Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၃၂)
"ခရာ..."
မ်က္ရည္အ႐ြဲသားႏွင့္ငိုၿပီးေျပးလာေသာ ခရာ့ကိုျမင္ေတာ့ နက္ရႈိင္းအံ့ၾသသင့္စြာေခၚလိုက္ရာ..
ခရာ့ေျခလွမ္းေတြတုန႔္ခနဲ႔ရပ္သြားၿပီး
"ကိုကို.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
သူမမေျဖ။ တစ္စုံတစ္ရာပင္ပန္းနာက်င္မူကို အေတာ္ေလးခ်ဳပ္ထိန္းထားဟန္ႏွင့္..
"ခရာတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္.."
"ဘယ္လို... ဘာျဖစ္သလဲ ၾကာျဖဴနဲ႔ေရာေတြ႕ခဲ့လား"
"ကိုကိုခရာ့ကို ခဏေလာက္လြတ္ထားေပးပါလား ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးလည္း အခုမေမးေသးပါနဲ႔ေနာ္ ခရာေတာင္းပန္ပါတယ္.."
ခရာ့အသံကတုန္ယင္ေနသလို ထူးထူးဆန္းဆန္းတင္းမာေနသျဖင့္ ကိုကိုအံ့ၾသသြားပုံရသည္။ နားမလည္သလိုျဖစ္ေနေသာကိုကို႔ကိုထားၿပီး ခရာတစ္ေယာက္တည္းရွိမည့္ေနရာေလးသို႔ ေျပးထြက္လာလိုက္၏။
ကိုကိုစိတ္ဆိုးသြားလည္း ခရာဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အခုခ်ိန္မွာ ခရာငိုခ်င္ေနတာပဲသိသည္။ အားရပါးရ ငိုပစ္ခ်င္တာတစ္ခုပဲ သိသည္။
"ဟင့္....ဟင့္"
ရင္ဘတ္ေတြနာေန၏။ အသည္းထဲထိေအာင္နာပါသည္။ မ်က္လုံးေတြေပါက္ထြက္လုမတက္ ခရာငိုေနမိ၏။ ဘယ္လိုႏွလုံးသားႏွင့္ သူမလက္ခံရမည္နည္း..။
ၾကာျဖဴဟာ ခရာ့အေမတစ္ေယာက္တဲ့....
ဒီျဖစ္တည္မူက ရင္ကိုအစိပ္စိပ္အမႊာမႊာကြဲရွေစပါ၏။ ၾကာျဖဴဟူေသာနာမည္တစ္ခုက သူမဘဝတစ္ခုလုံးကို က်ိန္စာသင့္ေစခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွန္းမသိခဲ့စဥ္ကတည္းက ခရာ့ဘဝကိုနာက်င္ဖြယ္အတိႏွင့္ ခါးသီးေစခဲ့၏။
နာမည္ေလးတစ္ခုႏွင့္တင္ ဘယ္ေလာက္ခါးသက္ခဲ့ရလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား နာက်င္ခဲ့ရသလဲ...
လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက ၾကာျဖဴဆိုတာ ရင္ဘတ္ထဲကဒဏ္ရာအမာ႐ြတ္တစ္ခု။ ဒီနာမည္တစ္ခါၾကားတိုင္းတြဲၿပီးရသည္က ဒဏ္ရာအပိုင္းအစမ်ားသား..
တစ္သက္လုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခရာဆိုေသာျဖစ္တည္မူထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ရေသာ ကိုကို႔ဆီမွအမုန္းေတြအားလုံးရဲ႕ျမစ္ဖ်ားခံရာက "ၾကာျဖဴ"မဟုတ္လား...
အခုေတာ့ၾကာျဖဴကခရာ့အေမတဲ့လား...
ဘယ္မွာလဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ...
ဘယ္မွာလဲ သနားၾကင္နာမူေတြ..
တစ္ခ်ိန္လုံးရခဲ့တာက "အေၾကာက္တရားေတြ"
မိဘဆိုတာဘယ္သူမွန္းမသိသည့္တိုင္ ခရာတစ္ခါမွစိတ္မဝင္စားခဲ့ပါ။ ဘယ္သူမွအဖတ္မလုပ္သည့္ဘဝမွာပင္ ကိုကို႔ကိုပဲခ်စ္ဖို႔ႀကိဳးစားၿပီး ေက်နပ္စြာရွင္သန္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အမွန္တရားေတြက ခါးသက္လြန္းလွပါသည္။
အေၾကာက္တရားေတြႏွင့္ ႏွိပ္စက္ေပ်ာ္ပါးခဲ့သမွ်အဆုံးသတ္အေျဖက အေမတဲ့...
မတရားလိုက္တာ...
နာက်င္စြာအံႀကိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြသုတ္ခ်ပစ္လိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ရည္ေတြကက်ဆင္းေနဆဲ...
ပင္လယ္ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လုံး သူမေဘးနားေရာက္လာတတ္ၿပီး ၾကင္နာေႏြးေထြးစြာ ဂ႐ုစိုက္ကာကြယ္ခဲ့ေသာအရိပ္တစ္ခုက ခရာ့"အေဖ"တဲ့....
သို႔ေသာ္ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ဆုပ္ကိုင္ျပစရာမရွိသည့္ အရိပ္တစ္ခုသပ္သပ္သာ။ ဝမ္းနည္းလို႔ ႐ိူက္ငိုခ်င္ရင္ေတာင္တိုးဝင္လို႔မရေသာ ရင္ခြင္တစ္ခု..
ၿပီးေတာ့ အေဖဆိုတာ အေမဟုေျပာေသာ ၾကာျဖဴရဲ႕က်ိန္စာေအာက္က ပိတ္ေလွာင္ေနသည့္သားေကာင္။ ဒါဆို သူမကေရာ....
အမုန္းတရားေတြၾကားသားသတ္ဖို႔အတြက္ ေမြးထား႐ုံသပ္သပ္သာျဖစ္မည္ထင္သည္။ မေတာ္တဆေလာကထဲေရာက္လာၿပီး ဒီဝဋ္ေႂကြးေတြအားလုံးကို တမင္တကာလည္စင္းခံေနရသည့္ သနားစရာေကာင္းေသာ လူသား...
ထိုထက္ပိုဆိုးဝါးသည္က "ၾကာျဖဴ"ႏွင့္သူမ၏ျဖစ္တည္မူကိုသိသြားပါက ကိုကိုကေရာဘယ္လိုတုန႔္ျပန္မွာလဲ။ ေသခ်ာပါတယ္..... ဘယ္ေသာမွမနီးစပ္ခဲ့တဲ့ကိုကိုနဲ႔သူမၾကား တကယ္ကိုကမာၻျခားေအာင္ ေဝးကြာသြားပါမည္။
ခရာထပ္ရလာမည့္အမုန္းေတြ..အမုန္းေတြ
အို...ဘုရားေရ နာလိုက္တာ...
ဒီအေတြးေတြႏွင့္ရင္တစ္ခုလုံး စူးစူးဝါးဝါးေအာင့္ကာ နာက်င္လာ၏။ ထြက္ေပါက္မရွိသည့္နာက်င္မူအတြက္ ခရာ ငိုၿမဲငိုေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ထိတိုင္ ႐ိူက္ငိုေနမိသည္ မသိေတာ့ပါ..
"ေတာ္သင့္ၿပီထင္တယ္ ခရာ.."
သိမ္ေမြ႕ေသာအသံတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္ရည္ၾကားမွ ခရာေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ခရာ့ကိုဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက ရပ္ၾကည့္ေနသည္မသိေသာဈာန္..
"အစ္ကို.."
"အစ္ကိုေရာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ခရာငိုေနတာလည္းေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ခရာစိတ္ေပါ့သြားေအာင္ ငိုပါေစဆိုၿပီးလြတ္ေပးၿပီး ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ ခရာကအငိုမတိတ္ဘူးေလ.."
"အစ္ကို...ခရာေလ..."
ခရာအားကိုးရာတစ္ခုရသြားသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးၿပီး ငိုျပန္၏။ သူ႔ရင္သည္ခဏတြင္းခ်င္းပင္ သူမမ်က္ရည္ေတြႏွင့္ စြဲနစ္သြားေတာ့သည္။ သူ အလိုက္သင့္ပင္ သူမကိုျပန္ဖက္ထားေပးသည့္တိုင္ သူပါအလိုလိုနာက်င္ေနမိသည္။
သူခ်စ္ေသာသူမမ်က္ရည္ေတြက သူ႔ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး စြန္းထင္ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား...
"ဘာေတြျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ဝမ္းနည္းပက္လက္ငိုေနရသလဲ ကေလးရယ္.."
ခရာေတာ္ေတာ္ႏွင့္အငိုမတိတ္ပါ။ ဆက္မငိုႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ပင္ပန္းလာသည့္အခါမွ သူ႔ကိုမ်က္ရည္စိုေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္လာရင္း..
"အစ္ကို... ခရာ့ဘာအျပစ္ေတြလုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘဝမွာ ဒီေလာက္ထိနာက်င္ေနရသလဲဟင္.."
"ခရာရယ္..."
"ၾကာ...ၾကာျဖဴကေလ ခရာ့ေမေမတဲ့..."
"ဘယ္လို..."
ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာစကားေၾကာင့္ သူအံ့ၾသတုန္လူပ္သြားေတာ့ ခရာ့မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ ဆတ္ခနဲ႔ ေႂကြလြင့္သြားျပန္ၿပီး...
"ၾကာျဖဴကခရာ့ကိုေမြးခဲ့တာတဲ့ အစ္ကိုရယ္.."
သူမကစို႔စို႔နင့္နင့္ပင္ ခါးသီးလွေသာဘဝေလးကို မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ေျပာျပရွာ၏။ သူမေျပာျပေသာ သူမ၏ဘဝမွန္ေလးက ကာယရွင္မေျပာႏွင့္ ေဘးလူျဖစ္သည့္ သူ႔ကိုပါေလာင္ၿမိဳက္ခံစားေစခဲ့ပါသည္။
"ျဖစ္ရေလ...ခရာရယ္"
သူမဘဝေလးက နာက်င္စရာေကာင္းလြန္းလွပါလား။ မိဘဆိုတာ ဘယ္သူမွန္းမသိခဲ့ရင္ေတာင္ ပိုၿပီးေကာင္းမြန္လိမ့္မည္။ အခုေတာ့....
မိဘႏွစ္ပါး၏ျဖစ္တည္မူက သူမကို႐ူးသြပ္မသြားေစသည္ကပင္ ကံေကာင္းလွၿပီဟုေျပာရမည္။ သူမ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနရွာမလဲ....
"ကိုကိုကသာ ၾကာျဖဴနဲ႔ခရာဘယ္လိုပတ္သတ္လဲဆိုတာသိသြားရင္ ခရာ့ကိုပိုမုန္းသြားမွာ တစ္သက္လုံး မုန္းသြားေတာ့မယ္ထင္တယ္ အစ္ကိုရယ္.."
"ကြၽစ္..."
ဒီလိုအေျခအေနမွာေတာင္ ပူပင္ေနေသးသည့္ခရာ့ေၾကာင့္ သူမခ်င့္မရဲျဖစ္သြားရကာ..
"ခရာ.. ဒီျပသာနာေတြၾကားမွာ ခရာကဘာမွမဆိုင္ပါဘူး အေၾကာင္းတရားရွိလို႔ အက်ိဳးဆိုတာျဖစ္လာခဲ့တာ ဦးမင္းသန႔္ကၾကာျဖဴကိုသတ္ခဲ့တယ္ ဒါေၾကာင့္ သူ႔မိသားစုက်ိန္စာသင့္ခဲ့ရတယ္ ဒါကိုနက္႐ိူင္းကိုကိုယ္ေျပာျပမယ္"
"ဟင့္အင္းမေျပာပါနဲ႔ အစ္ကို..."
သူမအထိတ္တလန႔္တားဆီးလိုက္ေတာ့ သူနားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားကာ
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခရာ.."
" ကိုကို႔စိတ္ထဲမွာ ကိုကို႔အေဖကဒီလိုအျပစ္ေတြက်ဴးလြန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိေစခ်င္ပါဘူး ကိုကိုပိုၿပီးခံစားရလိမ့္မယ္ ကိုကိုခံစားရမွာကိုကိုအေဖ့ေၾကာင့္မဟုတ္သလို ခရာ့အတြက္ေၾကာင့္လည္းမဟုတ္ဘူး ကိုကို႔အေမအတြက္ပါ ကိုကိုကေမေမခက္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ေဖေဖဦးမင္းသန႔္ကိုေမေမခက္ကေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသပစ္တဲ့အထိ ခ်စ္သြားခဲ့တယ္ ဒီအျဖစ္ကို ကိုကိုကနာက်င္ခဲ့ရတယ္ အခုအျဖစ္မွန္ကိုသိသြားခဲ့ရင္ အသစ္လိုျပန္ခံစားရလိမ့္မယ္ ကိုကိုနာက်င္ရမွာကို ခရာမၾကည့္ရက္ဘူး အစ္ကို..."
"ဒါနဲ႔မ်ား ခရာရယ္..."
"ၿပီးေတာ့ ခရာကၾကာျဖဴသမီးဆိုတာ ကိုကိုသိသြားခဲ့ရင္ ခရာ့ကိုပိုမုန္းသြားလိမ့္မယ္ ခရာနဲ႔ကိုကို ပိုေဝးသြားရလိမ့္မယ္ ခရာနဲ႔ကိုကို႔ရန္သူျဖစ္သြားမွာေလ ခရာ.. ခံႏိုင္ရည္မရွိေလာက္ဘူး အစ္ကိုရယ္"
"အမွန္တရားဆိုတာ ဖုံးကြယ္ထားလို႔မရဘူးခရာ.."
"ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ဖုံးကြယ္ထားေပးပါ ခဏေလာက္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုကို႔နားဆက္ေနရရင္ ခရာေက်နပ္ပါတယ္ .."
ခရာရယ္... ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္....
သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပင္ ေခါင္းခါရမ္းမိသည့္တိုင္ မ်က္ရည္ၾကားမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်က္ဝန္းတို႔ကိုလည္း မဖ်က္ဆီးရက္ရာ..
"ေကာင္းၿပီး ဒီကိစၥကိုကိုယ္မေျပာဘူးဆိုတာ ခရာ့ကိုကတိေပးပါတယ္.."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္ကိုရယ္.."
ႏူတ္ခမ္းႏြမ္းႏြမ္းေလးက ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးဆိုရွာေတာ့ သူ႔ရင္ထဲနင့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ မ်က္ရည္မေျခာက္ေသးေသာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ရင္နာနာႏွင့္ပင္ ဖြဖြေလးသုတ္ေပးရင္း
"တကယ္ဆို ခရာလည္းအေမဆုံး႐ူံးခဲ့ရသူပါ ခရာလည္းနစ္နာခဲ့ရသူပဲေလ.."
"ခရာကေမြးကတည္းက ဆုံး႐ူံးခဲ့ၿပီးသားပါအစ္ကို ခရာ့ကိုၾကာျဖဴေမြးခဲ့ေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွမပါခဲ့တာ.."
"ခရာရယ္.."
"ေမေမခက္ကကိုကို႔ကိုခ်စ္လို႔ေမြးခဲ့တယ္ ေမေမခက္ကိုဆုံး႐ူံးရတာ ကိုကိုနာက်င္ဖို႔ထိုက္တန္ပါတယ္ ခရာနဲ႔ကမတူပါဘူး ခရာကဘဝႏွစ္ခုၾကားမွာ မွားယြင္းၿပီးျဖစ္တည္လာခဲ့တယ္ ခရာ့ကိုေမြးခဲ့တာဖ်က္ပစ္လို႔မရလို႔တဲ့သိလား ခရာ့ကိုကိုယ္ဝန္လြယ္ထားကတည္းက ၾကာျဖဴဟာေဖေဖနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တဲ့ပုလဲနတ္႐ြာသူ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ၾကာျဖဴမင္းသမီးရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖနဲ႔ရခဲ့တဲ့ကေလးအေပၚလည္း ဘာစိတ္မွမရွိခဲ့ဘူးတဲ့အစ္ကို ေမြးကတည္းကခုႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ထိ တစ္ခါမွေတာင္မေပြ႕ခ်ီခဲ့ဖူးဘူးတဲ့ေလ.."
ေျပာရင္းႏွင့္ပင္ စို႔နင့္တိမ္ဝင္သြားေသာသူမအသံေလးေၾကာင့္ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။ သူမကိုေထြးေပြ႕ထားသည့္လက္ေတြၾကား ခရာကေတာ့သိမ္ငယ္စြာ အသံတိတ္ငိုေႂကြးေနဆဲ...
မိခင္တိုင္းကအတူတူပါပဲခရာရယ္လို႔ပင္ သူေျပာမထြက္ရက္ပါ။ ၾကာျဖဴသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာအမုန္းတရားေတြ ျပည့္လွ်ံေနသည့္ က်ိန္စာဆိုးေတြႏွင့္မိန္းကေလး။
အခ်ိန္ျပည့္ေသြးဆာေနေသာ ထိုမိန္းကေလးထံမွ မိခင္တစ္ေယာက္၏ ေအးျမသည့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိႏိုင္မည္လား..
သူမသည္ ခရာ့ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ထိခိုက္နာက်င္ေစခဲ့သည္မဟုတ္လား....
အတူတူပဲဟုေျပာရမည္ကို တျခားေသာမိခင္ေတြကို သူအားနာပါသည္။ ခရာစိတ္ခ်မ္းသားေအာင္လည္း ညာမေျပာရက္ပါ။
ဘာလို႔မ်ားအ႐ြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ဒီဒုကၡေတြခါးစည္းခံစားေနရသလဲ ကေလးရယ္.. ေလာကႀကီးက မင္းအေပၚရက္စက္လြန္းပါတယ္ကြာ
သူမအသက္ေလးအခုမွရွိလွ ဆယ့္ရွစ္မျပည့္တျပည့္ေလး။ ဒီအ႐ြယ္ေလးနဲ႔ ဒီေလာက္နာက်င္ခံစားေနရသည္။ ႏွလုံးသားမွာ ဘယ္ေလာက္ဒဏ္ရာေတြမ်ားေနရွာမလဲ...
ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက အေၾကာက္တရားေတြႏွင့္ဖက္တြယ္ၿပီး ရွင္သန္လာခဲ့သည့္ေကာင္မေလး။ အခုလည္း ၾကည့္စမ္း.. ဘာအျပစ္မွလုပ္မထားဘဲႏွင့္ အမုန္းေတြၾကားထဲ ဓားစာခံျဖစ္ကာ ငိုေႂကြးေနရျပန္သည္။
သူမရသည့္ေလာကဓံက သူမအ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်တေတာ့ပါ။ ငိုရင္းႏွင့္သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ႏြမ္းလ်စြာေမွးစက္သြားေသာ သူမမ်က္ႏွာမို႔မို႔ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း သူသက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ေနမိေတာ့သည္။
"ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နက္႐ိူင္းကိုကိုယ္မေျပာေပမယ့္ သူမင္းကိုနာက်င္ေအာင္ ထပ္လုပ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ္သည္းခံမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးခရာ... မင္းအတြက္ကိုယ္သည္းခံေပးႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ခရာရယ္.."
ဈာန္တီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္ရင္း ဟိုးအေဝးသို႔ အဓိပၸာယ္မဲ့ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမအတြက္နာက်င္မူမ်ားျဖင့္ သူ႔ရင္သည္လည္း ဗလာနတၱိႏွင့္....။
သို႔ေသာ္ သူသတိမထားမိသည္က သူတို႔ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ခပ္လွမ္းလွမ္းက မ်က္ဝန္းတစ္စုံ...
ထို႔ေနာက္ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္ေသာ ႏူတ္ခမ္းသားမ်ာ။ ၿပီးေနာက္ တိတ္ဆိတ္စြာထြက္ခြာသြားေတာ့..
ဘာမွမသိစြာက်န္ခဲ့ရင္းႏွင့္ ...................
...............................................................
"ကိုနက္႐ိူင္း.."
ေခၚသံႏွင့္အတူအနားေရာက္လာေသာ အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလိုမက်မူေတြက ရင္ထဲတိုးဝင္လာသည္။
သူမကိုျမင္လွ်င္ဘာကိုသေဘာမက်မိမွန္းပင္ မသိ။ ခရာ့ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ နာက်င္ေအာင္လုပ္လို႔လား။ သူကိုယ္တိုင္ကေရာ ခရာ့ကိုနာက်င္ေအာင္ အၿမဲလုပ္ေနခဲ့သည္ပဲေလ။ သို႔ေသာ္တျခားသူတစ္ေယာက္ သူမကိုနာက်င္ေစသည္ကိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမႏွစ္ၿမိဳႏိုင္တာ အမွန္ပင္။
စိတ္မပါစြာပင္ သူၿပဳံးလိုက္ၿပီး..
"ကိစၥရွိလို႔လား... မို႔"
"ရွိတာေပါ့ သိပ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့စကားေျပာစရာရွိတယ္"
"ဘာစကားမို႔လဲ.."
မို႔ကခႏိုးခနဲ႔အၿပဳံးႏွင့္..
"အခုတေလာ ခရာက ကိုနက္ရႈိင္းကိုစိမ္းေနသလိုပဲေနာ္ ခါတိုင္းလို သိပ္အနားကပ္တာမေတြ႕ရဘူး တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ထားၾကလို႔လား.."
မို႔စကားေၾကာင့္ သူအလိုမက်စြာပင္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္လိုက္မိသည္။ မို႔က ဘာအဓိပၸာယ္ႏွင့္ဆိုမွန္းမသိသည့္တိုင္ အခုရက္ပိုင္းခရာသူ႔ကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္မွာအမွန္။ ၾကာျဖဴႏွင့္ကိစၥသူေတာင္းဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္း ခရာ့ပုံစံကထူးဆန္းလာသည္။ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုထမ္းေနရသလို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ဟန္ရွိေသာ သူမဟန္ေလးေၾကာင့္ သူစိတ္မေကာင္းသလိုပင္ ခံစားမိေသးသည္။
သူတကယ္ပဲ သူမအေပၚတရားရဲ႕လားဆိုေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္ သနားသလိုျဖစ္ခဲ့ေသး၏။ ဒီေလာက္မာထန္ေနခဲ့သည့္သူ႔ႏွလုံးသားက က႐ုဏာစိတ္ေလးဝင္ေစသည္အထိ ခရာ့ပုံစံက တကယ္ပင္ပန္းနာက်င္ေနမွန္း သိသာထင္ရွားေနသည္။
"မင္းေျပာမယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဒါကဘာသက္ဆိုင္လို႔လဲ"
အလိုမက်စိတ္ေၾကာင့္ သူ႔အသံကမာထန္သလိုျဖစ္သြားသည့္တိုင္ သူမကအၿပဳံးမပ်က္ပင္..
"သိပ္ဆိုင္လို႔ေမးတာေပါ့ ကိုနက္ရႈိင္းရဲ႕ အဲ့ဒီေန႔က ခရာတစ္ခုခုကိုေသခ်ာသိခဲ့တယ္ သူရွင့္ကိုဘာမွျပန္မေျပာဘူးလာ"
"မင္း..ဘာကိုဆိုလိုခ်င္သလဲ."
"ၾကာျဖဴဆီရွင္သူ႔ကိုလြတ္လိုက္တဲ့ေန႔ေလ အင္း ၾကည့္ရတာ သူရွင့္ကိုဘာမွမေျပာဘူးထင္တယ္ အင္းေလး ေျပာလို႔မျဖစ္တဲ့ကိစၥမို႔ တမင္ဖုံးကြယ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္.."
ခနဲ႔ဆန္လွေသာမို႔စကားမ်ားက သူ႔ကိုပို၍စိတ္႐ူပ္ေထြးသြားေစသလို ရင္ထဲလည္းစႏိုးစေနာင့္ျဖစ္မိကာ..
"ရွင္းေအာင္ေျပာပါ.. ကိုယ္သိပ္စိတ္မရွည္ဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီ .. အဲ့ဒီေန႔မွာ ခရာရွင္ခိုင္းတာမလုပ္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား ဘာျဖစ္လို႔လဲသိလား ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သူတစ္ခုခုသိခဲ့ရလို႔ပဲ.."
"တစ္ခုခု..."
"ရွင့္အတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္းပါဘူး သူသိခဲ့တဲ့အရာက သူ႔ဘဝမွန္ျဖစ္ေနတယ္ေလ တကယ္ေတာ့ ၾကာျဖဴကခရာ့ရဲ႕အေမပဲ နက္ရႈိင္း.."
"ဘာ....."
"ဟုတ္တယ္ ခရာကၾကာျဖဴရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသမီးဆိုတာ သူရွင့္ကိုမေျပာဘဲ လိမ္ထားတယ္ထင္တယ္"
မယုံၾကည္ျခင္းတို႔ျဖင့္ သူအံ့ၾသတုန္လူပ္ေနေတာ့ မို႔က သေဘာက်စြာရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္..
"တကယ္ေတာ့ မို႔လည္းမေတာ္တဆၾကားခဲ့လိုက္ရတာပါ သူဈာန႔္ကိုေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္ အခန႔္မသင့္ဘဲ မို႔အဲ့ဒီနားမွာရွိေနလို႔သိခဲ့ရတယ္.."
ထို႔ေနာက္ မို႔ကသူမၾကားခဲ့သမွ်ကို နက္ရႈိင္းေဒါသေတြဆြေပးႏိုင္ရန္ ပိုပိုသာသာေလးေျပာျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမတမင္ခ်န္ထားခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာက ၾကာျဖဴကို ဦးမင္းသန႔္သတ္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းပင္။
ဒါေတြေျပာျပရန္မလိုပါ။ မို႔ရဲ႕အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္က ခရာ့ကိုနာက်င္ေအာင္ နက္႐ိူင္းလုပ္ပစ္ဖို႔ပင္။ နက္ရႈိင္းသာလွ်င္ ခရာ့ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ႏိုင္သည္ကို
သူမခရာ့ကို အလြန္မုန္းတီးစက္ဆုပ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဈာန႔္ရင္ခြင္ထဲမွာ သူမကိုျမင္လိုက္ရသည့္အခါဆြဲခါၿပီး အေသသတ္ပစ္ခ်င္သည့္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရ၏။ သူမရင္တစ္ခုလုံး စုတ္ျပတ္နာက်င္ရသကဲ့သို႔ ခရာလည္းထပ္တူနာက်င္ရမည္။ အေတြးျဖင့္ မုန္းတီးလြန္းစြာ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားရင္း ေလသံမပ်က္ေအာင္ထိန္းထားၿပီးေနာက္
"ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုနက္ရႈိင္းလည္းသိသင့္တယ္ထင္လို႔ မို႔ကေစတနာနဲ႔လာေျပာတာပါ အခုလိုအ႐ူးလုပ္ခံထားရမွန္းသိေတာ့ တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး.."
"မင္းေတာ္လိုက္ေတာ့.. မို႔.."
"ဟင္း ဟင္း သနားစရာေကာင္းေအာင္ဟန္ေဆာင္ၿပီး မ်က္ရည္ခ်ဴျပထားတာေတာ့ တကယ္ေတာ္တယ္ သူ႔ကိုအ႐ိုးခံေလးလို႔ပဲထင္ေနတာ ေစတန္ ဈာန္တင္မကဘူး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွင္ကပါ သူ႔လွည့္ကြက္ထဲေရာက္ေနခဲ့တယ္.. ကြယ္ရာမွာသူတို႔သားအမိရွင့္ကို ဟားေနမလားပဲေနာ္ "
"ေတာက္..."
အသားေတြတဆက္ဆတ္တုန္ယင္ကာ ေဒါသထြက္ေနေသာနက္ရႈိင္းေၾကာင့္ သူမျမင္ေအာင္မို႔ႏူတ္ခမ္းတြန႔္႐ုံေလး ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္ရင္း..
"အင္းေလ ၾကာျဖဴကသူ႔အေမျဖစ္ေနေတာ့ သမီးပဲ ကိုယ့္အေမကိုျပန္ကာကြယ္ေပးမွာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ရွင့္အေမေသခဲ့ရတာကို သူေမ့ေနပုံရတယ္"
မို႔စကားေတြကသူ႔ရင္ထဲကို ျမႇားအစင္းလိုက္ထိုးစိုက္သကဲ့သို႔ ထိမွန္သြားပုံရသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ တင္းမာခက္ထန္လာေသာမ်က္ႏွာက သူမကိုပါ ရင္ထဲစိမ့္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားေစသည္အထိပင္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေလာင္စာကိုဓါတ္ဆီေလာင္းကာ မီး႐ိူ႔ေပးခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ သူမထိုေနရာမွေက်နပ္စြာပင္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
က်န္ခဲ့သည့္နက္ရႈိင္းတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေဒါသေတြတဟုန္းဟုန္းေတာက္လွ်က္...
"ေတာက္...ခရာ မင္းကမ်ားငါ့ကို..."
မထိန္းႏိုင္သည့္ေဒါသမ်ားျဖင့္ နံရံကိုလက္သီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ထိုးေနမိသည္မွာ ေသြးမ်ား ရဲခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္အထိပင္။
"မင္းက ၾကာျဖဴရဲ႕သမီးတဲ့လား..."
နာက်ဥ္းမူေၾကာင့္ သူ႔အသံေတြလိူက္ခါေနမည္လား။ ေသခ်ာသည္ကဘာမွမသိဘဲ သူမအေပၚ သနားက႐ုဏာသက္မိသည့္အျဖစ္က ခါးသီးစက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ရွက္႐ြံ႕ျခင္းမ်ားျဖင့္ ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ ခံစားေစသည္။ သနားစဖြယ္မ်က္ႏွာႏွင့္မာယာမ်ားကာ ကြယ္ရာမွာ ဘယ္ေလာက္က်ိတ္ေပ်ာ္ေနမွာလဲ
"ေတာက္..."
ေဒါသေတြအမုန္းေတြနာက်ဥ္းခ်က္ေတြျဖင့္ လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိၿပီးေနာက္..
"ေကာင္းၿပီ မိုးနတ္ခရာ မင္းနဲ႔ငါကရန္သူပဲ မင္းကိုမင္းအေမေရွ႕မွာ ငါေကာင္းေကာင္းႏွိပ္စက္ျပမယ္ မင္းဒီထက္မက အဆမတန္နာက်င္ေစဖို႔ ငါကတိေပးတယ္.."
ေဒါသမ်ားႏွင့္ႀကိမ္းဝါသံအဆုံးဌက္မ်ားက အလန႔္တၾကားထပ်ံသြားရင္း...
လွပေသာဥယ်ာဥ္ေလးကေတာ့ စိတ္မသက္သာဟန္ျဖင့္ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့၏။ အမုန္းေတြေအာက္မွာ ႏွလုံးသားေတြကေတာ့ ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲ..
ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္ၾကဦးမွာလဲ... ၿပီးေတာ့ဘယ္ေလာက္နာက်င္ရဦးမွာလဲ...
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကင္းမဲ့ေနခဲ့ေလေတာ့ ဘယ္အရာကမ်ား လူသားဆန္ပါဦးမည္နည္း.။
.............. ........................... ..............
YOU ARE READING
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasy"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
