Ep 35
ရုပ်ရှင်လက်မှတ်သွားဝယ်ချိန်တွင်
“ကလေး ကိုယ်တို့အတွဲခုံထိုင်မယ်နော်”
“မထိုင်ဘူးကိုကို “ ခွန်းသစကားကြောင့်စျာန်လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ အေးရိပ်လည်းလည်းခွန်းသအားကြည့်လိုက်သည်။
“ဟင် ဘာလို့လဲ ကလေးရဲ့”
“ဒီမှာအမအေးရိပ်ပါတယ်လေ ကျွန်တော်တို့ရိုးရိုးခုံဘဲထိုင်မယ်လေ “
“ဪ အဲ့ဒါဆိုလဲပြီးရောနော် မအေးရိပ်အတွက်ပါဝယ်လိုက်ရမလား”
“အင်း ဝယ်လိုက်စျာန်” အေးရိပ်ကတော့ခွန်းသအားကြည့်ကာမျက်နှာရှူံ့နေသည်။
‘စျာန့်ရှေ့ မှာမို့ကောင်းချင်အောင်ဟန်ဆောင်ပြနေတယ်’
“ကိုယ်မုန့်သွားဝယ်ပေးမယ် ခဏစောင့်နေနော် ကျွန်တော်အေးရိပ်အတွက်ပါဝယ်ခဲ့ပါ့မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့” စျာန်ထွက်သွားချိန်တွင်
“ခွန်းသ နင့်ကိုစျာန်ကတော်တော်ချစ်ပုံဘဲနော်”
“ဟုတ်မှာပေါ့” ခွန်းအပြောကိုအေးရိပ်ကမဲ့ပြုံးပြုံးကာ
“ဒါမဲ့သိလားနင့်လို ကလေးမမွေးပေးနိူင်တဲ့သူနဲ့ငါ့လိုမွေးပေးနိူင်တဲ့သူနဲ့ဆိုဘယ်သူ့ကိုရွေးမလဲဆိုတာ”
“အဲ့ဒါတော့ဘယ်သိမလဲ ကိုကို့ကိုမေးကြည့်ပေးရမလား အမကကိုကို့ကိုချိန်နေတယ်ဆိုတာကိုလေ” ခွန်းသစကားကြောင့်အေးရိပ်က.......
“ငါကစျာန့်ကိုပိုင်ဆိုင်လာအောင်လုပ်မယ်ဆိုရင်ရော”
“ကိုကိုကကျွန်တော့်ကိုသစ္စာဖောက်မှာမဟုတ်ဘူး” ခွန်းသအပြောကြောင့်အေးရိပ်က ရယ်လိုက်ကာ
“အိမ်ထောင်တစ်ခုမှာ ကလေးမရှိရင်မစိုပြေဘူးမသာယာနိူင်ဘူးတဲ့ အဲ့တော့နင့်လို ကလေးမမွေး
ပေးနိူင်တဲ့သူကိုစျာန်ကကြာကြာတွဲမယ်ထင်နေတာလား စိတ်ကူးတွေယဉ်နေပြန်ပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ အဲ့ဒါဆိုရင်ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါအုန်းကိုကိုလာနေပြီမို့လို့” အေးရိပ်တစ်ယောက်သူ့အားဘာမှမပြောဘဲအေးဆေးထွက်သွားသောခွန်းသကြောင့်ဒေါသထွက်သွားရသည်။အေးရိပ်လည်းစျာန့်အနားသွားကာမုန့်ယူလိုက်၍ရုံထဲသို့ဝင်ခဲ့ကြသည်။
ရုံထဲတွင်ခွန်းသ ကအလယ်မှာခွန်းသညာဘက်ခြမ်းတွင်အေးရိပ်ထိုင်နေပြီးဘယ်ဘက်တွင်စျာန်ထိုင်နေသည်။သရဲမလာ၍အေးရိပ်ကြောက်နေသော်လည်းလျစ်လျူ ရှု့ခံနေရသည်။ဘေးတွင်တော့ခွန်းသမှာကြောက်နေ၍စျာန်ကခွန်းသအားရင်ခွင်ထဲထည့်ကာဖက်ထားပေးနေသည်။အေးရိပ်တစ်ယောက်ဘေးနားတွင်နှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာတည်နေသောစျာန်တို့အတွဲကြောင့်ဒေါသလည်းဖြစ်သရဲမကြောင့်လည်းချွေးပြန်နေလေသည်။အေးရိပ်စိတ်ထဲတွင်တော့ရုပ်ရှင်မြန်မြန်ပြီးပါစေလို့သာဆုတောင်းနေသည်။
.
.
ရုပ်ရှင်ပြီးလို့အပြင်ထွက်လာချိန်တွင်အေးရိပ်ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးချွေးတွေပြန်နေလေသည်။ခွန်းသ ကတော့စျာန့်ရင်ခွင်ထဲတွင်နေရ၍အေးရိပ်လောက်မဟုတ်ပေ။အပြင်ပြန်ထွက်လာချိန်ခွန်းသမှာအေးရိပ်ကိုမြင်တော့နည်းနည်းတော့သနားမိသွားကာ အေးရိပ်အနားသို့သွားပြီး......
“အမ ဒီမှာတစ်ရှူး မျက်နှာမှာချွေးတွေကြီးဘဲသုတ်လိုက်ပါအုန်း”အေးရိပ်လည်းခွန်းသပေးသောတစ်ရှူးကိုယူကာသုတ်လိုက်လေသည်။စျာန်က ခွန်းသဘက်သို့ကြည့်ကာ......
“ကလေး တစ်ခုခုသွားစားကြမလား”
“ဟုတ် ကျွန်တော်လည်းဗိုက်ဆာတယ်ကိုကို အမအေးရိပ်လည်းဆာနေရောပေါ့တစ်ခါတည်းလိုက်ခဲ့နော်”
ခွန်းသပြောသောစကားများကိုအေးရိပ်တစ်ယောက်ခေါင်းသာညိတ်ပြနိူင်သည်။ခုချိန်လည်းခွန်းသအားဒေါသဖြစ်ဖို့အချိန်မရသေးသူ့ကိုယ်သူသာအနိူင်နိူင်ထိန်းနေရသည်။ခွန်းသတို့ရုပ်ရှင်ရုံမှထွက်ကာကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့မောင်းလာခဲ့သည်။
ခွန်းသကကားပေါ်ကဆင်းကာကော်ဖီဆိုင်ထဲသို့အရင်ဝင်သွားသည်။
ထိုအချိန်
အင့်....ခွန်းသ ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လာချိန်လူတစ်ယောက်နှင့်ဝင်တိုက်မိသောကြောင့်နည်းနည်းယိုင်သွားလေသည်။သူနဲ့တိုက်မိသည့်လူကတော့လက်ထဲကအထုတ်တွေကျသွား၍......
“Sorry ပါဗျာကျွန်တော်မမြင်လိုက်လို့ပါ”
“ရပါတယ် ကျွန်မလည်းမတော်တဆထိတာပဲကို”ခွန်းသ ကပစ္စည်းများကောက်ပေးပြီးပြန်ပေးချိန်တွင်သူ့ရှေ့ကလူကြောင့်ပါးစပ်လေးဟကာအံ့သြ သွားမိသည်။
“ဟင် ချယ် ချယ်ရီ”
“ခွန်းသ.....” ချယ်ရီတစ်ယောက်ပစ္စည်းကောက်နေရင်းသူ့ကိုတောင်းပန်နေသောကောင်လေးအားမကြည့်နိူင်သေးဖုန်းပါကျသွားသောကြောင့်ဖုန်းကိုသေချာကြည့်နေချိန်အထုတ်ပေးကာသူ့နာမည်ခေါ်လိုက်သောကြောင့်မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။
ခွန်းသ လည်းသူ့ရှေ့ကချယ်ရီအားမြင်တော့ဝမ်းသာသွားကာလှမ်းဖက်မိလိုက်ချိန်ချယ်ရီလည်းမျက်ရည်များဝဲကာပြန်ဖက်မိလိုက်သည်။စျာန်တစ်ယောက်ကားပါကင်ထိုးကာဆိုင်ထဲဝင်လာချိန်အရှေ့တွင်ခွန်းသ ကကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့်ဖက်နေတာမြင်သောကြောင့်ဒေါသထွက်သွားကာခွန်းသလက်အားဆွဲကာသူ့ဘက်သို့ခေါ်ထားလိုက်သည်။ထိုအခါမှချယ်ရီတစ်ယောက်အရှေ့သို့
ကြည့်လိုက်တော့စျာန့်အားတွေ့လိုက်ရ၍......
“ဟင် အကိုလည်းပါလာတာကိုး.....”
“ညီမ ညီမကချယ်ရီမလား” စျာန်လည်းအခုမှသေချာကြည့်မိကာအံ့သြနေရသည်။ချယ်ရီလည်းသူ့ကိုမှတ်မိနေသောကြောင့်ပြုံးပြလိုက်ကာ
“ဟုတ်တယ်အကိုစျာန် ညီမကချယ်ရီပါ ညီမတို့စကားပြောကြမယ်လေ”
“အင်း လာလေတစ်ခုခုစားရင်းပြောကြတာပေါ့” ခွန်းသတို့ဝိုင်းတွင် စျာန်နှင့်ခွန်းသကတစ်ဖက် ချယ်ရီနှင့်အေးရိပ်တို့ကတစ်ဖက်ထိုင်နေသည်။
“ညီမလေး မှာနော်အကိုရှင်းမယ်”
“ဟား..ဟား..အကိုကအရင်ကအတိုင်းဘဲအခုထိသဘောကောင်းတုန်းငွေနှင်းအကိုလို့မပြောရဘူး” ချယ်ရီကရယ်ရင်းပြောနေသော်လည်းမရယ်နိူင်သည်မှာစျာန်နှင့်ခွန်းသပင်ဖြစ်သည်။
ချယ်ရီစကားကြောင့်ခွန်းသကစျာန့်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့စျာန်ကခွန်းသအားပြုံးပြလာသည်။ခွန်းသလည်းစျာန်ပြုံးပြ၍နည်းနည်းတော့စိတ်သက်သာရသည်။ချယ်ရီတစ်ယောက်အရှေ့ကနည်းနည်းတိတ်သွားသောစျာန်ကြောင့်အခြေနေကိုရိပ်မိကာ
“Sorryအကိုညီမမေ့သွားလို့ပါ”
“ရပါတယ်ညီမရယ်”အေးရိပ်ကတော့သူ့ကိုရှိသည်ပင်မထင်သောလူတွေကြောင့်ကိုယ့်ဘာသာဘဲဖုန်းသုံးနေလိုက်သည်။ဒါမဲ့ခုနကငွေနှင်းဆိုသောလူတစ်ယောက်ရဲ့အကြောင်းကိုတော့စုံစမ်းဖို့တွေးထားလိုက်သည်။ခွန်းသကသူ့ရှေ့ကချယ်ရီအား....
“ချယ်ရီနင်ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်နေတာလဲ”
“ငါလားမကြာသေးပါဘူးတစ်ပတ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်”
“ဟင်အဲ့ဒါတောင်နင်ကငါ့ဆီမလာနိူင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူးဟာငါကအခုတိုက်ခန်းတစ်ခန်းရှာပြီးတစ်ယောက်တည်းနေနေတာလေ တိုက်ခန်းရှာနေလို့မအားလို့ပါဟ” ထိုအခါခွန်းသတစ်ယောက်မျက်နှာမဲ့ပြကာ
“အရင်တိုင်းဘဲဆင်ခြေတွေနဲ့”
“နင်လည်းအရင်တိုင်းဘဲခန္ဓာကိုယ်ကသေးသေးကွေးကွေးနဲ့”
“ဟာ ငါပြောတာနဲ့ဘာဆိုင်လို့လည်း မတွေ့တာကြာလို့ရန်ဖြစ်ချင်နေတာလား”
“ဖြစ်စရာလားနင့်လိုငဖောင်ရိုးနဲ့”
“အောင်မာ ဘဲမရတဲ့ဟာမကများ”ခွန်းသအပြောကြောင့်ချယ်ရီက မျက်နှာကြီးမဲသွားကာ
“အကို တွေ့လားကိုယ့်လူကိုယ်ထိန်းနော်” စျာန်ကတော့အရှေ့ကမတွေ့တာကြာလို့ရန်သတ်နေကြသောနှစ်ယောက်အားကြည့်ကာထိုင်သာရယ်နေတော့သည်။သို့ပေမယ့်နောက်ဆုံးမနိူင်တော့၍ဝင်ပြောရတော့သည်။
“ကဲကဲ ကလေးလည်းအခုမှပြန်တွေ့တဲ့သူငယ်ချင်းကိုစမနေနဲ့ညီမလေးကလည်းဘာဖြစ်လည်းဘဲမရလို့မရဘူးပြောတာကိုမဟုတ်ဘူးလား”
“ဟာ အကိုနော် ရှေ့နေငှါးမှထောင်လုံးလုံးကျနေပြန်ပြီ
တော်ပြီ တော်ပြီဒီလင်လင်နှစ်ယောက်ကိုအရှူံးပေးပြီ”
“အေးပေါ့ဘဲမှမရှိတာ”
“ခွန်းသ!!! “ အခုထိမနိူင်စိန်ဖြစ်နေသောနှစ်ယောက်အားစျာန်တစ်ယောက်လွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။ပြောလဲရမှာမှမဟုတ်တာ။
YOU ARE READING
အမုန်း၏နောက်ကွယ်(Complete)
Romanceနေမင်းကြီးလည်းမလိုအပ်ဘူး လေပြည်တွေလည်းမလိုအပ်ဘူး မင်းကိုဘဲလိုအပ်တယ်
