Lina sız geçen bir günün sıkıcılığı başka hiçbir şeyin sıkıcılığında yoktu. Çünkü benim için dünyada başka biri yoktu sanki. O galaksideki tek insandı, benim yalnızlığımdan çekip çıkarabilecek tek kişiydi sanki. Onun dışında herkesin yanında yalnızdım. Okul günü bitmek bilmemişti bu gün. Bittiğinde ise içimde o korkunç enerji vardı. Pimi çekilmiş bir bombaydım ve kim dokunursa ona patlayacaktım. Sıranın üzerindeki kitap ve defter yığınını çantama doldurduktan sonra koşarak okuldan çıktım. Miguel hiç zaman sektirmeden gelmişti.
"Hey, iyi misin ?"
diye sordu arabaya bindiğim anda.
"Evet, sadece hızla eve gitmeliyiz... Soru sorma söz anlatıcam."
dedim. Bu çok sık olmasa da arada sırada gelen bir enerji patlamasıydı. Eve gidip kendimi havuza atacaktım.
Miguel gaza bastığı gibi evdeydeydik. Hızlı kullanması gerektiğinde bir Ferrari yi beni öldürmeden bu kadar hızlı kullanabilecek biri var mıdır merak ediyordum. Yine de bütün meraklarımı, sorularımı hatta Lina' nın düşüncesini bile bastıran tek şey vardı. İçimde yükselen enerji. Bu enerjiyi cansız bir varlıktan atmanın sıkıcılığı ve zorluğunun ne demek olduğunu bilemezdiniz. Bu drumda hiç bir kum torbası beni sakinleştiremiyordu. Ya koşmalı ya da yüzmeliydim. Genelde yüzme gibi bir olasılığım olmazdı. Yethimhane şartları sonuçta yine de burada vardı ve ben bunu sonuna kadar deyerlendirecektim. Eve gelir gelmez odama çıktım ve bikinimi giydim. Havuz boştu. Atladığım gibi kulaç atmaya başladım ve bunu kollarım ve bacaklarım yüzmekten uyuşana kadar devam ettim. En sonunda yorgunluktan ölürken başımı sudan çıkarttım ve eve doğru baktım. O sırada o sert yüzle karşılaşmayı beklemiyordum. Üzerinde kısa kollu bir gömlek ve altında siyah bir pantolon vardı. Kollarını arkasında kavuşturmuş yukarıdan beni izliyordu. Ona baktığımı görünce gitti. Bakışlarını bu uzaklıktan göremiyordum. Yine de bana ne zamandır baktığını bilmemek içimdeki huzursuzluk ateşini körüklüyordu.Ona her baktığımda hayatımda daha önce sadece ailem öldüğünde yaşadığım bir duyguyu yaşıyordum. Korku ve o dayanılmaz soğukluk. Bu adam ölüm gibi bir şeydi ve ya ölümün ta kendisi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hasta 2 :Karanlığın İçinde
Dla nastolatkówBazı insanlar bir gün bir çukurun içine düşerler. Karanlık ve sessiz bir çukur. Kimsesiz çırpınır. Ardından bir gün gelir ve birileri sizi oradan kurtarır. Ben de düştüm o karanlık sessiz çukura. Ardından birileri geldi ve bana yardım etti. Beni dah...
