ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)

Part -33

Zawgyi

~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၃၃)

     "ခရာ..."
     စိုးရိမ္တႀကီးေျပးထူသည့္လက္ေတြမွာ ကိုကိုမပါဘူးဆိုတာ ခရာေသခ်ာေပါက္ေတြးမိပါသည္။ ျပင္းရွေသာနာက်င္မူႏွင့္ ခရာႏြမ္းလ်စြာပင္ မ်က္ဝန္းေတြျပန္ဖြင့္လာၿပီး..
     "ခရာ..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အဆင္ေျပပါတယ္."
     "ဒါေပမယ့္ ခရာဘာလို႔သတိလစ္မလိုျဖစ္သြားရသလဲ.."
     ဈာန္ကစိတ္မခ်ေသးဟန္ျဖင့္ စိုးရိမ္စြာေျပာလိုက္ေတာ့ ခရာႀကိဳးစားထရပ္ကာ အားယူၿပဳံးလိုက္ရင္း..
     "ခရာအားနည္းေနလို႔ျဖစ္မွာပါ ခရာေျပာပါတယ္ ၾကာျဖဴကခရာ့ကိုေသခြင့္မေပးပါဘူးလို႔ သူခရာ့ခႏၶာကိုယ္လိုအပ္ေသးတယ္ေလ"
     "ခရာ..."
     "မမစိမ္းကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ေကြၽးလိုက္ပါ ဒီကိစၥလည္းစိတ္ေအးရၿပီဆိုေတာ့ ခရာ့ကိုသြားခြင့္ျပဳပါေနာ္ ခရာပင္ပန္းေနလို႔ပါ ၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္.."
      ဘယ္သူေတြဘယ္လိုက်န္ခဲ့မည္ကို ခရာမသိပါ။ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ႏွင့္အျပင္ဖက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မနက္ျဖန္ လကြယ္ညျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဒီညအေတာ္ေမွာင္လွပါသည္။ ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေဟာင္းကာ ညအေမွာင္ေအာက္တြင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေန၏။
     အျပင္တြင္ထြန္းညႇိထားသည့္ မီးတုတ္မွျဖာထြက္ေနေသာ မီးေရာင္အခ်ိဳ႕ကာ ညအေမွာင္ကိုေကာင္းစြာ မေဖာက္ထြင္းႏိုင္ပါ။ သိပ္သည္းေနေသာအေမွာင္ထုႀကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္အခ်ိဳ႕က လွစ္ခနဲ႔..
      ဘာလို႔ခရာ့ကိုရွင္သန္ခြင့္ေပးရသလဲ..
      ရင္ထဲနာက်င္စြာေတြးေနမိသည္က ဒီအေတြးတစ္ခုသာ။ အဆိပ္မရွိသည့္အျခမ္းကို သူခရာ့ကိုေျပာျပပါသည္။ သို႔ေသာ္ခရာရွင္သန္ရသည္မွာ နာက်င္လြန္းေနၿပီျဖစ္၍ အဆိပ္ရွိသည့္အျခမ္းကို တမင္စားဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးသည္။ ေသခ်င္သည့္စိတ္ကို သူ႔စကားေတြက အႏိုင္ယူခဲ့ပါသည္။
     "သမီးကိုအေဖေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေစာင့္ေနခဲ့တာ ဒီလိုအဆုံးသတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးခရာ တစ္ခ်ိန္လုံးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာ ေကာင္းေကာင္းရွင္သန္ဖို႔အတြက္ပါ ငါ့သမီးသိပ္နာက်င္ေနရမွန္းအေဖသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္သမီးကိုခ်စ္တဲ့အေဖရွိေနေသးတယ္ေလ ဟိုးအေဝးမွာသမီးကို အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္လုံးရွိပါေသးတယ္ သမီးတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး အေဖအၿမဲအနားမွာရွိတယ္ ဒီဘဝဆိုးမွာသမီးအတြက္နဲ႔ အေဖေတာင့္ခံေနခဲ့တာပါ ဒါေၾကာင့္ အေဖ့အတြက္ခရာရွင္သန္ေပးပါ.. "
     အေဖ့အတြက္ရွင္သန္ေပးပါတဲ့လား...
     ဘယ္ႏွလုံးသားနဲ႔ ခရာေခါင္းမာစြာ ဥေပကၡာျပဳရက္ပါမည္နည္း။ သူဟာေလာကထဲမရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြႏွင့္ ခရာ့ကိုအၿမဲလုံၿခဳံေႏြးေထြးေစခဲ့သည္ မဟုတ္လား...
     သူ႔ကိုခရာေၾကာင့္မနာက်င္ေစလိုပါ။ အနည္းဆုံးေတာ့ခရာ့ကိုခ်စ္ေနေသးသည့္ သူရွိေနေသးသည္ပဲ။
    ထို႔ေၾကာင့္ရွင္သန္ဖို႔ကို ပင္ပန္းစြာပင္ ခရာဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ခရာအားနည္းလြန္းေနသျဖင့္ စိတ္ပင္ပန္းတာႏွင့္ေရာ၍ သတိလစ္မလိုျဖစ္ခဲ့ရျခင္းပင္။ အဆိပ္ေျဖေစသည့္အသီးက ခြန္အားေတာ့ မျဖစ္ေစဘူး ထင္ပါရဲ႕..
     "ေအာ့..."
      ေတြးေနရင္း ရင္ဘတ္ထဲဆိုးဝါးစြာေအာင့္တက္လာၿပီး သူမေဝါခနဲ႔အန္ခ်လိုက္မိသည္က.. 
     "ဟင္...."
      ဒါ...ဒါက ေသြးေတြပါလား။ ခရာေသြးအန္ေနတယ္။ ရင္ထဲဆိုးဝါးစြာ ေအာင့္တက္လာျခင္းႏွင့္ ေခါင္းေတြ မူးေဝလာျခင္းေၾကာင့္ လူကခံစားရသည္မွာ မခ်ိမရိ..
     အံႀကိတ္တင္းထားသည့္ၾကားမွ ခပ္ယဲ့ယဲ့
     ယိုင္နဲ႔သြားသည့္ ခႏၶာကိုယ္ကိုထိန္းဖို႔ရန္ပင္ အားမရွိေတာ့ဘဲ အမွီတစ္ခုတြင္ ခ်ိနဲ႔စြာမွီထားရင္းႏွင့္ အံ့ၾသသင့္စြာ မေရမရာေတြးေနမိဆဲ..
     ဘာျဖစ္လို႔ ခရာဒီေလာက္အားနည္းေနပါလိမ့္.....
     ဟိုးအေဝးမွ ညအေမွာင္ထုကား နက္သည္ထက္နက္လာၿပီးေနာက္ ခရာသည္ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ မပီဝိုးတဝါး အရိပ္တစ္ခုမွ်သာ ထင္က်န္ရင္းႏွင့္............။
  ........................................................။