If I were a BOY . . . [Completed]

Part 15

(Unicode)

" အဲ့​တော့ ​မောင်က ကျွန်​တော့်ကိုလွမ်းရင်လာ​နေလို့ရ​အောင် အိမ်ကိုဝယ်လိုက်တယ်​ပေါ့"

"အွန်..."

"အန်တီတို့က အိမ်ပြန်သွားပြီလား"

"အင်းမနက်ကပဲ ပြန်သွားတာငယ်ရ"

စကား​ပြော​နေရင်းနဲ့ ကိုယ့်ဆံပင်​လေး​တွေကိုဖွကာ လှမ်းနမ်းလိုက်တဲ့ ​မောင်ပါ​လေ။ခုအ​နေထားတာ သုတကို ရဲ​သွေးက ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားကာ ကား​နောက်ခန်းမှာထိုင်​နေကြတာဖြစ်သည်။

ရဲ​သွေးအိမ်သစ်တက်ပွဲအပြီး သူ့မိဘများကရန်ကုန်ပြန်သွားကြပြီဖြစ်​ပေမယ့် သူက​တော့ငယ့်ကိုလွမ်း​နေတာကို ပြည်မှာလုပ်ငန်းတိုးချဲ့မည်ဆို​​သောအ​ကြောင်းပြချက်ဖြင့် ကျန်​နေခဲ့သည်။ဤသို့ဖြင့် အရင်တုန်းက အံ့ယွန်းအိမ်ကလိုက်ပို့​နေကျဖြစ်တဲ့ စာ​မေးပွဲအပို့အကြိုတာဝန်ကို အလုပ်လက်မဲ့နှစ်ဦး auto ရသွားခြင်းဖြစ်သည်။ကံ့​ကော်တို့ စာ​မေးပွဲက ​နေ့လည် ၁ နာရီက​နေ ၄ အထိ​ဖြေရတာဆို​တော့ က​လေး​တွေ စာ​မေးပွဲခန်းက ထွက်အလာကို ကားထဲက​စောင့်​နေကြ​လေသည်။

"ငယ် ​မောင့်ကိုချစ်လားဟင်"

"မချစ်ဘဲ အတူ​နေရ​အောင် ကျွန်​တော်က အရူးလားလို့"

"သုက​လေးကလည်းကွာ ​မောင်က အဲ့လို​ပြောတာမဟုတ်ဘူး​လေ။​မောင်တို့ အိမ်ကိုဖွင့်​ပြောပြီးလက်ထပ်ကြရ​အောင်​လေနော်  ငယ်"

"အဲ့​လောက်မလွယ်ဘူးထင်တယ်​နော် ​​မောင်"

"ငယ်ရာ ဖြစ်လာမှာကိုကြို​တွေးပြီး​ကြောက်​နေလို့မရဘူး​လေကွာ"

"ငယ်က ဖြစ်လာမယ့် Risk ကိုကြိုတွက်ထားတာပါ​မောင်ရ။ဒါနဲ့ ​မောင့်အိမ်က လက်ခံမလားဟင်"

"​မောင်က အိမ်​မှာမောင့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုမ​ပြောပြရသေးဘူးဆို​ပေမယ့် အိမ်က ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို​ရွေးချယ်ဖို့ ခွင့်ပြုပြီးသားပါကွာ"

"ငယ့် အိမ်ကနည်းနည်း​ရှေးရိုးဆန်တယ်​မောင်။ကျွန်​တော်တို့ နည်းနည်း​တော့ ရင်ဆိုင်ကြရမယ်"