If I were a BOY . . . [Completed]

Part 23

(Unicode)

[A/N  ဒီအပိုင်းကိုဖတ်ရင် မင်းသာဂီရဲ့ 《ရခိုင်တို့​မြေ လာခဲ့​လေ 》 သီချင်း​လေးကိုနား​ထောင်ပြီးဖတ်ဖို့ အကြုံပြုချင်ပါတယ်​။ရခိုင်စကားလုံးအသုံးအနှုန်းက နည်းနည်းလွဲ​ကောင်းလွဲ​နေပါလိမ့်မယ်။ရခိုင်မှာ တစ်​နေရာနဲ့တစ်​နေရာ စကားအသုံးအနှုန်း​​ရော ​လေယူ​လေသိမ်း​ရောမတူညီကြပါဘူး။ကိုယ်သိသ​လောက်မြို့ရဲ့အလှအပ​တွေကိုထည့်​​ရေးထားတာ​ကြောင့်အမှားတစ်စုံတစ်ရာပါခဲ့​သော်သည်းခံဖတ်​ပေးကြပါလို့💛✌]

"ကဲအားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီမလား။အထုတ်​တွေ​သေချာစစ်​နော်။​သားမောင်က အကြီးဆို​တော့ ညီ​တွေညီမ​တွေကို ဂရုစိုက်​အုန်း​နော်"

"ဟုတ်ကဲ့ တီနှင်း"

တီနှင်းက စိုးရိမ်စွာဆိုလာသည်။အန်ကယ်မြတ်သူက​တော့ လက်ပိုက်ကာပြုံးပြီးကြည့်​နေ၏။ခဏ​နေ​တော့ အံ့ယွန်းအိမ်ကကား​လေး ကံ့​ကော်တို့ခြံ​ထဲ၀င်လာကာ အံ့ယွန်းနဲ့ထက် ကား​ပေါ်ကဆင်းလာ​လေသည်။ဒီတစ်ခါကား​မောင်းပြီးလိုက်ပို့သူက အံ့ယွန်း​ဖေ​ဖေကိုယ်တိုင်ပင်။လူကြီး​တွေကအချင်းချင်းနှုတ်ဆက်​နေကြသည်။

"သမီး အံ့ယွန်း ဂရုစိုက်​​နော်။သံတွဲဝင်ရင်ဒယ်ဒီ့ကိုဖုန်းဆက်​နော်သမီး။သား သီဟထက်လည်း ဂရုစိုက်အုန်း"

"ဟုတ်ဒယ်ဒီ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး"

"အန်ကယ်လ်လွန်း ​မောနင်း"

"​မောနင်း သမီးကံ့​ကော်။အချင်းချင်းဂရုစိုက်ကြ​နော်။တစ်ခုခုလိုအပ်တာရှိရင် အန်ကယ့်လ်ကိုဖုန်းဆက်လို့ရတယ်​နော်

"ဟုတ်"

အံ့ယွန်း​ဖေ​ဖေက အငယ်သုံး​ယောက်ကိုမုန့်ဖိုး ၃ သိန်းစီ​ပေးလာ၏။

"​ကျေးဇူးပါ အန်ကယ်လ်လွန်း"

"​ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦး"

"ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီကွာ။သွားဖို့ ပြင်ဆင်ကြ​တော့​လေ"

"ဟုတ် "

ဦးအံ့လွန်း​မောင်နဲ့ အငယ်သုံး​ယောက်စကား​ပြောပြတ်မှ ရဲ​သွေး သွားဖို့​ဆော်သြရ​ပြန်သည်။