Vatan Uğruna

Vatan Uğruna 4. bölüm

Toplantı biter ve herkes bir bir evlerine dağılır. Toplantıda ölen Selahattin destekçileri evlerine mutsuz dönerken Cangili destekleyenler mutlu dönmektedir. Kartal evden içeriye mutlu bir şekilde girer. Belinden silahını çıkarıp koyar ceketini asar. Zeynep onu karşılar birlikte mutfağa geçerler. Zeynep Kartal'a hazırladığı yemeği koyar karşısına geçer oturur.

Zeynep: Bayağı mutlusun hayırdır bugün işler iyi miydi ?

Diye sorar alaylı bir şekilde.

Kartal: İyiydi iyi. Bir namert daha gitti dünyadan.

Zeynep: Ben de sana güzel bir haber vereyim o zaman daha da güzelleşsin günün.

Kartal: Söyle bakalım seni dinliyorum.

Zeynep heyecanlı bir şekilde: Baba oluyorsun.

Kartal yemek yemeyi anında keser. Sevinç ve heyecandan anladığını doğru mu anladı acaba diye tekrar

Kartal: Baba mı oluyorum ?

Diye sorar.

Zeynep: Evet baba oluyorsun.

Kartal aniden kalkar ve Zeynep'e sarılır. Birlikte gülüşürler.

Kartal: Baba oluyorum lann!!

Diye bağırır.

Zeynep: Dışardan biri görse bu halini mafya babası olduğuna zor inandırırız.

Kartal: Bırak ne mafya babası kendi çocuğuma baba olayım yeter.

Zeynep: Ama herkese söylemek yok baba olduğunu. Sadece dostlarına söyle tamam mı ?

Kartal: Tamam tamam merak etme kimse nazar değdirsin istemem.

.............................................................................................................................................................................................

Emre'de evine döner silahını çıkarır. Mutfağa geçer ve yemeğini yerken eşi Elif ile sohbet eder.

Elif: Bugün bizim işler yoğundu. Sizin işte de Selahattin öldü diye mutlusun herhalde ?

Emre: Tabi mutluyum şerefsiz hainin biri daha öldü.

Elif: Bir gün sıra sana da gelecek diye çok korkuyorum.

Der endişeyle. Emre'nin mutluluğu kursağında kalır. Eşinin üzüldüğünü görünce onunda içi burkulur.

Emre: Herkes bir gün ölecek Elif. Ha bugün ha yarın ama bir gün kesin ölecek.

Elif: Onu biliyorum ama insan yine de istemiyor.

Emre Elif'e sarılarak: Kim ister ki zaten. Düşünme bunları sen yaşamak için Allah'a güven gerisi içinde dostlarına...

.............................................................................................................................................................................................

Can evine gider, silahını bırakır. Ceketini asar salona geçer. Eşi onu salonda beklemektedir. Can'ın geldiğini görünce.

Tuba: Hoş geldin. Günün nasıl geçti ?

Can: Hoş buldum. Günüm iyiydi ama çocuğumuzun katili Kenan'dan intikamımı aldığım gün daha iyi olacak.

Tuba: Can intikamımızı alacağından eminim ama o gün gelene kadar da her şeyi kendine zehir etmene vicdanım el vermiyor.

Can: Ne yapayım peki Tuba ? Mutlu mutlu mu gezeyim ? Arkadaşlarımla pikniğe mi gideyim ne yapayım ?

Tuba: Hayattan zevk al. Ben acıma çabuk alıştım çünkü birimizin güçlü kalması gerekiyor ve sen güçlü kalamadığın için ben kalmak zorundayım.