာ။သုကလေးအိပ်ပျော်​နေတာလား"

" ဟုတ် ည​နေကစာနည်းနည်း လုပ်နေရင်းအိပ်​ပျော်သွားတာ ​အကို"

"စာလုပ်တာလည်းလုပ်ပေါ့သုကလေးရာ။ ကျန်းမာရေးကိုလည်းဂရုစိုက်ရမှာပေါ့"

"ဟုတ် အကို ဘာမုန့်စားနေတာလဲ ကျွန်တော့်ကိုနည်းနည်းကျွေး"

" အဟွန်း"

သုကလေးစကားကြောင့် ရဲသွေး ပြုံးမိသည်။ ကြည့်ပါအုန်း မိသားစုမှာသားအကြီးဆုံးဆိုပြီးလူကြီးဆန်ချင်တဲ့ ကောင်ငယ်လေးက သူနဲ့ကျရင် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို။

ချစ်ရတဲ့ ငယ်​ရေ... ကလေးဆန်ပါ၊ကြိုက်သလောက်ချွဲပါ၊ ရစ်ပါ၊တခြားသူတွေမသိတဲ့ ငယ့်ရဲ့တစ်ဖက်ခြမ်းကို ကိုယ့်ဆီမှာပဲပေးပြပါ။

"​အကို  ကျွန်​တော်​ပြောနေတာကြာလှပြီ ဘာလဲမကျွေးချင်တာလား"

" မဟုတ်ပါဘူးသုကလေးရဲ့။ ကိုယ် ရခိုင်မုန့်တီစားနေတာ။ စားချင်လား ကလေး"

"ဟာ စားချင်တာပေါ့ ကျွန်တော်က ရခိုင်မုန့်တီကိုအကြိုက်ဆုံးပဲ။ ပဲကြော်တို့ ၊ဘူးသီးကြော်တို့နဲ့ဆိုပိုကောင်း "

" အွန်း ကိုယ့်ဖေဖေလည်းရခိုင်မုန့်တီကြိုက်တယ်။ဖေဖေရခိုင်မှာအလုပ်သွားလုပ်တော့ အမြဲစားပါများလို့ စွဲသွားတာတဲ့။အဲ့ဒါကြောင့် အိမ်ကဒေါ်ကြီးတွေက ရခိုင်မုန့်တီချက်တတ်အောင်သင်ထားကြတာ"

"အကို ..ဟိုစားနေရင်းဖုန်းပြောနေတာလားရှက်စရာကြီး"

သုတ ရှက်ပြီး ဟိုလူကြီးကိုနှုတ်ခမ်းစူပြီး​ပြောမိသည်။ကိုယ်ဆိုတာလည်း သူနဲ့ပတ်သတ်ရင်တကယ်ကိုက​လေးတစ်​ယောက်ပမာ။