Unwanted

Chapter 2

Andy

I took a sip on my coffee as I glance at Larra who's intently looking at me

"You can't just use concealer everytime you got bruises from your jerk husband. It can maybe hide your bruises Andy, but it can never hide your pain"

I smiled bitterly. Mukhang kulang pa ang inilagay ko

"Bakit ba kasi pinagtatiyagaan mo ang hayop na yun? That asshole doesn't deserve you!"

"You know that I have a reason"

"But still not enough para hayaan mo ang sarili mong saktan ng siraulong yun!"

"I'll do everything for my family Larra"

Her face soften. Nakikita ko ang awa sa mga mata nya. She leaned on the backrest and sighed

"Ano na naman ang kabaliwan na naisip nya para magsimula ng away?"

"He saw me with Dash"

"Dash? Hindi ba ay nasa Canada sya?"

I shook my head

"He arrived last week and we accidentally met in the grocery store. Inaya nya ako sa isang restaurant---"

"And you obviously agreed. Damn Andy, dapat sumama ka na sa kanya para malayo ka na sa hayop na Axel na yon!"

"Sumama lang ako kay Dash dahil nahihiya ako sa kanya at isa pa ay matagal na rin kaming hindi nagkita"

"Yeah, after you chose that Axel jerk over him. Mahigit dalawang taon na rin pala"

I blew a deep breath and took a sip on my coffee. Larra is my best friend, alam kong concern lang sya sa akin

"Dash was the best choice but you still chose to be with Axel"

"I chose Axel not because I want to and I dumped Dash because I have to"

She held both of my hands

"Alam kong ginagawa mo ang lahat ng ito para sa pamilya mo. Sila lagi ang iniisip mo Andy at naiintindihan ko yun pero sana kapag di mo na talaga kaya ang makisama kay Axel, please Andy free yourself. Isipin mo naman ang sarili mo"

I smiled sadly at her

"K-kaya ko pa, kakayanin ko pa"

I did my best not to cry pero nabigo ako dahil may mga ilang luha na ang tumulo sa mga mata ko

I wiped away my tears. Damn, please stop from falling! Naging sunod sunod ang pagtulo ng mga luha ko at mas lalo pa akong naiyak nang yakapin ako ni Larra

"I'm here Andy, just cry to lessen all your burdens and pain"

And I did what she said. I cried in her arms. Di ko alam kung kakayanin ko pa kung pati si Larra ay tuluyang mawala sa akin

------

Nagpatulong ako kay Manang Mona na ipasok ang mga pinamili ko. Mukhang hindi ito mapakali, makikita rin sa mga mata nya ang pag aalala

"Ayos lang po ba kayo?"

"S-si Sir Axel, kanina pa sya nakauwi"

Kumunot ang noo ko. I glanced at my wrist watch and it says it's only 5:00 in the afternoon. Madalas ang uwi ni Axel ay mga 10:00 ng gabi or di kaya ay madaling araw na. Why he went home this too early?

"Ako na ang mag aayos dito hija. Pumasok ka na"

I nodded

Nararamdaman ko ang matinding kaba sa dibdib ko