Bu ailenin icinde hepimiz bir trenin vagonlariydik ve hepimiz aynı rayların üzerinde hareket ediyorduk. Uçurumun kenarında biten kırık tren raylarınin üzerinde ve hepimiz sırayla düşecektik. Yavaşça ve zamani geldiğinde. Ben en şuursuz vagonum çünkü şu an uçurumun kenarında miyim yoksa çoktan düştüm mu bilmiyordum.
Öğrendiğim her şeyden sonra hissettiğim şey buydu. Beni sandalyeden kalkmayacak kadar ağırlaştıran bilgi.
Lina da mı bunları biliyordu ? Bu yüzden mi ölmüştü. Bilgi gerçekten insan hayatına son verebilecek kadar güçlü müydü ? Bu insanlar ailesini öldürecek kadar acımasız mıydı?
"TAK !"
Kapı ardına kadar açılıp duvara vururken duyduğum ses buydu. Kapının arkasında Marshall duruyordu. Hastalıklı piç. Onun yüzünden ölmüştü. Lina'm onun yüzünden şu an burada değildi ve soğuk bir tabutun içinde toprağa gömülüydü. Bu sefer Marshall'in buzdan bakışlari daha da sertleşmişti. Neredeyse gözlerinden ateş püskürtecek gibi duruyordu. Bu sefer içime yayılan dehşet daha büyük olsa da korkacak hiç bir şeyim kalmamış gibi hissediyordum. Odaya baktığında bakışlarındaki anlık bir duygu geçişi hissetsem de bana döndüğünde bakışları aynı korkunç bakışlardı. Hızla masanın önüne gelip saçımdan tuttu ve beni masanın diğer tarafına sürükledi. Beni o şekilde odadan çıkartırken vücudum yanıyordu. Koluna dirseğimle beni bırakması umuduyla vurdum. Avcunu dolduran kısmı dışında saçlarımın hepsi yüzüme düşüyordu. En sonunda beni fırlatırcasına yere bıraktı. Gözümün önündeki saçları kaldırıp etrafıma baktım. Evin içindeki box ringindeydik. Üzerinde takım elbisesiyle bana yukarıdan bakıyordu. Tam birşey söylemek için ağzını açtığında ayağa kalkıp üstüne atladım. Boynundaki kravatı sonuna kadar sıkıp onu yumruklarken kafamın arkasından yine birisi saçlarımı kopartırcasına çekti. Ardından Marshall'in bana attığı kocaman bir yumruk darbesinden sonra her şey karardı. Bu benim için bayılacağım anlamına gelmiyordu. Bunu uzun yıllar önce öğrenmiştim. Bunun anlamı benim kontrol çıkıyor olmamdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hasta 2 :Karanlığın İçinde
Ficção AdolescenteBazı insanlar bir gün bir çukurun içine düşerler. Karanlık ve sessiz bir çukur. Kimsesiz çırpınır. Ardından bir gün gelir ve birileri sizi oradan kurtarır. Ben de düştüm o karanlık sessiz çukura. Ardından birileri geldi ve bana yardım etti. Beni dah...
