Until Forever

IKAPITUMPU'T TATLONG KABANATA

Divina's POV
Ngayong araw, nakatakda na kaming mag- isang dibdib ng aking ginoong iniibig. Halos pitong taong pinaghandaan, pinag- ipunan at pinagplanuhan, at ngayon sa wakas ay unti unti nang maisasakatuparan.

"Anak, ngayong araw na ang pinakahihintay mo." Sabi ni dad."Kinakabahan na nga po ako e." Saad ko. "Iiwanan ka muna namin pansamantala para at least makapagrelax ka. Yung wedding vows mo, prepare mo na." Sabi ni mommy. "Alam mo, matagal namin tong hinintay. Grabe nga yon." Sabi nito. "Imagine that 7 years?" Biro ko. Siya, excited na ako sa reception.

                Wedding Proper.....                   (Wedding  vows)

"Since the day we met, I knew in my heart that you'll be the same man I'll say yes to become my husband. You were my first and definitely also my last love. Before, I used to whisper to the universe that whoever will be my first boyfriend is, I do really hope that I will end up with him till my last breath and I never thought that two years after I prayed for that, our paths will cross and I never thought that I will be ending up with you as well. Thank you for being my answered prayer. Thank you for dealing with my unwanted behavior for seven or eight years. Thank you for loving and respecting me as well as my parents. And I am sure that when the right time comes, you'll surely become the best father to our future children. You are the type of boyfriend that every girl could ever ask for. Every characteristics and qualities that I'm looking for a boyfriend before was actually all yours. So I'm so very thankful for that. You are my one and only tans." Saad ko habang tumutulo ang luha ko. Agad naman niyang binigay yung panyo niya. Kinuha ko iyon tsaka pinunasan ang likidong tumulo mula sa aking mga mata. Kasunod nito, sinuot ko sa kanya ang aming wedding ring.

Makalipas ang ilang minuto, siya naman ang sunod na nagbasa ng kanyang wedding vows.

"Nung una kitang makilala, hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman. Nakaramdam ako ng kaunting kilig at parang may mga "butterflies in my stomach" ika nga. From that very moment, nagka- crush na ko sayo pero nahiya akong sabihin. Kasi hindi pa ako ganoon ka- confident na magsabi ng totoong nararamdaman ko. Ngayon, sa harap mo, at sa harap ng mga taong nagmamahal sa ating dalawa, I want to tell you how much I love you, I won't make a promise to be the perfect husband for ya but I will make sure to make you happy and to keep you safe everyday. Di bale nang ako ang masaktan wag lang ikaw. You are also my answered prayer, you are the biggest blessing that I've ever received in my life, you are my happiness and because we are one from this day forward, your happiness is my happiness, yung mga makakapagpalungkot sayo, makakapagpalungkot na rin sa akin. Sa mga problema, as one na tayong haharap. Hindi ka na mag- iisa mula ngayon. May katuwang ka na sa mga darating pang pagsubok sa buhay mo. Maeexperience na nating magtravel sa ibang bansa without parent consent. Madami na tayong mga memories na magagawa together. Although nakakagawa naman tayo dati pero limited nga lang. Ngayon, unlimited na. Makakapag- usap na tayo magdamag. We don't have to text each other later good night because finally, we can say it right next to each other. Basta ngayon, luluhod uli ako sa harapan mo. Para isuot naman ang ating wedding ring. I love you, tans."  Sagot niya.

Pagkatapos ay agad din siyang tumayo.

"Alam mo hindi ko din alam kung anong meron sayo at dalawang beses kang lumuhod sa harapan ko para suotan ako ng singsing." Sabi ko. "Para unique. Kasi nga di ba kapag nagbibigay na ng wedding ring, nakatayo lang? So naisip ko lumuhod para maiba naman. Haha." Sabi niya. "Ibang klase ka. Akala ko sa proposal ka lang luluhod." Sagot ko.

Pagkatapos ng wedding vows namin, sunod sunod na ang naging seremonya.

After that we went to the reception.

"So,the celebration continues." Panimula ko. "Oo nga kaya let's go!!"  Saad niya.

Buong magdamag kaming nagkaroon ng kasiyahan para sa aming pag- iisang dibdib ni Leo. May mga palaro yung napili naming emcee. Para kaming bumalik sa pagkabata. Napakasaya ng celebration. Grabe. Nung hinagis ko yung bouquet, aba, nasalo ni Charmaine yung bulaklak e siyempre si Vince ang nakasalo nung garter. Grabe nga yon. Looking forward for their wedding. I can't wait. I'm so excited.

"Yehey! I'm so excited for the both of you. Isama niyo pa din ako sa pagpaplano, ha?" Sabi ko."Oo naman." Sabi ko sa kanila. "You're not part of the entourage anymore but, I'll be helping you in planning on your wedding. Mapa- reception, gown, food tasting, kahit ano pa yan. Sasamahan kita kahit kasal na ako. Pambawi ko yan sayo bilang maid of honor ko." Sabi ko.

Pagsapit ng 12 midnight, nagsi- uwian na lahat ng mga bisita namin. Habang kami, nagcheck- in muna kami sa hotel.

"Love sure ka bang okay lang sayo na dito muna tayo sa hotel today?" Tanong niya. "Oo naman. E ngayon lang naman natin to gagawin. For the first time after eight years. Imagine? Walong taon pa pala ang kailangan nating hintayin bago natin to magawa?" Sagot ko. "Worth it naman. Tsaka malay mo, next time pupunta na rin tayo sa mga dream destination natin." Sagot niya. "Saan ba ang dream destination mo?" Tanong ko. "Hmm, Maldives." Sabi ko.

Pagkasabi ko nun sa kanya, bigla siyang natahimik.

Kinabukasan, habang nag- aalmusal kami, bigla ko siyang tinanong.

"Love, bakit mo pala tinatanong kagabi kung saan ang dream destination ko?"  Tanong ko. "Ah wala naman." Pagsisinungaling niya.

Hindi ko alam, habang nagpapahinga ako kagabi, nag-book na pala siya ng flight papuntang Maldives.

"Bakit ang tahimik mo? Alam mo, nagtataka na ko sa mga kinikilos mo ha. May mga tinatago ka ba sa kin?"  Tanong ko sa kanya. Nagulat siya sa mga sinabi ko. "Alam mo wala akong tinatago sayo, ah. Mabuti pa, kumain ka na lang. Tapusin mo muna yang pagkain mo." Utos niya sa akin.

Pakiramdam ko talaga may tinatago siya sa akin. Kasi wala naman akong naaalalang may sinabi ako sa kanyang magiging dahilan para magalit o magtampo siya sa akin. First night pa lang namin together pero ganito na kaagad ang bungad? Si ba dapat nasa honeymoon stage pa lang kami? Ano to?

Leo's POV
Hindi alam ni Divina na nagplano ako ng trip to Maldives para sa kanya. Wala siyang alam sa mga pinaplano ko para sa amin after the wedding. Nagtataka na nga siya ngayon sa mga ikinikilos ko e. Malakas ang instinct ng mga babae pagdating sa aming mga lalaki. Nakakaramdam sila kapag niloloko namin sila o di naman kaya may nililihim kami sa kanila kaya minsan kailangan ko lang mag-ingat sa mga ikinikilos ko.

"Kanina ka pa tahimik, ah. Ano bang problema mo?" Tanong niya sa akin. "Wala may nangungulit lang sa akin kanina pa." Pagsisinungaling kong muli. "Sigurado ka ba jan? Baka mamaya hindi totoo yung lahat ng mga pinagsasasabi mo sa akin ngayon." Sabi niya na para bang naghihinala na. "Oo." Maiksi kong sagot.

Itinuloy ko ang pagpaplano para sa Maldives trip.

The following month...

Ngayong araw na ang alis namin ni Divina papunta sa Maldives. Actually ang alam niya, pupunta lang kami sa Siargao pero sa Maldives talaga ang punta namin today.

Pagdating namin sa Maldives....

"Sandali, love bakit parang ibang lugar yata tong napuntahan natin. Sa pagkakatanda ko hindi naman ganito yung Siargao. Teka, Maldives? Nasa Maldives ba tayo?"  Sunud- sunod niyang tanong. "Well, surprise! Wala na tayo sa pinas. Nasa ibang bansa na tayo. Haha."  Sagot ko sa kanya na may halong pagbibiro. "Halla. Seryoso ka? Grabe ibang klase ka talagang magpaandar. Okay na ako sa Siargao tapos biglang Maldives pala ang bagsak natin. I'm crying. Tears of joy to." Naiiyak niyang sabi. I hugged her. Honestly, I hate seeing her cry but I guess this is the best thing that I did after eight years. To make her dream come true. Yung mga bagay na dati akala niya hindi na matutupad, ako mismo ang tumupad para sa kanya.