Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၉)
ျမဴႏွင္းေတြေဝဆိုင္းေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခု။
ၿပီးေတာ့ စိမ္းလဲ့ေနသည့္ကန္ေရျပင္...
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ေတာ့ ၿမိဳ႕႐ိုးတစ္ခု...
သူမ ဒီေနရာကိုထပ္ေရာက္ခဲ့ျပန္သလား...
သို႔ေသာ္ထူးဆန္းသည္က ႐ုတ္တရက္လူေတြ အမ်ားႀကီးေပၚထြက္လာသည္။ ထိုသူတို႔က သူမကိုျမင္ဟန္မတူ...
တစ္ေနရာကို ဝိုင္းအုံၾကည့္ေနသည္။ သူမ မေနသာဘဲ လူေတြဝိုင္းေနသည့္ေနရာသို႔ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့...
ကန္ေရစပ္တြင္လဲွၿပိဳေနသည့္ အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္မိန္းကေလးတစ္ဦး။
႐ိုက္ႏွက္ထားဟန္တူသည္။ ေက်ာျပင္တြင္ ဒဏ္ရာမ်ားစြာက ျမင္မေကာင္း....
အိုး.... သနားစရာေကာင္းလိုက္သည့္ မိန္းကေလး
သူမေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္စြာ ႐ိူက္ငိုေနသည့္တိုင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လူေတြကသူမကို စက္ဆုပ္စြာ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
"အရွင္ဘုရင္မင္းျမတ္ ႂကြေတာ္မူလာၿပီ"
က်ယ္ေလာင္ေသာသတိေပးသံေၾကာင့္ ဝိုင္းအုံေနသည့္လူေတြအားလုံး ကပ်ာကယာ လမ္းဖယ္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ေတာ့၏။ သူမတစ္ေယာက္တည္း ေယာင္နန ေငးၾကည့္ေနၿမဲ...
ေတာက္ပေနသည့္ ေဝါယာဥ္တစ္ခုကို သူမေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၿပီးေနာက္ ခမ္းနားေသာအသြင္အျပင္ႏွင့္ ဘုရင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ လူတစ္ေယာက္....
ျမဴႏွင္းေတြေဝ့ဆိုင္းလြန္းသျဖင့္ သူမေကာင္းေကာင္းမျမင္ရပါ။ ထိုဘုရင္သည္ အင္မတန္ခက္ထန္တင္းမာေသာေလသံျဖင့္...
"ငါကိုယ္ေတာ္မင္းျမတ္အေပၚ ေဖာက္ျပန္ခဲ့သည့္အျပင္ ပုန္ကန္ရန္ႀကံစည္ခဲ့သည့္ ဤအယုတ္တမ စုန္းမအား ငါအမိန႔္ခ်မည္..."
အားလုံးတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ဘုရင္သည္ အလြန္တရာေဒါသထြက္ေနဟန္ႏွင့္.
"ဤစုန္းမအား ေျမာက္ဘက္သုသာန္တြင္ ခုႏွစ္ရက္တိတိ အစာေရစာမေကြၽးေမြးဘဲ သံႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ထားေစ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔ေနဝင္သည္ႏွင့္ ဤေနရာတြင္ အရွင္လတ္လတ္ မီး႐ိူ႔သတ္ေစ.... "
အို...... ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ
"ကြၽန္မကိုအမိန႔္မခ်ခင္ အမွန္တရားတစ္ခုကို အရွင္မင္းႀကီးနားေထာင္သင့္တယ္ ကြၽန္မကိုေျပာခြင့္ပဲျပဳပါ မယုံၾကည္လို႔ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္စီရင္ပါ.. တစ္ဖတ္သတ္စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ဘာစကားမွေျပာခြင့္မျပဳဘဲ စီရင္ခ်က္ခ်တာ ျပင္းထန္လြန္းပါတယ္"
ထိုမိန္းကေလးက ငိုယိုၿပီးေတာင္းပန္ေနသည့္တိုင္ ဘုရင္ကား လွည့္ပင္မၾကည့္ဘဲ ေက်ာခိုင္းသြားေလရာ...
အရာအားလုံးဖ်တ္ခနဲ႔ ေပ်ာက္သြားျပန္၏။ ၿပီးေနာက္ျပန္ေပၚလာသည္က တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ ေကာင္းလြန္းေသာ သုသာန္ေရွ႕တြင္ သံႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားခံရသည့္မိန္းကေလး...
ထို႔ေနာက္ပုံရိပ္ေတြအားလုံး ေပ်ာက္သြားျပန္ေတာ့ သူမမွင္သက္ရင္း က်န္ေနခဲ့သည္။
ဘာေတြျဖစ္သြားသလဲ.....
ထိုအမ်ိဳးသမီး ေသသြားခဲ့သလား....
႐ူပ္ေထြးလြန္းစြာရွိေနမိစဥ္....
ကန္ေရျပင္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာတည္ရွိၿပီး ၾကာပန္းတို႔က အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ အစီအရီေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
သူမအံ့ၾသသင့္စြာရွိရင္းမွ ကန္ေရျပင္အလယ္တြင္ အလွဆုံးေသာ ၾကာပန္းတစ္ပြင့္ကို သတိထားမိေတာ့..
အို.. လွလိုက္တာ ဒီပန္းကိုငါလိုခ်င္လိုက္တာ
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လိုခ်င္တက္မက္စိတ္က ထိန္းမရေအာင္ပင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ သူမ အနီးအနားကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကမ္းစပ္တြင္ ေလွကေလးတစ္စီး...
သူမေထြးေထြးထူထူ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ပန္းကေလးရွိရာေရလယ္သို႔ ေလွေလွာ္ၿပီး လာေတာ့သည္။ အနီးေရာက္မွပန္းက အလြန္လွသည္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့..
လွမ္းခူးဖို႔လက္အလွမ္း....
႐ုတ္တရက္ပန္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့
"ဟင္..ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ"
သူမေၾကာင္သြားေနမိစဥ္ စူးရွထက္ျမတ္ေသာ အသံတစ္ခုက လြင့္ပ်ံလာေတာ့သည္။
"အံ့ၾသသင့္သြားသလာ ခရာ"
"ဟင္..."
ၾကက္သီးေတြ ျဖန္းခနဲ႔ထလာသည္။ အသံပိုင္ရွင္ကို လိုက္ရွာမိေတာ့မေတြ႕....
"မင္းလိုခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားသြားခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီအရာက ပုံရိပ္ေယာင္ပဲ ခရာ"
"ရွင္...."
"အနားမွာရွိတဲ့အလွစစ္ကို မင္းျမင္ေအာင္မွ မၾကည့္ခဲ့တာ"
သူမခူးဆြတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့သည့္ပန္းကို ကမ္းစပ္အနီးတြင္ပင္ ႐ုတ္တရက္ေတြ႕ရေတာ့ အံ့ၾသသင့္ေနမိစဥ္ ေအးစက္စက္ အမ်ိဳးသမီး၏အသံက ထပ္ထြက္လာေတာ့သည္။
"သဘာဝတရားက လွည့္စားတတ္တယ္ မင္းျမင္တာကိုပဲအလွဆုံးထင္ၿပီး အဲ့ဒီ့အရာကိုပဲ ယူဖို႔စိတ္အားထက္သန္ေနရင္ မင္းဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္"
ဘာေတြလဲ... သူမတစ္ခုမွနားမလည္ပါ။ ေအာ္ဟစ္ပစ္ခ်င္သည့္တိုင္ ေၾကာက္႐ြံ႕မူေၾကာင့္ သူမႏူတ္ခမ္းတို႔က ေစးကပ္လို႔ေနေတာ့သည္။
"ဘယ္ေသာမွ စိတ္ကိုအႏိုင္မေပးနဲ႔ခရာ မဟုတ္ရင္ မင္းရယူဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ႏိုင္ပါေစ မင္းျပန္ရမွာဒုကၡေတြပဲ ေနာက္ဆုံးတကယ္မရွိတဲ့ ပုံရိပ္ေယာင္တစ္ခုတြက္ မင္းအသက္ပါေပးရလိမ့္မယ္"
"ဟင္...."
"ဘယ္ေသာမွ တကယ္မရွိႏိုင္မယ့္အရာကို မခ်စ္နဲ႔ မလိုခ်င္နဲ႔ မင္းဒုကၡေရာက္မယ္ခရာ..."
သူမအံ့ၾသေနမိစဥ္ ႐ုတ္တရက္လိုပင္ ေလွကတစ္စုံတစ္ရာဆြဲလွန္လိုက္သကဲ့သို႔ ေမွာက္က်သြားရာ...
"အမေလး..."
ေရထဲဝုန္းခနဲ႔ ျပဳတ္က်သြားေတာ့ ေရမကူးတတ္သည့္သူမ မြန္ထူၿပီး ေၾကာက္အားလန႔္အားရွိေနခိုက္ ေရေအာက္တြင္ ျမင္လိုက္ရသည္က
ႀကီးမားလြန္းေသာ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္....
"အား...."
ေသြးပ်က္လြန္းစြာေအာ္မိၿပီးေနာက္ သူမအိပ္ရာမွ မြန္းက်ပ္စြာ ႏိူးထလာေတာ့သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ေဇာေခြၽးေတြ ျပည့္ေနခဲ့ေလေတာ့...
"ဘာျဖစ္သလဲ အမိ.."
သူမေအာ္သံေၾကာင့္ အနားေရာက္လာသည့္ ေခ်ာေမာေသာလူ႐ြယ္တစ္ဦး။ လူရိပ္ျမင္မွ ခရာ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားတာေတြ ေျပေပ်ာက္သြားၿပီး
"ဟင့္အင္း... ခရာအိပ္မက္ဆိုးမက္လို႔ပါ"
"ဘာအိပ္မက္လဲဟင္..."
ဒီစကားကိုအခန္းထဲဝင္လာရင္း ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္သူက စိမ္း ။ ေစတန္ပင္ စိမ္းစကားေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားမိသည္။
စိမ္းက ဂ႐ုမစိုက္။ ေခြၽးေတြစြဲနစ္ေနသည့္ သူမမ်က္ႏွာေလးကို စူးစမ္းသလိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး
"ဘာအိပ္မက္မက္လို႔လဲ ဒီေလာက္ ေခ်ာက္ခ်ားေနရသလဲ"
"ဟို...."
ခရာသည္ သူမေရွ႕ေရာက္လာသည့္ အလြန္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးကို သတိလက္လြတ္ပင္ ေငးၾကည့္မိရင္းမွ
"ခရာ.. ေရကန္ထဲျပဳတ္က်သြားတယ္ အဲ့ဒီေရကန္ေအာက္မွာ ေႁမြအႀကီးႀကီး ေတြ႕လိုက္လို႔ပါ"
မလိမ္တတ္သူမို႔ ခရာအမွန္တိုင္းပင္ ေျပာလိုက္သည္။ သူမကဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အံ့ၾသသင့္သြားပုံရသည္..။
"ေနမေကာင္းတဲ့ခ်ိန္ အိပ္မက္က မက္ခ်င္ရာမက္မွာပဲ မထူးဆန္းပါဘူး ထားလိုက္ပါ မင္းစိတ္ၿငိမ္သြားေအာင္ ေရေသာက္လိုက္ပါလား ကိုယ္ခပ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့..."
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ခပ္ေပးေနသည့္ ေစတန္ကိုၾကည့္ၿပီး စိမ္းရင္ထဲဆစ္ခနဲ႔...
သို႔ေသာ္ဟန္ေဆာင္အၿပဳံးတစ္ခုက ႏူတ္ခမ္းတြင္တြဲခိုလာရင္း
"သက္သာရဲ႕လား ညီမေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ မမ ခရာသက္သာပါၿပီ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္ေနာ္ ခရာ့ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့တြက္ အားလုံးကို ခရာေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
သူမက တကယ္ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးပင္။ ဒါကို စိမ္းဘာလို႔အလိုမက်ျဖစ္မိပါလိမ့္..
မို႔က အခန္းထဲဝင္လာရင္းမွ
"သက္သာသြားၿပီဆို သူနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ အုပ္ထိန္းသူဆီပို႔ေပးလိုက္ပါလား ေတာ္ၾကာေပ်ာက္သြားတယ္ထင္ၿပီး စိတ္ပူေနဦးမယ္"
မို႔စကားေတြက သူမကိုမရွိေစခ်င္မွန္း သိသာလြန္းေနသျဖင့္ စိမ္းပင္အားနာမိသည္။ ေကာင္းကင္ကပါေရာက္လာၿပီ
"ဟုတ္တယ္ ဒီခ်ိန္ေလာက္ဆို သူ႔ကိုစိတ္ပူေနေလာက္ၿပီ ျပန္ပို႔သင့္ၿပီထင္တယ္ ေစတန္.."
ေစတန္က ဘာမွမေျပာ။ အားလုံးကို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္ဝန္းေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာငယ္စြာ လိုက္ၾကည့္ေနသည့္သူမကို ကမာၻကအကဲခတ္ေနရင္းမွ
"ညီမေလး ကိုယ့္အထင္ မင္းဒီကမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ခရာ ရန္ကုန္ကပါ "
"ထင္သားပဲ အင္း ဒါနဲ႔ ကိုယ့္နာမည္က ကမာၻေက်ာ္ပါ သူကေကာင္းကင္လွ်ံတဲ့ ဟိုဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ကမို႔ထားခင္တဲ့ ဒီဖက္က မမလွလွေလးကဒ႑ာရီစိမ္းတဲ့ သိရေအာင္လို႔ မွတ္ထားေနာ္... မင္းနာမည္ကခရာပဲလား"
"မိုးနတ္ခရာပါရွင့္"
"နာမည္ကအလန္းပဲ ေအာ္ ေမ့လို႔ မင္းနဲ႔ မေတာ္တဆထိခိုက္မူျဖစ္ၿပီး ဒီကိုေခၚလာခဲ့တာ ေစတန္ပဲ နာမည္အျပည့္အစုံက ေစတန္နကၡတ္တဲ့ "
ဒိုင္ခံမိတ္ဆက္ေပးေနသည့္ ကမာၻေၾကာင့္ သူတို႔ပင္ၿပဳံးမိသြားသည္။ အူလည္လည္ျဖစ္ေနဟန္ရွိသည့္သူမက စိမ္းကို ေငးေမာၾကည့္ရင္းႏွင့္..
"မမကအရမ္းလွတယ္ေနာ္ ခရာမမလိုလွတဲ့မိန္းကေလး တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး"
"အာ့ေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူးရယ္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျမႇာက္ေပးတယ္ဆိုလည္း ေက်နပ္ရပါတယ္"
"မင္းကမင္းကိုယ္မင္း မွန္ထဲမၾကည့္လို႔ေနမွာပါ ခရာ"
ေစတန္ဝင္ေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ စိမ္းမ်က္ႏွာပ်က္သြားရျပန္၏။ သူမကေတာ့ ေစတန္ဆိုလိုရင္းကို နားလည္ဟန္မတူဘဲ အူလည္လည္ျဖင့္...
"ခရာမွန္ၾကည့္ပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"အလွဆုံးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မင္းျမင္ရၿပီပဲေလ"
"ရွင္..."
သူမက႐ူပ္ေထြးဟန္ျဖင့္ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနေတာ့သည္။ စိမ္းမ်က္ႏွာက သိသိသာသာပင္ပ်က္သြားေတာ့ ကမာၻမေနသာေတာ့ဘဲ..
"ဒီကိုဘယ္သူနဲ႔လာသလဲ ခရာ "
"ခရာ့ကိုကိုနဲ႔ပါ..."
"ဟုတ္လား... မင္းအစ္ကိုလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ခရာ့ကိုကိုပါ"
သူေမးခ်င္သည့္သေဘာကို သူမ နားမလည္သလား မသိ။ ခရာ့ကိုကိုလို႔သာ ဇြတ္ေျပာေနေတာ့သည္။ ေစတန္က ထိုအသုံးအႏူန္းကို မႏွစ္ၿမိဳသလိုခံစားရသျဖင့္..
"အလည္လာသလား အလည္ဆိုလည္း ဒီလိုေနရာမ်ိဳးအလည္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္"
"ဟင့္အင္း... မဟုတ္ပါဘူး ခရာ့ကို ကိုကို ေခၚလာတာပါ ခရာလည္းမလာခ်င္ပါဘူး ခရာပင္လယ္ကိုမႀကိဳက္ဘူးေလ"
တကယ္ကိုမႏွစ္ၿမိဳဟန္ျဖင့္ဆိုရွာေသာ ၿငိမ္သက္ေနသည့္ စိမ္းေတြခနဲ႔ျဖစ္သြားရင္...
"ဒါဆိုရင္ ခရာ့ကိုကိုက အျခားကိစၥနဲ႔လာသလား"
"ကိုကိုက ၾကာျဖဴကိုလာရွာတာပါ"
"ဘယ္လို..."
မရည္႐ြယ္ဘဲေျပာလိုက္မိၿပီးမွ သူမအသိဝင္လာကာ ႏူတ္ပိတ္ရင္း ၿငိမ္ေနေတာ့သည္။ သူမႏူတ္ဖ်ားမွ ၾကာျဖဴဆိုသည့္စကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံး အေတာ္အံ့ၾသၿပီး စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
အထူးသျဖင့္ ေကာင္းကင္။ ထိုင္ရာမွပင္ ခ်က္ခ်င္းထလာၿပီး
"ၾကာျဖဴ... ဟုတ္လား"
"ဟို ခရာမသိဘူးအစ္ကို ခရာကကိုကိုေခၚလို႔ ဒီေရာက္လာတာ "
ေကာင္းကင္က သူမကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး..
"ၾကာျဖဴကိုလာရွာတယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာခ်င္သလဲ.."
"ရွင္..."
"မင္း ၾကာျဖဴကိုသိသလား"
သူမေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း အလန႔္တၾကား ေခါင္းခါရမ္းလိုက္ကာ..
"ခရာ ၾကာျဖဴကို မသိဘူး"
"ဒါေပမယ့္မင္းပါးစပ္က ၾကာျဖဴလို႔ေျပာလိုက္တယ္ေလ"
"ခရာ မညာပါဘူး ၾကာျဖဴဆိုတာနာမည္ပဲ ခရာသိတာပါ တစ္ျခားဘာမွမသိပါဘူး"
ခရာမ်က္ႏွာေလးပ်က္ယြင္းေနရွာေတာ့ ေစတန္ မေနသာေတာ့ဘဲ..
"ေတာ္ၿပီေကာင္းကင္ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတာ ထပ္မေမးနဲ႔ေတာ့"
ေစတန္ဟန႔္တားလိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ မတင္မက်စြာပင္ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ သူမကေစတန္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး...
"ခရာျပန္ခ်င္တယ္ ခရာ့ကိုျပန္ခြင့္ေပးပါေနာ္"
"မင္းေျခေထာက္မွ မသက္သာေသးတာ"
"ခရာ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္ ခရာျပန္မွျဖစ္မယ္ ကိုကိုျပန္ေရာက္တဲ့ခါ ခရာ့ကိုမေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္ "
"ဟုတ္ၿပီ ကိုယ္မင္းကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
သူမေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ႏွင့္ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္သည္။ ႏူးညံ့ၾကည္သာေသာ အၿပဳံးျဖင့္ အားလုံးကိုၾကည့္ရင္း
"ခရာျပန္ေတာ့မယ္ရွင့္ ခရာ့ကိုကူညီေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အားလုံးကို ခရာေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္"
"ဒါနဲ႔. မင္းကိုကိုနာမည္ ကိုယ္သိလို႔ရမလား"
ဘာအေတြးေပါက္သြားသည္ မသိ။ ေကာင္းကင္က ႐ုတ္တရက္ေမးလိုက္ေတာ့ သူမေၾကာင္သြားရင္းမွ
"ကိုကို႔နာမည္က နက္ရႈိင္းေျမပါရွင့္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေက်းဇူးပဲ ခရာ"
"အာ့ဆို ခရာသြားၿပီေနာ္"
သူမဘာမွထပ္မေမးဘဲ ေစတန္ႏွင့္အတူ ထြက္သြားေတာ့သည္။ စိမ္းက ေတြေတြေလး ေငးၾကည့္ရင္းႏွင့္
"ထူးဆန္းလိုက္တာ...."
သူမ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္း သူတို႔ေသခ်ာမသိပါ။ သို႔ေသာ္စိမ္းမ်က္ႏွာက သိသာစြာပင္ ညႇိဳးႏြမ္းေနေတာ့သည္။
ကမာၻသက္ျပင္းခိုးခ်လိုက္ၿပီး ၿငိမ္သက္ေနသည့္ေကာင္းကင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ
"ေကာင္းကင္ မင္းခုနဘာလို႔သူ႔ကိုကို နာမည္ေမးရသလဲ ငါမရွင္းလို႔..."
"ငါ့ဦးေလးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္မယ့္သူ ျဖစ္မလားလို႔ေတြးမိလိုက္လို႔ပါ သူ႔ပါးစပ္က ၾကာျဖဴဆိုတဲ့နာမည္ထြက္လာတာ မင္းတို႔လည္းၾကားပါတယ္"
ေကာင္းကင္စကားအဆုံး သူတို႔အလိုလို ၿငိမ္သက္သြားမိသည္။ ဘာလို႔ ၿငိမ္သက္သြားမွန္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေတာ့ေပ..
ေသခ်ာသည္က ၾကာျဖဴဆိုသည့္နာမည္တြင္ မလိုလားဖြယ္ေကာင္းေသာ ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြက ပါေနခဲ့ေလသည္။
အထူးသျဖင့္..စိမ္း
ဘာမွန္းမသိသည့္ၾကာျဖဴသည္ သူမကို သာမာန္ထက္ပိုေသာေအးစက္ေလးလံျခင္းေတြကို ခံစားေစသည္ကိုေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ အေျဖရွာမရျဖစ္ေနခဲ့ရာ..........
.................... ...............
ကမ္းေျခသည္... သာလြန္းေနသေယာင္
ေကာင္းကင္သည္ခါတိုင္းထက္ပင္ ၾကည္လင္ေနသကဲ့သို႔..
ေလေျပသည္ ေအးျမလြန္းေနသည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။ သူ႔နားတြင္ေတာ့ အရာအားလုံးထက္ ပိုလွေသာ ေျခေထာက္ေထာ့နင္းေထာ့နင္းႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္...
သူ႔စိတ္ေတြႏူးညံ့လြန္းေနသလား သူပင္ နားမလည္ေတာ့ပါ။
"လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ခရာ"
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို မႏွစ္ၿမိဳစြာပင္ သူၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။ သူမက ေခါင္းေလးအသာညိတ္ရွာၿပီး
"အဆင္ေျပပါတယ္ရွင့္..."
"မင္းဘယ္နားမွာတည္းသလဲ..."
"ဟိုးဖက္မွာ..."
သူမလက္ညႇိဳးၫႊန္ရာသို႔ သူတစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္ၿပီး..
"မင္းအစ္ကိုနဲ႔လား..."
"ဟုတ္ကဲ့ ခရာ့ကိုကိုနဲ႔ပါ"
ခရာ့ကိုကို.. ။ သူဒီအသုံးအႏူန္းကို မႏွစ္ၿမိဳပါ။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ပင္ အလိုလိုမူန္ကုပ္သြားၿပီး
"သူအခုရွိလား မင္းေပ်ာက္ေနေတာ့ စိတ္ပူေတာ့မွာပဲ"
"ကိုကိုမရွိေလာက္ဘူး ဟိုးဖက္ကြၽန္းကိုသြားတယ္"
"ေအာ္ မင္းကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ရသလား"
သူမခ်က္ခ်င္းမေျဖပါ။ အတန္ၾကာမွ ေတြေတြေလးျဖင့္
"ခရာကတစ္ေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ေခၚမသြားတာပဲ ခရာ့အတြက္ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္"
"မင္းစကားကတစ္မ်ိဳးပဲ..."
"ဟုတ္တယ္ ကိုကိုက ၾကာျဖဴကိုသြားရွာတာေလ ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မေက်နပ္တာေတြ ခရာ့ဆီပုံက်လာျပန္မယ္"
"ဘယ္လို..."
ေဟာ.... ေျပာမိျပန္ၿပီ။ ခရာသည္ သက္ျပင္းေလးသာ ႐ိူက္လိုက္မိရင္း..
"အာ့ဒါေတြ အစ္ကိုသိမွာမဟုတ္ဘူး ထားပါေနာ္ အခုခရာ့ကိုဒီထိပဲပို႔ေပးပါ ခရာ့ဘာသာသြားလိုက္ေတာ့မယ္"
"ဘာလဲ... ေရာက္ေတာင္မေရာက္ေသးဘူး"
ေစတန္က ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ တည္းခိုအိမ္ေလးတစ္လုံးကို လွမ္းၾကည့္ရင္းဆိုေတာ့ သူမမ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္
"စိတ္မရွိပါနဲ႔.. ကိုကိုေရာက္ေနမွာစိုးလို႔ပါ "
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
"အစ္ကိုဘာသိလို႔လဲ ခရာအဆူခံရမွာ..."
ခရာ ဟိုးတစ္ေန႔ကမ္းေျခက သူမအ႐ိုက္ခံရသည့္အျဖစ္ကို ျပန္သတိရၿပီး ရင္ထဲပင္ေအးစက္သြားသည္အထိ ေၾကာက္႐ြံ႕မိသည္။ ထို႔ျပင္ တစိမ္းေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ေရွ႕ ထိုအျဖစ္က သူမကိုပို၍ ရွက္႐ြံ႕ခါးသီးေစခဲ့သည္မဟုတ္လား
ခရာသည္ သူမေရွ႕ဂ်စ္ကန္ကန္ျဖင့္ရပ္ေနသည့္ ေခ်ာေမာလြန္းေသာ လူကိုေငးခနဲ႔ၾကည့္မိသည္။
သို႔ေသာ္... ရင္ထဲတြင္ဘာမွရွိမေနပါ...
ျဖဴစင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္သာ....
"ျပန္ပါေတာ့ေနာ္...."
မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္သူမဆိုေတာ့ သူ႔ႏူတ္ခမ္းတို႔ကအလိုမက်စြာ တြန႔္ေခါက္သြားၿပီး
"Ok... ကိုယ္ျပန္မယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းဆီကိုယ္ထပ္လာခဲ့မယ္"
"ရွင္..."
သူသူမကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး..
"ခရာ... မင္းေျပာတဲ့ၾကာျဖဴဆိုတာ ကိုယ္ေသခ်ာမသိပါဘူး ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ၾကာျဖဴဆိုတဲ့မိန္းကေလးကိုေတြ႕ဖို႔အတြက္ ဒီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္"
"ဟင္...."
သူမသူ႔ကိုအံ့ၾသလြန္းစြာ ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ သူတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"မင္းေျပာတဲ့ၾကာျဖဴနဲ႔ ကိုယ္တို႔ရွာေနတဲ့ ၾကာျဖဴတူေနခဲ့ရင္ ျပန္ဆုံမွာပါ "
သူမ ဘာကိုမွနားမလည္ပါ။ သို႔ေသာ္ ၾကာျဖဴဆိုသည့္နာမည္ကိုေတာ့ မႏွစ္ၿမိဳလြန္းသျဖင့္
"အစ္ကိုေျပာေနတာေတြ ခရာမသိဘူး ဒါေပမယ့္ ခရာၾကာျဖဴကိုမုန္းတယ္ ၾကာျဖဴေၾကာင့္ ဘယ္အရာနဲ႔မွ ေရစက္မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး"
သူမႏူတ္ခမ္းတို႔က တဆက္ဆက္တုန္ယင္လာေတာ့ သူအံ့ၾသသြားရင္း ဘာေျပာရမယ္မွန္းပင္မသိေတာ့ခ်ိန္ သူမသူေရွ႕က ဖ်တ္ခနဲ႔ထြက္ခြာသြားသည္။ သူ မတားလိုက္မိ...
ေတြေတြေလးရပ္ေနမိရင္း ပင္လယ္ကို မေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဘာကို သူမေက်နပ္ျဖစ္ေနသလဲ..
သူ... မသိပါ။ သူမထြက္သြားၿပီးေနာက္ သူ႔ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ၾကာျဖဴဆိုသည့္ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းက စူးနင့္စြာဝင္လာေတာ့သည္။
ၾကာျဖဴေၾကာင့္ဘယ္အရာနဲ႔မွ ေရစက္မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး ...
ဘာကိုဆိုလိုခ်င္သလဲ.... သူ႔စိတ္ေတြ ႐ူပ္ေထြးေနမိသည္။ ထိုအရာထက္ ခဏေလးအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူမႏူတ္ဖ်ားမွ ထပ္ခါထပ္ခါၾကားေနရသည့္ ကိုကိုဆိုသည့္ အသုံးအႏူန္းက သူ႔ကိုပို၍ခါးသက္ေစခဲ့သည္။
ေစတန္...
သူသည္႐ူပ္ေထြးျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ပင္လယ္ကို မေက်မလည္စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ေရွ႕တြင္ပင္ ဖ်တ္ခနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္ ခရာဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို လြမ္းဆြတ္ေနမိျပန္သည္။
ဟုတ္တယ္.... ထူးထူးျခားျခား လြမ္းဆြတ္လို႔ေနသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ခရာသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အခန္းငယ္ေလးတြင္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနရင္း တစ္စုံတစ္ရာကို ျပင္းပ်စြာပင္ လြမ္းဆြတ္ေနမိသည္။
ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ပင္လယ္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း
သူမမ်က္ရည္အခ်ိဳ႕က ေပါက္ခနဲ႔ စီးက်လာျပန္၏။ ထိုမ်က္ရည္တို႔သည္ သူမကိုအၿမဲနာက်င္ေစခဲ့ေသာ ကိုကို႔ကို လြမ္းဆြတ္လြန္းလို႔ဆိုတာ....
ကိုကို ျပန္မေရာက္ေသးပါ ဘာမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္..
ရင္ထဲအပူေတြႏွင့္ သူမလြမ္းလြန္းလို႔ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုကိုအနားမွာရွိလည္း ကိုကို႔အမုန္းေတြေၾကာင့္ နာက်င္ရသည္။ ကိုကိုအေဝးမွာရွိျပန္ေတာ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြႏွင့္ နာက်င္ရျပန္သည္...။
ထိုသည္ကပို၍ဆိုးေနသည္။ ခရာသည္ မည္မွ်ပင္နာက်င္ေစရပါေစ... ကိုကိုအနားတြင္ပဲ အၿမဲရွိေနခ်င္သည္
ထိုအရာသည္ သူမအတြက္ ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုပဲလား
ဟင့္အင္း....ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ဝဋ္ေႂကြးမဟုတ္ပါ။ ဘာမွမသိဘဲ အမုန္းခံေနရျခင္းသည္ပင္ ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခု မဟုတ္လား...
ခရာႏႈတ္ခမ္းတို႔သည္တုန္ယင္ေနၿပီး ပင္လယ္ကို ေငးေမာၾကည့္လ်က္ႏွင့္
"ခရာဘာအမွားေတြရွိလို႔ အမုန္းခံဖို႔ ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုကို ၾကာျဖဴေပးခဲ့ရသလဲ... ဘာလို႔ ခရာကၾကာျဖဴတို႔ၾကားမွာ ဘာမွမသိဘဲ နာက်င္ေနရသလဲ ၾကာျဖဴကိုခရာမသိခ်င္ဘူး ဘာမွန္းမသိတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း မမက္ခ်င္ဘူး ခရာေျပာတာ ၾကာျဖဴၾကားမယ္ဆိုရင္ ဒီအိပ္မက္ေတြ အဆုံးသတ္ေပးပါ ခရာမလိုခ်င္ဘူး...ခရာ ၾကာျဖဴကိုမုန္းတယ္"
သူမစကားအဆုံး ႐ုတ္တရက္အခန္းသည္ ပို၍တိတ္ဆိတ္သြားသေယာင္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေအးစက္သည့္ေလတို႔သည္ သူမမ်က္ႏွာသို႔ ေဝ့ခနဲ႔....
ထို႔ေနာက္ စူးရွေသာၾကာပန္းရနံ႔တစ္ခု..
ခရာကိုယ္ေလးဆတ္ခနဲ႔တုန္ယင္သြားၿပီး လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ ထင္သည္။ သူမႏွလုံးခုန္သံသည္ ပို၍ျမန္လာလြန္းသေယာင္...
အခ်ိန္ေတြၾကာသြားသည္ ဘာမွထပ္ထူးျခားမလာ။ သို႔ေသာ္ ၾကာပန္းရနံ႔တို႔က အခန္းထဲတြင္ရေနဆဲျဖစ္ရာ...
ခရာေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ အခန္းျပင္သို႔ ေျပးအထြက္ အျပင္တြင္ ႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည္က....
ေဒါသတႀကီးႏွင့္ အေမာက္ေထာင္ေနသည့္ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္
"အမေလး..."
အထိတ္တလန႔္ျဖင့္ သူမေယာင္ယမ္း ေနာက္ဆုတ္လိုက္စဥ္ ေႁမြကသူမေျခသလုံးဆီသို႔ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေပါက္ခ်လိုက္ရာ
"အား..."
မ်က္လုံးေတြျပာေဝသြားရင္း လူကပုံခနဲ႔ လဲက်သြားသည္။ ခံရခက္ေသာ ေဝဒနာဆိုးေတြႏွင့္ တစ္ကိုယ္လုံး ကိုက္ခဲနာက်င္လာၿပီးေနာက္..
အသိတရားေတြေ၀ဝါးရင္း အျမင္အာ႐ုံေတြ မသဲကြဲျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ဝိုး၀ဝါးျမင္လိုက္ရသည္က
သူမေရွ႕ ညႇင္သာစြာေလွ်ာက္လာသည့္ ျဖဴႏုေသာေျခေထာက္တစ္စုံ....
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္စေလးက.... လြင့္ေမ်ာလို႔
ထို႔ေနာက္ သူမအျမင္အာ႐ုံေတြ ေမွာင္က်သြားေတာ့ေလရာ..
ေအးစက္ေသာလက္အစုံက သူမပုခုံးထက္ဆီသို႔....
YOU ARE READING
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasy"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
