ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)

Part- 38

Zawgyi

~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၃၈)

"နကၡတ္စုံခိုက္ လေရာင္ဆမ္းသည့္
ပဒုမၼာတစ္ပြင့္ပြင့္လန္းအံ့ ဒ႑ာရီလာ
ဓါးတစ္လက္ျဖင့္ အျဖဴေရာင္ေသြးတို႔
စြန္းေစေသာ ထိုၾကာပြင့္အား
လေရာင္ျဖန္းသည့္ေန႔ရက္ခ်ိန္တြင္ပင္
သုဓိလေတာင္စြန္ ေနမင္းစိုးစံခိုက္
ကြၽန္း၏မူလအရွင္ ဒ႑ာရီနတ္ဘုရားထံ
ပူေဇာ္ပသရေခ်လတၱံ......
က်ိန္စာပ်က္ယြင္း နကၡတ္တာရာ
အလုံးစုံသည္ ထိုခ်ိန္ခဏသာ
ကြန႔္ျမဴးမည္ျဖစ္သျဖင့္
ေနမင္းအိပ္တန္းမဝင္ခင္
အသင္တာဝန္ေက်ေစေလာ့
ေရွးပဝီ နတ္မင္းဒ႑ာရီက်ိန္စာေၾကာင့္
ဆုေတာင္းတစ္ခုအတြက္ တစ္ခုျပန္လည္
ေပးဆပ္ရလတၱံ ႏွလုံးတြင္းမွလာေသာ
မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ ေသြးတစ္စက္ျဖင့္
အသန႔္စင္ဆုံး စေတးခံပန္းတစ္ပြင့္
ဆက္သလွ်က္ ဤက်ိန္စာဆိုးအလုံးစုံ
ေခ်ပ်က္သြားလတၱံ.. "
ဈာန္က အလြတ္နီးပါးရေနသည့္ သေဘာင္စာကို တီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္၏။ သေဘာင္စာ ဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၿပိဳက်ပ်က္ဆီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ ေက်ာက္စာကို နက္႐ိူင္းကေငးစိုက္ၾကည့္ေနလ်က္ႏွင့္...
"ဘာအဓိပၸယ္လဲ.."
"ကိုယ့္ရွာေဖြသိခဲ့သေလာက္ေျပာရရင္ ေမွာ္ဝင္ကြၽန္းကံၾကမၼာနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ ၾကယ္တာရာ နကၡတ္ေတြစုံတဲ့အခ်ိန္မွာ လေရာင္နဲ႔ထိၿပီး ပဒုမၼာၾကာပန္းတစ္ပြင့္ပြင့္လာလိမ့္မယ္ ေသခ်ာတာက လျပည့္ေန႔မေရာက္ခင္ ညည့္သန္းေခါင္အခ်ိန္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ၾကာပန္းပြင့္လာလိမ့္မယ္ သူကလေရာင္ဆမ္းမွပြင့္မယ့္ၾကာလို႔ေရးထားတယ္ လျပည့္ေန႔မကူးခင္ခ်ိန္ပဲ လေရာင္ျဖာလိမ့္မယ္"
"က်ိန္စာေတြအားလုံး အသက္ဝင္လာမယ့္လျပည့္လား"
"ဟုတ္တယ္နက္႐ိူင္း ကိုယ္တို႔အတြက္ ဒီလျပည့္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ေလ"
"အဲဒီ့ၾကာပန္းကိုငါတို႔ခူးရမွာလား ဈာန္
ေကာင္းကင္ကဝင္ေမးလိုက္ေတာ့ ဈာန္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ရင္း
"သေဘာင္စာအရၾကာပန္းကို ကိုယ္တို႔မျဖစ္မေနခူးရလိမ့္မယ္ ဒ႑ာရီလာဓားတစ္လက္ဆိုတာ ဘုရင္ရဲ႕ဓားကိုရည္ၫႊန္းတာပါ အျဖဴေရာင္ေသြးကေတာ့ သန႔္စင္တဲ့ေသြးကိုဆိုလိုခ်င္တယ္ ပုံမွန္ဆိုေသြးက အနီေရာင္ပဲရွိတယ္ "
"သန႔္စင္တဲ့ေသြးဆိုတာ ဘာကိုေျပာခ်င္သလဲ"
"ငါတို႔အားလုံးကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ ေသြးျဖစ္လိမ့္မယ္ ေကာင္းကင္ သန႔္စင္ျခင္းမွာကိုယ္က်ိဳးမပါဘူး ကိုယ္ကိုတိုင္ပ်က္ဆီးသြားႏိုင္မွန္းသိရက္နဲ႔ အမ်ားအတြက္ေဆာင္႐ြက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတဲ့ႏွလုံးသားက လာတဲ့ေသြးေပါ့ ဒါေၾကာင့္ပုံမွန္ေသြးအေရာင္ျဖစ္တဲ့အနီေရာင္လို႔ မၫႊန္းဘဲအျဖဴေရာင္လို႔သုံးထားတယ္"
ေကာင္းကင္အေမးကို ဝင္ေျဖလိုက္သူကေစတန္ပင္။ စိမ္းက ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကို ၿပဳံးလိုက္ရင္း
"ငါတို႔ေသြးေတြကေရာ တကယ္သန႔္စင္ရဲ႕လားဟင္"
"အနည္းဆုံးေတာ့ အားလုံးအတြက္ ဒီက်ိန္စာကိုအဆုံးသတ္ပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္တစ္ခုေတာ့ရွိေနတာပဲေလ ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘာျဖစ္မယ္မွန္း အနာဂတ္ကမေရရာတာေတာင္ ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့တယ္ "
"ေစတန္ေျပာတာမွန္ပါတယ္ စိမ္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္အရမ္းအျပစ္ရွိတဲ့လူလို႔ မေတြးပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးရဲ႕ ေသြးတစ္စက္ခ်င္းစီကို ဘုရင္ရဲ႕ဓားနဲ႔ေဖာက္ထုတ္ၿပီး ၾကာပန္းေပၚ ပူေဇာ္ထားရမယ္ ဒီဒ႑ာရီရဲ႕အလွပဆုံးလေရာင္ဆမ္းတဲ့ ၾကာပန္းေပၚကေသြးစက္ေလးေတြဟာ က်ိန္စာအဆုံးသတ္ဘာဘဲျဖစ္ေနပါေစ လက္သင့္ခံမယ္လို႔ရည္ၫႊန္းထားတာပါ ဘာဘဲစေတးရပါေစေပါ့"
ဈာန႔္စကားအဆုံး သူတို႔ကိုယ္စီသက္ျပင္းခ်မိသည္ ထင္ပါသည္။ တကယ္ပဲသူတို႔ေတြ အရာအားလုံးကို စေတးႏိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ရဲ႕လား...
ဒါဆိုရင္ဒီဒ႑ာရီမွာ သိပ္မခမ္းနားတဲ့သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားမည္ ထင္သည္။
"ေနာက္ေတာ့ေရာ..."
နက္႐ိူင္းကတိတ္ဆိတ္မူကို ၿဖိဳခြဲလိုက္၏။ ဈာန္ကျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ အေဝးဆီသို႔ ေငးၾကည့္ေနရင္းႏွင့္..
"ပဒုမၼာၾကာပန္းကိုခူးၿပီးတာနဲ႔ ငါတို႔ေတြဒီကြၽန္းရဲ႕မူလနတ္ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဒ႑ာရီနတ္ဘုရားဆီပူေဇာ္ပသရမယ္ လျပည့္ေန႔မွာပဲအခ်ိန္ကသူေျပာထားတယ္ သုဓိလေတာင္စြန္မွာ ေနမင္းစိုးစံတဲ့အခ်ိန္တဲ့"
"သုဓိလေတာင္ဆိုတာ ဒီကြၽန္းရဲ႕အျမင့္ဆုံးေတာင္ပါ ေတာင္စြန္မွာေနမင္းစိုးစံတဲ့အခ်ိန္က ေနဝင္ခါနီး အခ်ိန္ကိုဆိုလိုတာပဲ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္ သုဓိလေတာင္စြန္မွာ ေနလုံးႀကီးေမွးတင္ေနတာကို သူ႔နန္းေဆာင္ေတာ္ရဲ႕အျမင့္ဆုံးမွာ ၾကာျဖဴမင္းသမီးနဲ႔အတူ အၿမဲေမွ်ာ္ေငးေလ့ရွိတယ္ နတ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ သိပ္ကိုလွပခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုပဲေလ"
ေစတန္ကဘာကိုလြမ္းဆြတ္သြားမွန္းမသိ ေဆြးေျမ့သည့္ေလသံျဖင့္ဆိုလိုက္ေတာ့ စိမ္းမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားရင္းမွ ခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္ရင္း
"ဒါဆိုရင္ပဒုမၼာၾကာပန္းကို ကြၽန္းရဲ႕မူလနတ္ဘုရားေရွ႕ယူသြားမယ္ ၿပီးေတာ့ ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္မွာ စိမ္းတို႔ေသြးတစ္စက္ခ်င္းစီ ၾကာပန္းေပၚပူေဇာ္ၿပီး နတ္ဘုရားကိုဆက္သရမယ္တဲ့လား.."
"ဟုတ္တယ္စိမ္း ခက္တာကဒ႑ာရီနတ္ဘုရားဆိုတာ ဘယ္မွာရွိမွန္းမသိေသးတာပဲ "
"ဒါနဲ႔ ဒ႑ာရီနတ္ဘုရားဆိုတာ ဘာလဲ"
နက္႐ိူင္းကနားမလည္ဟန္ျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ဝင္ေမးလိုက္ရာ ဈာန္ကိုယ္တိုင္ ဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကဒီအေၾကာင္းအရာကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိေလေတာ့...
"ဒ႑ာရီနတ္ဘုရားဆိုတာ ကြၽန္းစတည္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အေစာပိုင္းကာလကတည္းက ကြၽန္းေပၚမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကိုးကြယ္တဲ့နတ္ဘုရားပဲ ဒ႑ာရီထဲမွာေတာ့ ပင္လယ္နတ္မင္းႀကီးကကြၽန္းကို ဖန္တီးၿပီးေနာက္မွာ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ထားခဲ့တဲ့ ပထမဆုံးနတ္ဘုရားလို႔ေရးထားတယ္ ေနာက္ပိုင္းဒ႑ာရီစာက်မ္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးသားထားေပမယ့္ ဒီဒ႑ာရီနတ္ဘုရားကေတာ့ ေမွာ္ဝင္ကြၽန္းမွာ အေစာဆုံးေနထိုင္ခဲ့တဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုေတြကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ ပထမဆုံးနတ္ဘုရား႐ုပ္ထုပဲ"
အသံႏွင့္အတူဝင္လာသူက ေပ်ာက္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးရာဇ။ အံ့ၾသေနသည့္သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ဦးရာဇေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ
"က်ဳပ္ဒီက်ိန္စာထဲပိတ္မိေနတဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိတဲ့ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ရွာေဖြဖတ္႐ူခဲ့တယ္ အဲ့ဒီက်မ္းေတြထဲမွာေရွးအက်ဆုံးက ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားက်မ္းပါပဲ "
"က်မ္းစာထဲမွာ ဘာေရးထားသလဲဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုမွ်ေဝပါဦး"
ဈာန္ကစိတ္ဝင္စားစြာပင္ ေမးလိုက္သည္။ သူတို႔အားလုံးလည္း ဦးရာဇထံမွထြက္လာမည့္စကားကို စိတ္ဝင္စားစြာပင္ နားစြင့္ေနမိ၏။
"ေမွာ္ဝင္ကြၽန္းရဲ႕ အေစာဆုံးမ်ိဳးႏြယ္စုေတြဟာ ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရား႐ုပ္ထုကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကတယ္ အဲ့ဒီနတ္ဘုရား႐ုပ္ထုေတာ္ဟာ အင္မတန္တန္ခိုးႀကီးၿပီး ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လို႔လည္းအဆိုရွိတယ္ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြဟာ အမွားအယြင္းေတြျပဳခဲ့မိတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဒီကြၽန္းႀကီးဟာက်ိန္စာသင့္သြားခဲ့တယ္ အေမွာင္ထုေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားတဲ့ကြၽန္းႀကီးမွာ ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားနဲ႔ ပတ္သတ္သမွ်လည္း တိမ္ျမႇပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္ က်ိန္စာသင့္သြားတဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုဟာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာအသက္ရွင္ၿပီး ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားကို ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနတ္႐ုပ္ထုေတြကို တိုင္တည္ၿပီး ကိုးကြယ္ၾကေတာ့တယ္ ႏွစ္ေတြၾကာလာခဲ့သမွ် ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားဟာ မ်ိဳးႏြယ္စုအတြက္ ႐ုပ္ထုတစ္႐ုပ္လိုပဲျဖစ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ ၾကာျဖဴမင္းသမီးေမြးဖြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ိန္စာဆိုးေတြပ်ယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တာေၾကာင့္ ထူးဆန္းတဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုဟာမင္းသမီးကိုပဲ နတ္ဘုရားအမွတ္နဲ႔ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္ ဒီကြၽန္းရဲ႕ အေစာဆုံးဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရား႐ုပ္ထုကို အမွတ္မရေတာ့ဘူး ဒီက်မ္းစာကိုလည္း နတ္ဘုရား႐ုပ္ထုနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မွတ္မိေနတဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ေယာက္က ေရးခဲ့ပုံရတယ္"
"ဒါဆိုစိမ္းတို႔ေတြက နတ္ဘုရား႐ုပ္ထုကိုရွာၿပီး သေဘာင္စာအတိုင္း ပဒုမၼာၾကာပန္းနဲ႔ပူေဇာ္ရမယ္ေပါ့ေနာ္ အဲ့ဒီ႐ုပ္ထုဘယ္နားမွာရွိသလဲ"
"က်ဳပ္လည္း ေနရာေတာ့မသိဘူးမိန္းကေလး က်မ္းစာထဲမွာတည္ေနရာကိုမေရးထားဘူး "
ဦးရာဇစကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံးစိတ္ဓာတ္ပင္က်ခ်င္သလို ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ဦးရာဇကတစ္စုံတစ္ရာကို ေတြးမိဟန္ျဖင့္
"ဒါေပမယ့္ သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့သိလိမ့္မယ္လို႔ က်ဳပ္ထင္တယ္"
"သူေတာ္စင္ကိုဘယ္မွာေတြ႕ႏိုင္မွာလဲ ဈာန္ "
ေစတန္က႐ုတ္တရက္ဝင္ေမးလိုက္ေတာ့ ဈာန္လည္းဘာေျဖရမွန္းမသိပါ။ သူေတာ္စင္ႏွင့္သူသည္ ေရစက္ေတြရွိခဲ့သည့္တိုင္ လိုအပ္သည့္အခ်ိန္မွ သူေတာ္စင္က သူ႔နားေရာက္ေရာက္လာတတ္သည္ မဟုတ္လား။
"က်ဳပ္မနက္သစ္သီးေတြ သြားခူးတုန္းကေတာ့ သူေတာ္စင္ကို ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ဗိမၼာန္ေတာ္တစ္ခုနားက ေတာစပ္ေလးမွာေတြ႕ခဲ့တယ္ တရားထိုင္ေနလို႔ က်ဳပ္ေတာင္ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္"
ဦးလုံထန္းကအခုမွသတိရမိသြားဟန္ျဖင့္ ဆိုလိုက္ေတာ့ ဈာန္ဝမ္းသာအားရပင္
"ဒါဆိုအဲ့ဒီေနရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အခုလိုက္ျပေပးပါလား.."
ထို႔ေနာက္သူတို႔အားလုံး ဦးလုံထန္း ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ စိတ္လူပ္ရွားစြာပင္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားေတာ့သည္။ ဦးရာဇကေတာ့ က်န္ခဲ့သည္။
ဘာကိစၥမဆို သူတို႔အခ်ိန္ဆြဲေနလို႔မျဖစ္ပါ။ ယခုအခါအခ်ိန္သည္ အလြန္အေရးပါေနသည္။
သေဘာင္စာၫႊန္းအတိုင္း သူတို႔အခ်ိန္မီလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေနခဲ့ေလေတာ့....... .....................................................................