သန်းခေါင်ယံတစ်ရေးနိုးလည်း သူ့စိတ်ထဲဝယ် ထိုအမာရွတ်က အသိစိတ်ကို လာရိုက်ခတ်၏။ ရင်ညွန့်မှသည် ဗိုက်နားထိ တရွတ်ဆွဲအမာရွတ်က ဖြစ်ခဲ့စဥ္ကအတော်လေး နာပေလိမ့်မည်။
နာခဲ့သလားဟုမေးစဥ္က သူ့ကိုဖြေရမည့်အစား သူ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးရင်း နောက်ကိုအိမ်ကိုမလာတော့ဖို့ မောင်းထုတ်ခဲ့ရသည့်သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်ကပဲ ရှင်းပြပေးကြပါလေ။ ကားကလေးတစ်စီးနှင့်ရောက်ရောက်လာသည့် လူကြီးကို သူလည်း မမြင်ချင်ရင်တောင် မှတ်မိနေခဲ့ပါပြီ။ သူသေါားလည်တိုင်း ထိုကားကလေးက ရောက်နှင့်နေခဲ့ပြီး သူရှိချိန်တိုင်း ထိုဧည့်သည်က တော်ရုံနှင့်တိုက်ပေါ်ကဆင်းမလာတတ်။
သူနဲ့တွဲရမှာ ရှက်လို့လားဟု မမေးရက်ပါ။ သူ့ကိုငဲ့နေသည့် Bro မျက်ဝန်းတွေကို သူလည်းဖတ်တတ်ပါသည်။ ယိုင်နဲ့ချင်လာသည့် စိတ်တွေကို လုံးလုံးမဖမ်းဆုပ်ရသေးခင်မှာ အိမ်ကိုပါဝင်ထွက်ခွင့်ပိတ်ခံလိုက်ရသည့်သူ့အဖြစ်ကို တစ်ယောက်ယောက်တော့ စာနာလှည့်ပါလေ။
....................................
" သမီးကြီး ... နင့်မောင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
အိမ်ရှေ့ကခုံတန်းပေါ် မေးထောက်ကာထိုင်နေသည့် လူငယ်လေးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း မေးလာသည့်မာတာမိခင်အား ဆက်သွင်လှည့်ကြည့်လိုက်ပါ၏။ လက်ထဲက ဖတ်လက်စစာအုပ်ကို ဘေးချကာ အိမ်ရှေ့ရှိ ထိုကောင်လေးထံသို့ အကြည့်တစ်ချက်ရွှေ့လိုက်မိသည်။
" ရည်စားပူမိနေတာနေမယ် "
" ဟုတ်ပါ့မလား "
" မနေ့ကပြန်လာကတည်းက ငိုင်နေတာပဲကို ... အရင်က ပိတ်ရက်ဆို ဖမ်းမိလို့လား.. မေ့သားက ဟိုကောင်လေးအိမ်သွားသွားအိပ်နေတာကို "
" တစ်ချက်တီးခေါက်ကြည့်ဦး .. မောင်လေးကိုလွှတ်မထားနဲ့ "
" ဟာ ... မေမေကလည်း "
" ဘာ မေမေကလည်းတုန်း ... သွား .. မသွားရင်ခေါက်ထည့်လိုက်မှာနော် "
အမေ့လက်ထဲက ကြက်မွှေးက ဖုန်တသောသောနှင့်မို့ ဆက်သွင်လည်း အလျင်အမြန်ထရပ်ကာ အိမ်ရှေ့ဆီ ခြေလှမ်းခဲ့ရပါသည်။
