(Askıya Alındı)YILDIZLARIN İÇİNDE KAYBOLAN AY |Texting|

1.7

Ertesi gün şiş gözlerim ile bu güne de merhaba dedim. Yatağimdan çıktım ve cumartesi gününün keyfini sürmeye başladım. Mutluydum ve birazda endişeliydim. Annemin bana Giray ile ilgili sorular sormadı beni veriyordu.

Yatağımı toplayıp klasik bir cumartesi kahvaltısı yapmak için odamdan çıkıp adımlarımı mutfağa yönelttim. Evet mutfağa girdiğimde hayalimdeki görüntüyü göremedim. Kahvaltı hazır değildi ama annem uyarmıştı. Annem salonda oturmuş telefonuna bakıyordu. Salonun kapısını geride bırakarak annemın gözlerine bön bön bakıyordum.

"Günaydınnnnn."

Dedim sonunu uzatarak.

"Günaydın kızım, Sarp uyandı mı?"

Evet şu benimle hiçbir şekilde ilgilenmeyen kardeş denen şahısdan bahsediyordu.

"Bilmiyorum anne hadi kahvaltı yapalım. Zaten o ergen şey kalkmıştır şimdi."

Annem hala bana bakıyordu.
Bakışları telefonuna kayınca bende daha fazla konuşmak yerine Sarp'ın odasına gitmeyi tercih etmiştim.
Sarp odasına varınca en nefret ettiği şeyi yaparak odaya daldım. Evet kapıyı tıklatmadan içeri girmiştim. Sarp'ın hala yatakta olduğunu far ettim ve hiçbir şey düşünmeden ona doğru koşmaya başladım. Yatağın yanına geldiğimde tereddüt etmeden üstüne atladım.

"Hadi Sarp efendi kalk artık. Valla hiç acımam daha kötü atlarım üstüne."

Dedim tehtit edercesine. Uyumadığını biliyordum. Yavaşça üstünden inip suratına baktım. Gözleri açıktı benimde gözlerim bileğine kaydı. Hafif kızarık izleri vardı.

"Bileğine ne oldu? Yine mi kavga ettim sen Sarp."

Bir anda canlandı ve yerinden doğrulup yüzüme baktı.

"Abla kavga etmedim cidden kavga etmedim. Bizim sınıftakinlerle sadece biraz atmıştık sorun yok. Lütfen birileriyle aramın bozuk olduğunu anne söyleme."

Dedi. Biraz açılmıştım. Sarp'ın sınıfındakinler iyi tipler değildi. Hep birilerine sataşırdı. Annem bu olaya karşıydı. Eğer Sarp'ın kavga ettiğini duyarsa cidden acımazdı.

"Tamam söylemem ama bu konuyu konuşacağız. Ben bugün biraz dolaşacağım sene gelirsin uzun uzun konuşuruz. Eğer evde konuşursak annemi kapının önünde buluruz sonra."

"Peki abla gelirim. Bu arada Giray kim?"

"Aaa herkes onu soruyor ya. Sen nereden duydun?"

"Dün annemle konuşurken duydum. Ee kim bu."

"Ya bir arkadaşım ışte boş ver sen."

"Duyduğuma göre yakışıklıymış. Sen bana da göstersene bakayım bir şuna."

Yine mi ya. Fazla ısrar etmeden Giray'ın anneme gösterdiğim fotoğrafını Sarp'a da gösterdim.

"Abla bu ne ya! Bu benden de yakışıklı çıktı."

Kısa bir kahkaha attım. Sarp benden 2 yaş küçüktü ama yinede bana abla diyordu.

"Tamam hadi gel de kahvaltıyı hazırlayalım."

"Tamam ayol. Dur yatağımı toplayayım geliyorum."

Kapıyı kapatıp odadan çıktım ve mutfağa gittim.

***

Kahvaltımızı yaptıktan sonra üstümü giyindikten sonra dışarı çıkmak için Sarp'ı beklemeye başladım. Çocuk yarım saate giyiniyordu. Onu beklemek çok zordu benim için.

"Sarp hadi yaa ağaç oldum toğhumlarımdan yeni bir agaç oldu yeter lan yeter!"

Dedim bağırarak. Bir süre daha bekledikten sonra Sarp ile dışarı çıktık. Ben genelde sahil taraflarında yürümeyi sevdiğim için yürümek için ideal bir yer seçmiştim. Uzun süre bir sessizlik oluştu ama sessizliği bozan isim Sarp oldu.

"Ee abla neler yapıyorsun?"

"Ya Sarp aynı evde yaşıyoruz lütfen daha iyi sorular..."

Cümlemi gördüğüm kişi yüzünden bitiremedim. Ama yani bu ne garip bir tesadüftü.

Giray bana bakıyordu!
Bana
Bana
Bana

"Selam

Ah ah bunun hıncı evde çıkacaktı.

"Selam Irem. Ama bu kim?"

Giray'in kurduğu cümle ile daha çok gerilmiştim. Belki sesim bile çıkmayabilirdi. Giray Sarp'ı kastediyordu. Kim bilir Sarp'ı kim olarak duşünüyordu.

"Şey ben İrem'in kardeşiyim. Adım Sarp memnun oldum sanırım sende Giray'sın."

Dedi Sarp Gururlu sesiyle.

"Evet. Bende memnun oldum. Siz nereye gidiyorsunuz?"

Giray'ın sorusuna Sarp yine benden önce davranarak cevap vermişti.

"Yürümek için çıkmıştık."

"Peki tamam biz gidelim istersen Sarp."

Dedim Sarp'ın kolunu çekiştirerek. Ama ben ne kadar çeksemde çocuğu kıpırdatmaya yetmemişti.

"Ya abla bir dur işte konuşuyoruz."

"Aynen Irem biraz konuşalım ışte."

Artık benim susmama bile gerek kalmamıştı utancım beni çoktan susturmuştu.

"Ya abla bi dur."