Hasta 2 :Karanlığın İçinde

-Yolculuk-

Aile bizi alalı 1 hafta oldu. Bir haftadır Turkiye de İstanbul Palace Hotel de kalıyoruz ve pasaport vize ve çift vatandaşllık gibi işlemleri sürdürüyoruz. Muhtemelen burda ki işimiz bir k aç güne biticekdi. Aile o zamana kadar Türkiye' den almak istediğimiz her şeyi alabileceğimizi söylemişti. Ben de Türk yazarların şiir kitaplarından aldım. Şiir okumayı çok seviyordum ama yazmayı beceremiyordum.

Burda olduğumuz sürede okula da gitmiş ve arkadaşlarımla vedalaşmış ayrıca en sevdiğim ders olan edebiyat öğretmenime de teşşekür etmiştim. Günler burda aynı geçiyordu. Hotel'in havuzunda yüzüyor muazzam şeflerin ellerinden çıkmış yemekleri yiyordum. Bir hafta oldukça hızlı geçmişti. Aile ile ayrı odalarda kalmıştık. Maya ile aynı oda da kalsak da birbirimizle ilgilendirmiyorduk bile. Maya sanki değişmişti. Ordan çıktığımızdan beri Maya değişmemişti ama bana olan tavrıları değişmişti. Bilmiyorum sadece eski şaşağlı hayatımdan bir parçanın bana geri döndüğünü hissediyordum.

Parayı her zaman seven bir insan oldum. Her şeyden çok değil, abartılı da değil ama parayı seviyorum. Para demek güç demekti güç benim için önemliydi güçlü olmayı seviyordum.

Bu gün akşam yemeğini aile ile birlikte yedik ve yarın gideceğimizi söylediler....

26.Ocak.2015

*********************************************************

Hava alanında oturuyoruz ve jetin hazır olmasını bekliyoruz. Aile de kimse birbiriyle konuşmuyor ve bu gittikçe gerici bir hal almaya başlıyordu. En sonunda ölüm sessizliğimizi bozan kişi bir görevli oldu.

-Efendim kalkış için hazırız.

dedi. Sasha ve Jonathan (babamız) hiç bir şey söylemeden ayağa kalktılar ve Sasha sadece şöyle dedi. "Yürüyün" . Bu keskin cümle kulağımı tırmalamıştı. Sasha ve Jonathan yeni kalıba dökülmüş demir gibiydi ve gün geçtikçe soğuyorlardı.

27. Ocak. 2015