Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၃၉)
"ကိုကို..."
အေတြးေတြႏွင့္ေလလြင့္ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေလးတစ္ခုက သူ႔ကိုဆတ္ခနဲ႔တုန္လူပ္သြားေစခဲ့၏။ ထင္ေယာင္ထင္မွားႏွင့္ သူမ်ားနားၾကားမွားေနသလား..
ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနခိုက္မွာပင္ ထပ္ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။
"ကိုကို..."
ဒီတစ္ခါေတာ့.. မမွားႏိုင္ေတာ့ပါ။ အသံႏွင့္အတူ အပင္အကြယ္ေလးတစ္ခုကေန ထြက္လာေသာသူမ
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ရွည္ေလးႏွင့္..
ထင္မွတ္မထားဘဲသူမကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ သူ႔ရင္ေတြလိူက္ခါသြားသည္မွာ ထူးဆန္းလွသည္။ ၾကည့္စမ္း.. သူဟာသူမကိုလြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့မိသလား
သတိမထားမိခဲ့ေသာ ရင္ဘတ္ထဲကခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕က သူ႔ကိုအလိုမက်ျဖစ္ေစကာ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ အလိုလိုတင္းမာသြားရျပန္၏။ သူမကေတာ့သူမကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ခုခ်ိန္ထိတိုင္မေျပာင္းလဲစြာ တင္းမာသြားၿမဲ သူ႔မ်က္ႏွာေၾကာင့္ မခ်ိမရိပင္ၿပဳံးရွာသည္။
ထို႔ေနာက္ ရင္ကြဲလုမတက္ လြမ္းဆြတ္ရပါေသာမ်က္ႏွာကို တေမ့တေမာပင္ ေငးၾကည့္ေနရင္းႏွင့္
"ခရာ.. ကိုကို႔ကိုလြမ္းလို႔ပါ"
သူမအသံေလးက နာက်င္စရာေကာင္းေအာင္ လိူက္ခါေန၏။ ပိန္က်သြားေသာ မ်က္ႏွာလွလွေလးက ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ညႇိဳးႏြမ္းေနခဲ့ပါလိမ့္..
ဘယ္အရာကမ်ား သူမကိုဒီေလာက္ထိခံစားေစခဲ့လို႔ ေနထိပန္းတစ္ပြင့္လို႔ ႏြမ္းဖက္ေစခဲ့သလဲ ...
"ကိုကို ခရာ့ကိုမျမင္ခ်င္ဘူးဆိုတာ ခရာသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ခရာကိုကို႔ကို အရမ္းလြမ္းေနလို႔ပါ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္လို႔ပါ "
လြမ္းေနက်ေနေသာ ႏူတ္ခမ္းယဲ့ယဲ့ေလးက ေဆြးေျမ့စြာဆိုျပန္သည္။ သူမတုန္မလူပ္ရွိေနဆဲ
"ကိုကို... "
"....... "
"ခရာ့ကိုနည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ မလြမ္းဘူးလားဟင္"
ရင္ထဲဆတ္ခနဲ႔ျဖစ္သြားရသည္။ သူမႏွစ္ၿမိဳသည့္တိုင္ခံစားခ်က္ေတြက လူးလိမ့္ေျပးလႊားေနဆဲ...
ငါမင္းကို...လြမ္းေနခဲ့တယ္ထင္တယ္
ထိုစကားက အျပင္သို႔ ထြက္မလာခဲ့ပါ။ မာနေတြႏွင့္ သူႏူတ္ခမ္းတို႔ကတင္းတင္းေစ့ထားဆဲ..
ၿငိမ္သက္ေနသည္သူ႔ေၾကာင့္ ခရာနာက်င္စြာ သက္ျပင္း႐ိူက္လိုက္ရင္း
"ကိုကိုခရာ့ကို အခုထိမုန္းေနတုန္းပဲလား "
"ဟုတ္တယ္.."
ဘာလို႔ဒီစကားကို သူအလြယ္တကူေျပာထြက္မိမွန္း သူမသိေတာ့ပါ။ ေသခ်ာသည္က သူႏွလုံးသားကို မာနေတြကတင္းၾကပ္စြာခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံးအႏိုင္ပိုင္းခဲ့သူမို႔ ခုခ်ိန္မွာဘာမွဝန္မခံခ်င္ေတာ့ပါ။
ၾကာျဖဴကိုသတ္ရန္ရည္႐ြယ္ခဲ့သည့္တိုင္ ခုခ်ိန္တြင္ေတာ့သူဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ မာမီ့အတြက္ တစ္ခ်ိန္လုံးလက္စားေခ်ရန္ အ႐ူးမီးေတာက္ခဲ့သမွ် အ႐ူံးေပးခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ မာမီေတာင္းဆိုမူေၾကာင့္ ရည္႐ြယ္သမွ်အဆုံးသတ္ပစ္ခဲ့ရ၏။ တစ္ခ်ိန္လုံးရည္႐ြယ္ခဲ့သမွ် ဘာမွျဖစ္မလာသည့္အခါ သူထပ္ၿပီး ဘာမွမ႐ူံးနိမ့္ခ်င္ေတာ့ပါ။
သူမကိုတစ္စုံတရာဝန္ခံရန္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြေလးလံေနဆဲ....
"ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးမလြဲသာလို႔ ငါ့စိတ္ေတြေလွ်ာ့လိုက္ေပမယ့္ မင္းကိုမုန္းေနတဲ့အမုန္းေတြက မေျပာင္းလဲေသးဘူးခရာ ဒါကမင္းကိုနာက်င္ေစတယ္ဆိုရင္ အနည္းဆုံးေတာ့ ငါၾကာျဖဴကိုထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္ေလ "
သူ႔စကားအဆုံးသူမမ်က္ႏွာေလးသည္ ေနထိပန္းပမာညႇိဳးက်လာေတာ့၏။ ခ်က္ခ်င္းဝဲတက္လာသည့္ မ်က္ရည္တို႔ကိုစီးမက်လာေအာင္ မ်က္ေတာင္ေလးျဖင့္ ပုတ္ခပ္ေနလိုက္ရင္းႏွင့္...
နာက်င္ေနသည့္ၾကားမွ ႀကိဳးစားၿပဳံးလိုက္ပါရဲ႕
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုကို ခရာ့ကိုမေျပာင္းမလဲမုန္းေနသလို ခရာကလည္း ကိုကို႔ကိုခ်စ္ေနတုန္းပါ ခရာတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပာင္းလဲပစ္လို႔မရဘူးထင္ပါရဲ႕"
သူမအသံေလးက အဖ်ားခတ္တုန္ခါသြားသည္။ မ်က္ရည္ေတြျပည့္အိုင္ေနသည့္မ်က္ဝန္းတို႔က ဘာမွသဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူမၿပံဳံးေနဆဲပင္....
"ခရာကကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး ခရာ့ႏွလုံးသားအတြက္ ကိုကို႔နားပဲတြယ္ကပ္ေနခဲ့တယ္ တကယ္ေတာ့ဒါက အမွားတစ္ခုမွန္းခရာသိလိုက္ပါၿပီေလ ခရာအနားမွာရွိေနရင္ ကိုကိုဘယ္ေလာက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနမလဲ မေတြးၾကည့္ခဲ့ဘူး ခရာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ကိုကို႔အမုန္းေတြကို ခရာလက္မခံခ်င္ခဲ့မိဘူး အခုဒီအမွန္တရားကို ခရာလက္ခံလိုက္ပါၿပီ"
"................"
"ခရာအနားမွာမရွိတာ ကိုကို႔ကိုပိုစိတ္ခ်မ္းသာေစတယ္ဆိုရင္ ခရာအေဝးမွာပဲေနေပးမွာပါ ဒီတစ္ခါထြက္သြားၿပီး ေနာက္တစ္ခါျပန္ဆုံဖို႔က မေသခ်ာတာမို႔ ခရာေလကိုကို႔ကိုဘယ္လိုမွ ေျပာင္းလဲပစ္လို႔မရေအာင္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့အမွတ္ရေနေပးပါ ဒါကကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ခရာ့ရဲ႕ဝဋ္ေႂကြးဆိုရင္ေတာင္ ဒီဝဋ္ေႂကြးေတြဆပ္ဖို႔ ကိုကို႔နားပို႔ေပးခဲ့တဲ့ကံတရားကိုလည္း ခရာေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ"
ထို႔ေနာက္တစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္မ်က္ရည္တို႔က ဆည္ေရက်ိဳးသည့္အလား ဒလေဟာစီးက်လာေတာ့၏။
အမွတ္မရွိဘာကိုထပ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလဲ ခရာရယ္...
ေမွ်ာ္လင့္မိတိုင္းလည္း ရင္ေတြက်ိဳးေၾကလုမတက္ နာက်င္ခဲ့ရသည္ပဲ
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္.........
ကိုကိုႏွင့္ေဝးရာေလွ်ာက္လာသည့္ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းတိုင္ ရင္ထဲဓားထိုးစိုက္လိုက္သကဲ့သို႔ နာက်င္လြန္းလွပါသည္။
တစ္ခ်ိန္လုံးနာက်င္ေနရသည့္တိုင္ စြန႔္လြတ္ဖို႔ေတာင္မစဥ္းစားဝံ့သည့္ ႏွလုံးသားကိုပဲအျပစ္တင္ရမလား...
ဒီတစ္ခါပိုနာက်င္ရပါသည္။ မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ အၿပီးတိုင္ေဝးကြာေနဖို႔ ဦးတည္ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား...
"ခရာ..."
ရင္းႏွီးေနသည့္ေခၚသံေၾကာင့္ ခရာေျခလွမ္းကိုရပ္လိုက္သည့္တိုင္ မ်က္ရည္ေတြေတာ့ မသုတ္မိေတာ့ပါ။
ဈာန္ကသူမနားေလွ်ာက္လာၿပီး မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကို ရင္နင့္စြာေငးၾကည့္မိရင္း
"ဘာလို႔ခရာနက္႐ိူင္းကို သူ႔အေဖနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အမွန္တရားကို မေျပာခဲ့သလဲ အနည္းဆုံးေတာ့ ဦးမင္းသန႔္ဟာၾကာျဖဴကိုသတ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုကို သူသိသင့္တယ္"
"ေနပါေစေတာ့ အစ္ကိုရယ္"
ခရာက မ်က္ရည္ကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္ရင္း ဆိုရွာသည္။ ဒါေတာင္ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စက္အခ်ိဳ႕ကာ ထင္းက်န္ေနဆဲ....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲခရာ သူမသိခဲ့တဲ့အမွန္တရားေၾကာင့္ သူခရာ့ကိုမုန္းေနတာမတရားဘူးေလ "
"ကိုကိုကခရာ့ကိုမုန္းခ်င္လို႔ကိုမုန္းေနတာပါ"
သူမစကားေၾကာင့္ ဈန္ပင္အံ့ၾသသင့္ သြားရသည္။ မ်က္ရည္မေျခာက္ေသးေသာ ခရာ့ႏူတ္ခမ္းတို႔က ယဲ့ယဲ့ေလးၿပဳံးလာၿပီးေနာက္
"ဒီကိစၥကို ကိုကိုသိလို႔လည္း ဘာမွပိုမထူးလာေတာ့ပါဘူးအစ္ကိုရယ္ ကိုကိုစိတ္ထိခိုက္ရတာပဲ အဖတ္တင္သြားလိမ့္မယ္ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွကိုကို႔ကို ခရာမထိခိုက္ေစခ်င္ပါဘူး "
"ခရာရယ္..."
"မုန္းလက္စနဲ႔ ခရာ့ကိုမုန္းပါေစ ခရာေနသားက်ေနပါၿပီ"
"နက္႐ိူင္းအတြက္ပဲ ဘာလို႔ေတြးေပးေနရသလဲ ခရာရယ္"
သူမခ်င့္မရဲဆိုလိုက္ေတာ့ ခရာဘာမွမတုန႔္ျပန္ရွာပါ။ သူသက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္မိၿပီး..
"ဘာလို႔ျပန္မလာသလဲခရာ ကိုယ္ခရာ့ကိုေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္ ခရာသတိရခ်င္မွရလိမ့္မယ္ ကိုယ္ကေတာ့ အၿမဲသတိရေနခဲ့တာပါ"
"ခရာဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါအစ္ကို ၿပီးေတာ့ခရာ့ကိုခရာအားလုံးအေပၚအျပစ္ရွိသလို ခံစားၿပီးေနေနရတာ တကယ္မေပ်ာ္လို႔ပါ"
"မဆိုင္လိုက္တာခရာရယ္ ဒါေတြကခရာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမွမဟုတ္တာ ဘာလို႔ဒီလိုေတြးေနရသလဲ "
"အစ္ကိုကခရာ့ဖက္ကေန အေကာင္းခ်ည္းေတြးေပးေနတာကို ခရာအျပစ္မရွိဘူးလို႔ပဲထင္မွာပါ"
ခရာ့စကားေၾကာင့္ ဈာန္ဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ ခရာက ယဲ့ယဲ့ေလးၿပဳံးလိုက္ရင္း
"ခရာ့အေပၚေကာင္းခဲ့ေပးတာေတြအတြက္ ခရာအၿမဲတမ္းေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္အစ္ကို ခရာ့အတြက္စိတ္မပူပါနဲ႔ ခရာအဆင္ေျပပါတယ္ "
"ဒါေပမယ့္.."
"ခရာသြားေတာ့မယ္ အစ္ကို "
ေျပာရင္းထြက္သြားဟန္ျပဳေသာခရာေၾကာင့္ ဈာန္ကမန္းကတမ္းျဖင့္
"ခရာဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ"
"ခရာ့ရဲ႕အိမ္ကိုပါ ခရာနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာပဲ ခရာရွိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား "
ထြက္ခြာသြားသည့္သူမေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ဘာလို႔မဆြဲထားမိသလဲဆိုတာကို သူ႔ကိုသူပင္ နားမလည္ေတာ့ပါ။
အိမ္ဟုဆိုသည့္တိုင္ထိုအိမ္သည္ သူမကိုလုံၿခဳံမူေပးႏိုင္မည့္ အိမ္မဟုတ္မွန္းသိေနရက္ႏွင့္ သူမတားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါကလည္းသူမဆႏၵေၾကာင့္ပါသလို သူမကိုခ်စ္ေသာ အခ်စ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ၿပီးေတာ့မလုံၿခဳံသည့္ထိုအိမ္ကပင္ အခုခ်ိန္မွာသူမအတြက္ အေကာင္းဆုံးနားခိုရာျဖစ္ေနခဲ့သည္ မဟုတ္လား ။
သူမကိုျပန္ေခၚထားပါက နက္႐ိူင္းနားျပန္ေရာက္မည္။ သူမထပ္ခါထပ္ခါ နာက်င္ေနရဦးမည္။ ဒါကိုသူမျမင္ခ်င္ေတာ့ပါ....
အနည္းဆုံးေတာ့ ၾကာျဖဴႏွင့္ရွိေနျခင္းသည္ နက္႐ိူင္းႏွင့္အတူရွိေနရျခင္းထက္ ပိုေကာင္းမြန္ေနခဲ့သည္ပဲ။
"ဟင္း...."
ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္ သက္ျပင္းေတြခ်မိသည္မွန္း မသိေတာ့ပါ။ အတန္ၾကာသည္အထိ ထိုေနရာေလးမွာပင္ သူရပ္ေနမိ၏။
သူသတိမထားမိသည္ကသူ႔ရင္ေတြလည္း နာက်င္ေနခဲ့သည္ဆိုတာ...........
..................................................
VOCÊ ESTÁ LENDO
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasia"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
