Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၂၂)
"ေနာင္....ေနာင္....ေနာင္"
ေၾကးစည္သံႏွင့္အတူ သူတို႔အားလုံးေတြ႕လိုက္ရသူက ေယာဂီဝတ္စုံႏွင့္ သူေတာ္စင္တစ္ဦး...
မ်က္ႏွာသည္ျမင္႐ုံႏွင့့္္ သမာသမတ္ဓိႏွင့္ျပည့္စုံသူမွန္း သိသာေလာက္ေအာင္ ေအးခ်မ္းစင္ၾကယ္ကာ တည္ၿငိမ္လြန္းလွသည္။ ႏူတ္မွ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ဟန္ရွိေသာ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္ဖတ္သံက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေအးခ်မ္းစြာပင္ စိမ့္ဝင္လာ၏။
ၾကည္ညိဳဖြယ္႐ုပ္သြင္ႏွင့္သူေတာ္စင္သည္ ေၾကးစည္ကိုလက္တစ္ဖက္ကိုင္လ်က္ သူတို႔ရွိရာ ညႇင္တာစြာေလွ်ာက္လွမ္းလာေလေတာ့သည္။
ဤေနရာမ်ိဳးမွာ မထင္မွတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္အတြက္ သူတို႔အားလုံး အံ့ၾသမွင္သက္ေနစဥ္....
ဦးစြာသတိဝင္လာသူက ဈာန္...
"သူေတာ္စင္ပါလား..."
သူသည္ဤသူေတာ္စင္ကို ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသြားေလသည္။ သူႏွင့္ခရာ တစ္ခါႀကဳံခဲ့ဖူးသည္မဟုတ္လား
သူ႔စကားေၾကာင့္ နက္႐ိူင္းက အံ့ၾသသင့္သြားဟန္ျဖင့္
"ခင္ဗ်ားနဲ႔သိသလား..."
"တစ္ခါဆုံဖူးတယ္.."
ဈာန္ကေျပာၿပီး သူေတာ္စင္နားေလွ်ာက္သြားကာ လက္အုပ္ေလးခ်ီလိုက္ရင္း
"အဘ.... ကြၽန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိေသးလား ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ခါ အဘဆီလာကန္ေတာ့ဖူးတယ္.."
သူေတာ္စင္သည္ ဈာန္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာထားကာပကတိတိုင္း တည္ၿငိမ္လ်က္။ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘဲ ေအးခ်မ္းစြာပင္...
"သတၱဝါေတြ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ရန္လိုျခင္း ကင္းေဝးၾကပါေစ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ"
ေမတၱာပို႔မပ်က္ပင္။ သူ႔ကိုေသခ်ာမွတ္မိပုံရေသာ္လည္း အံ့ၾသဟန္မရွိပါ။ အင္းေလး သူေတာ္စင္ေပကို...
ဈာန္ထပ္မံၿပီး...
"ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာအဘနဲ႔ထပ္ၿပီး ေတြ႕ဆုံရမယ္လို႔မထင္ထားဘူးဗ်ာ "
သူ႔စကားေၾကာင့္ သူေတာ္စင္သည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္
"အဘ..လူေလးကိုေျပာခဲ့ပါတယ္ ပဌာန္းဆက္ေတြရွိရင္ မႀကဳံခ်င္လည္းဆုံရမွာပဲ ဘယ္လိုမွေကြ႕ေရွာင္သြားလို႔မရဘူးကြဲ႕..."
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ အဘသာခုလိုေရာက္မလာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာကို မေတြးရဲေတာ့ဘူးဗ်ာ"
"အိမ္း...သတၱဝါေတြကိုေမတၱာပို႔ရမွာ အဘျပဳရမယ့္အလုပ္ပါ ကုသိုလ္ျပဳၿပီး သံသရာကအေႂကြးေတြဆပ္ေနရတာပဲလူေလး.. ဘဝတစ္ပါးမွာအတူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ဝဋ္ေႂကြးေတြေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာလူေလးတို႔နဲ႔ ပဌာန္းဆက္ျပန္ႀကဳံရတာပါကြယ္ "
သူေတာ္စင္စကားကို ေသခ်ာနားမလည္သျဖင့္ ဈာန္ထပ္ေမးရန္ျပင္လိုက္စဥ္ သူေတာ္စင္က လက္ကာျပၿပီး
"အဘအဓိဌာန္ဝင္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ လူေလးတို႔ေမးစရာရွိတာ မနက္မွေမးပါ ေလာေလာဆယ္ဟိုကေလးမေလးသတိရလာရင္ ဒီဘုရားေရစင္တိုက္ထားလိုက္ပါ သူအရမ္းအားနည္းေနၿပီ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...အဘ..."
ဈာန္က သူေတာ္စင္ကမ္းေပးသည့္ ေရဘူးေသးေသးေလးကို က်ိဳးႏြံစြာလွမ္းယူလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သူေတာ္စင္ကထပ္မံ၍ အျဖဴေရာင္ခ်ည္လုံးတစ္ခုကို ထုတ္ေပးၿပီး
"ဒီေနရာကအျမန္ထြက္ခြာပါ ညအိပ္တည္းတဲ့အခါ ဒီခ်ည္လုံးေလးကို စည္းတစ္ခုလိုတားထားပါ ဘယ္သူမွစည္းအျပင္မထြက္ပါနဲ႔ လူေလးတို႔အားလုံး အႏၲရယ္ကင္းပါလိမ့္မယ္ "
ေျပာၿပီးသူေတာ္စင္က ထြက္ခြာသြားဟန္ျပဳေတာ့ ဈာန္ကပ်ာကယာႏွင့္
"အဘ.. မနက္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဘကို ဘယ္နားလာရွာရမလဲခင္ဗ်ာ..."
"ပဌာန္းဆက္ရွိေနတဲ့လူေတြပါလူေလး ရွာစရာမလိုပါဘူး အခ်ိန္က်ရင္ဆုံရမွာပါ.."
ထိုမွ်သာေျပာၿပီး သူေတာ္စင္သည္ေၾကးစည္ကို အသာအယာထုလိုက္ၿပီး...
"သတၱဝါေတြေအးခ်မ္းၾကပါေစ ရန္လိုျခင္းကင္းေဝးၾကပါေစ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ"
"ေနာင္.....ေနာင္....ေနာင္"
အေမွာင္ထုထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့၏။ ေကာင္းကင္က သူေတာ္စင္ေက်ာျပင္ကိုတစ္ခ်က္ေငးရင္း
"သူေတာ္စင္ေျပာသြားတာေတြ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး ဈာန္.."
"ကြၽန္ေတာ္လည္း အဘနဲ႔တစ္ခါပဲဆုံဖူးတယ္ အဘစကားေတြက ပေဟဋိဆန္သလိုေလးနက္တယ္ ေနာက္တစ္ခါထပ္ဆုံရင္ေတာ့ အေျဖတစ္ခုရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယိ"
"ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူေတာ္စင္နဲ႔ခုလိုေတြ႕ဆုံရတာ စိမ္းတို႔ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္ မဟုတ္ရင္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မွာလဲဆိုတာ မေတြးရဲစရာပဲေနာ္"
" ကဲ...အားလုံးပဲ သူေတာ္စင္ေျပာသြားသလို က်ဳပ္တို႔ဒီေနရာကအျမန္ဆုံးခြာရေအာင္ "
ဦးလုံထန္းသတိတရဆိုလိုက္မွ သူတို႔အားလုံးသတိဝင္လာၿပီး ဒီဖုန္းဆိုေျမမွ အျမန္ထြက္ခြာလာလိုက္၏။ ေစတန္ကခရာ့ကို ေပြ႕ခ်ီထားလ်က္ႏွင့္။
ထို႔ေနာက္အေတာ္ေလးလွမ္းသည့္ေနရာ ေရာက္သည္အထိ ခရီးအျမန္ဆက္လိုက္ၿပီး တည္းဖို႔သင့္ေတာ္မည့္ေနရာေရာက္ေတာ့
"မိုးလည္းခ်ဳပ္ၿပီဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဒီေနရာမွာပဲတည္းရေအာင္ စိတ္ခ်ရပါၿပီ..."
ေနရာထိုင္ခင္းေတြခ် ျပင္ဆင္တဲ့သူျပင္ဆင္ စည္းတားတဲ့သူကတားႏွင့္ လိုအပ္သည္မ်ား ျပဳလုပ္ေနစဥ္
"အင္း...ဟင္း....ဟင္း..."
ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးႏွင့္ ခရာသတိရလာရာ သူမနားအရိပ္တစ္ခုလိုရွိေနသည့္ေစတန္က အေျပးေလးေပြ႕ထူၿပီး
"ခရာ...သတိရလာၿပီလား"
"အင္း...ဟင္း"
ခရာညည္းေနဆဲ။ သူမပုံစံက သတိေကာင္းေကာင္းရွိဟန္မတူ။ ၿပီးေတာ့ အလြန္တရာအားနည္းေနသည့္ပုံပင္။ မ်က္ႏွာေလးကေသြးေရာင္ကင္းမဲ့လ်က္ ေဖြးဆုတ္ကာ ႏြမ္းနယ္ေနေတာ့၏။
ဈာန္ သူေတာ္စင္မွာထားသည္ကိုသတိရၿပီး ဘုရားေရစင္ကို သူမကိုတိုက္လိုက္ေတာ့ မၾကာလိုက္ပါ။ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။
"ခရာအႏၲရယ္ကင္းေလာက္ပါၿပီ"
ဈာန္က တိုးတိတ္စြာဆိုလိုက္သည့္တိုင္ ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္သည့္မို႔က နာနာက်င္က်င္မဲ့လိုက္မိသည္လား မသဲကြဲ။
စိမ္းကေတာ့ ခရာ့နားကမခြာႏိုင္သည့္ေစတန္ကို မၾကာခဏလွမ္းၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးမေကာင္းရွာ။ စိမ္းမ်က္ႏွာမေကာင္းတာျမင္ေတာ့ သက္ျပင္းေတြခိုးခ်ေနသူက ကမာၻ။
ေကာင္းကင္ကေတာ့ အားလုံးကိုအကဲခတ္ၾကည့္ရင္း ဒီခရီးစဥ္ထြက္ခြာလာျခင္းသည္ မွားယြင္းေနၿပီးလားဟု စိတ္မခ်မ္းေျမ့စြာ ေတြးေနမိ၏။
ဘာမွမျဖစ္သကဲ့သို႔ ရွိေနသူကနက္ရႈိင္း။ ခရာသည္ သူႏွင့္မည္သို႔မွ်မသက္ဆိုင္သည့္အလား စိတ္ပူျခင္း စိုးရိမ္ျခင္း စိုးစိမွ်ပင္မရွိ။
ထိုညကာ.... ခံစားခ်က္ကိုယ္စီႏွင့္ အားလုံးတိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ေျခာက္ျခားဖြယ္ အျဖစ္ေၾကာင့္လည္းပါမည္။
သူတို႔ေထြေထြထူးထူး စကားမေျပာျဖစ္ၾကပါ။ သူေတာ္စင္၏အပ္ခ်ည္ျဖဴစည္းေၾကာင့္ ထိုညက အရိပ္မည္းေတြ ေျပးလႊာေနသည္ကိုျမင္ရသည့္တိုင္ ထူးထူးျခားျခားဘာအေႏွာင့္အယွက္မွ မႀကဳံရပါ။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာေခြးအူသံတို႔ကေတာ့ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ၾကားေနရသည္မွအပ ညသည္ခါတိုင္းႏွင့္မတူ ေအးစက္ေနခဲ့၏။
..................... ...........................
YOU ARE READING
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasy"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
