From the Beginning

25

2/6

Zanim przejdziemy do rozdziału to kilka słów ode mnie.
Cały maraton jest z okazji rocznicy mojego pisania na Wattpadzie. Równo rok temu (2 listopada 2019 roku) zaczęłam pisać moje pierwsze opowiadanie oraz pierwszą część tego opowiadania, pt. "Girl with Problems". Na samym początku nie myślałam, że zdołam w ogóle skończyć GWP, a tymczasem wielkimi krokami zbliżamy się do zakończenia "From the Beginning". To jest dla mnie wow. Okej, już nie przedłużam.
Zapraszam do czytania

Tego ranka wstałam niezwykle późno. Zazwyczaj budziłam się około ósmej, jednak tym razem spoglądając na zegarek dostrzegłam godzinę jedenastą.

Przypominając sobie jaki dziś dzień wstałam szybko z łóżka i poszłam się przebrać w coś wygodnego, a zarazem ładnego. Postawiłam na czarne spodnie z wysokim stanem i ciemnozielony sweter. Włosy zostawiłam rozpuszczone i lekko się pomalowałam. Zauważyłam, że ostatnio coraz bardziej lubiłam się bez makijażu, jednak tak czy inaczej się malowałam.

Wychodząc z pokoju natknęłam się na Larysse, z którą chwilę porozmawiałam. Weszłam do pokoju chłopców, ale zastałam tam pustkę, więc stwierdziłam że są razem z innymi na dole. Zeszłam szybko po schodach i skierowałam się do kuchni. Jak się mogłam spodziewać moje dzieci siedziały tam razem z Aaronem, Cameronem i Olivierem.

Pocałowałam chłopców, a następnie podeszłam do Aarona i stojąc na palcach pocałowałam go w usta.

- Mami co dzisaj robimi? - spytał mnie Rhydian
- Dziś są urodziny wujka Nathana i wujka Maksyma, więc będziemy je świętować - odparłam z uśmiechem
- Supel! - wykrzyknęli oboje

Zrobiłam sobie herbatę do picia oraz wyjęłam z lodówki jogurt naturalny, do którego dodałam owoce. Usiadłam przy blacie i przysłuchiwałam się rozmowie chłopaków. Z tego co wyłapałam to mówili o jakimś meczu, więc odpłynęłam myślami do ostatnich dni.

Po dniu spędzonym z Cameronem nasze relacje uległy znacznej poprawie. Zauważyłam, że częściej się śmieje i mam lepszy humor, ale również częściej jestem głodna. Nie wiedziałam czym mogło być to spowodowane, ale lekko się zaniepokoiłam. W pewnym momencie mnie zemdliło, więc czym prędzej wyszłam z kuchni i pobiegłam do najbliższej łazienki.

Akurat obok przechodziła Ivie, którą zaraz za mną weszła do pomieszczenia i przytrzymała mi włosy, gdy ja wymiotowałam. Po wszystkim podziękowałam jej i przepłukałam usta. Mimo to poszłam na górę do łazienki połączonej z moim pokojem i umyłam zęby. Chowając do szuflady pastę do zębów zauważyłam średniej wielkości pudełeczko.

Spojrzałam na swoje odbicie w lustrze i zaczęłam w myślach liczyć dni od mojej ostatniej miesiączki. Po piątym razie postanowiłam sprawdzić w aplikacji kiedy powinnam ją mieć i zgodnie z moimi obawami zauważyłam to, że mi się spóźnia już kilka dni. Od zawsze miałam regularną miesiączkę i nawet po ciąży miałam ją tak samo jak przed nią. Miałam już swoje przypuszczenia, ale musiałam się upewnić czy są słuszne.

Zeszłam na dół powolnym krokiem i tym razem zastałam wszystkich w salonie. Dzieciaki bawiły się na dywanie klockami, a reszta siedziała na kanapie i rozmawiała przy akompaniamencie jakiegoś filmu. Podeszłam powoli do Camerona i poprosiłam go na bok, czyli inaczej mówiąc do kuchni. Aaron posłał mi zaciekawione spojrzenie, ale ja tylko się uśmiechnęłam i poszłam za Cameronem.

- Mogłabym mieć do ciebie prośbę? - zapytałam, gdy byłam pewna, że nikt nas nie usłyszy
- Jasne dzieciaku - odpowiedział z uśmiechem
- Mam już dwójkę swoich dzieci Cam, nie zapominaj o tym
- No dobrze, o co chodzi?
- Mógłbyś pojechać do apteki?
- Po co? - chłopak nie zrozumiał
- Spóźnia mi się miesiączka i chciałabym abyś kupił mi kilka testów ciążowych - wyjaśniłam mu
- Czekaj, czego?
- Testów ciążowych - powtórzyłam powoli - no wiesz, takich do sprawdzenia czy będzie dzidziuś czy nie.
- Widzę, że wizelas sobie do serca moje słowa o dziecku - zaśmiał się
- Cameron to nie jest śmieszne - wywróciłam oczami - pojedziesz?
- Jasne, wezmę tylko kluczyki i mogę jechać
- Jesteś najlepszy - rzuciłam mu się na szyję
- Wiem, wiem - zaśmiał się i również mnie objął