Şeytan'ın çocukları, zihinlerimize gömüldüğümüz yerde cirit atarken ve Tanrı'nın kaderimizi yazan kalemi kanımızla doldurulurken, zift gece kanımıza bulaştı.
Olmaması gereken ne varsa, ay tamken oldu ve biz, bir gece yarası birbirine sarılan ruhlar...
Multimedya; BölümŞarkısı; Yaşlı Amca-Yıldızlara Bak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu arada buralar 1k olmuş smdhsjshjs teşekkürler Türkiye! Neyse neyse, İyi okumalar dilerimm💚💚
----
Sevdiğiniz kişi size ateş değil de bıçak diyorsa bu onu sevginizle yaktığınızı değil onu parçaladığınızı gösteriyor demektir.
Tamay Zevahir, bıçak olduğumu söylüyordu hâlbuki ona kalbimi tam olarak açmamıştım. Bu, ona kalbimi tamamen açtığımda onu parçalayacağım anlamına mı geliyordu?
Sanırım öyleydi.
Çoğu zaman okyanuslarına gider ve kendime sığ olarak gördüğüm okyanuslarına açılarak onun zihnine süzülürdüm.
Yakardım, yıkardım ve onu toplarken kendimi dağıtırdım. Tamay benim içimdi, bıçak sırtında taşıdığı korlar yakardı benim içimi. Beyaz yer yer kirlenmiş fayansların üstünde onun göğsündeki dövmeye bakarken kaşlarım havalanmış öylece kalakalmıştım. "Leyla'm," uzandı ve avuç içini yanağıma yasladığında huzur dolu bir gülümseme sunmak istedim ama damarlarımda büyümeye başlayan güç acı içerisinde inlememe neden oldu. Aynı anda Tamay'ın harelerine yayılan karanlık gözlerime ilişti.
"Siktir, siktir!" Tamay gerilediğinde birkaç kabinin kapısı, gücümü kontrol edemediğim için sertçe kapanıp açılmaya başlandı.
Damarlarımda hissettiğim cehennem ateşi, acıdan dolayı midemin bulanmasına da neden olurken yerimden fırlayarak suyu açtım ve saniyeler içerisinde nasıl bu hâle geldiğimizi sorgularken bileklerimi sudan geçirmeye başladım. Yansımalarım, gözlerimdeki şafağı çoğaltıyordu.
"İyi misin Leyl?" Ölen sensin Tamay, bana neden soruyorsun bunu?
Bileklerime değen su buhar olup kaybolurken korkuya ev sahipliği yapan bakışlarım ona kaydı. "Siktir etsene beni gerizekalı!" Homurdanarak alev alev yanacağımı bilsem de suyun altından çekilerek onun yanına oturdum ve bir an bile düşünmeden onu kendime çekip dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Evet, bu onu sakinleştirebilirdi.
Onu her daim sakinleştirirdim.
Acı, dayanılmaz bir boyutta varlığını sürdürürken ve göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken Tamay dudaklarıyla karşılık vermeye başlamıştı. Duraksıyordu ve zihninden, zihnime düşen insanların sesleri sıçrıyordu basıp geçtiğimiz kaldırımlara. Onları katletmeye çalışıyorduk ama katledilen bizdik, farkında değildik.
"Olmuyor," geri çekilerek bana baktığında gözlerini tamamen kaplayan karanlık çığlık atarak gerilememe neden oldu. Beyaz hareleri yoktu, sadece karanlıktı ve ben bu yaşıma kadar karanlık sokaklara hiç adım atmayan o kadındım. Hissettiğim acı arkasını dönüp beni terk ederken ona daha fazla bakamayacağımı fark ederek gözlerimi kapattım. "Neler oluyor Leyl?"
