To Fall Apart

Chapter 20

Chapter 20

I fell asleep on our way back. I feel so exhausted but it's all worth it. I'll trade my rest days feeling this exhaustion if spending it with Van again.

Naalimpungatan lang ako ng makarinig ng malakas na pagsara ng pintuan ng kotse. Humikab ako at naabutan ko si Van na kalalabas lang habang may kausap sa telepono. Tumigil sya mismo sa malayong harap ko. Kinusot ko ang mata ko bago binaba ang bintana.

Van noticed me so he took a glance of me. I smiled at wave at him a little while still yawning.

"Yes tito. I'll bring her home before 10. Thank you po." he said to the other line never leaving my eyesight. Humilig ako sa bintana at pumikit.

"Hey." I felt Van beside me. Dumilat ako at naabutan ko syang nakasilip sa akin mula sa labas.

"Hey. Who's that?" I asked while fixing my messy hair using my fingers.

"Papa mo."

Natigilan ako sa pagsusuklay sa sinabi nya.

"Si Papa? Pinapauwi na tayo?" I asked a bit nervous. Papa is protective of me when it comes to boys. But Van is more exxageratingly protective than him. At si Van din naman ang kasama ko kaya hindi ko alam kung papagalitan ako ni Papa pag-uwi.

"He just asked me if you are with me. So I told him I'll get you home before 10." he said. Napatango naman ako.

"Okay."

"C'mon. Let's eat first. I know you're hungry." aniya at pinagbuksan na ako ng pinto. Tinulungan nya pa ako sa pag-alis ng seatbelts ko at paglabas ng sasakyan.

"Thanks." I smiled at him.

Sabay kaming pumasok sa loob ng isang fast food chain. We ordered our foods and I find our seats. Tulala ako habang nakatanaw kay Van na hinihintay ang pagkain namin. Napanguso ako ng mapansin ang tingin sa kanya ng mga cashier. I also noticed their gay manager stealing photos of him. Tumaas ang kilay ko habang pinapanood sila.

Dumating ang order namin kaya lumapit si Van para kunin yun. Yung ngiti ni ateng cashier halos lamunin si Van sa sobrang lawak ah. Halos magpalpitate ang kilay ko ng sadya nyang hawakan ang kamay ni Van sa pag-aabot ng tray.

Van mouthed thank you and the cashier smiled widely. Napairap ako.

Tss. Van and his effects on his girls.

I am scowling when Van approached on our seat. Tumaas ang kilay nya ng makita ang pag-simangot ko. A smirk is plastered on his face while putting down our food.

"Bakit?" natatawang tanong nya. Mas lalo akong umirap.

"Wala."

"Gutom na ba ang baby ko kaya nagsusungit?"

Napakurap kurap ako sa sinabi nya. He just called me baby again! Damn him. I felt my cheeks heated because of that. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at nag-iwas ng tingin.

"What's your problem? Hmm?" malambing na aniya at sumiksik sa tabi ko. Suminghap ako ng isandal nya ang ulo sa balikat ko.

"Let's just eat." I said shrugging him but he only chuckled at me.

"Bakit muna?" tanong nya, halatang natutuwa. Ngumiwi ako at nagsimula ng kumain. Bahala sya kung ayaw nya pa.

"Wala. I just noticed... ang dami mo talagang babae no?" patay malisyang tanong ko habang ngumunguya. Tumaas ang kilay ni Van sa sinabi ko. I looked away.

"Wait. What?" litong tanong nya. Sumulyap ako sa counter at kita ko ang panonood sa amin nung cashier kanina. Umirap ako ng hindi nya alam.

"Hindi ko naman sya babae." sabi ni Van at naabutan ko syang nakatingin sa cashier. I hissed at him.