When Destiny Plays (Soon to be Published under Grenierielly Publishing)

Chapter 31

"Lunes na Lunes, nakasimangot ka na naman," wika ni Eunice habang nakatitig kay Sabrina na kanina pa malalim ang iniisip.

Hindi nakatanggap ng sagot si Eunice mula kay Sabrina kaya sinimulan na nitong diligan ang mga halaman sa hardin.

"Disbanded na ang English, Filipino at math club," sabi ni Sabrina.

Napatigil si Eunice sa pagdidilig ng mga halaman at ipinagtaka ang nasabi ni Sabrina sa kanya. Dinaan na lamang ni Eunice sa tawa ang naging tugon ni Sabrina sa kanya.

"'Yon ba ang sagot kung bakit ka malungkot?" Sabrina shook her head.

"I'm in the wrong path of my life..." mahinang tugon niya. She stood up from her seat, took a deep breath and faced Eunice.

Sabrina grasped onto Eunice's shoulders and gave her a faint smile. "Maling-mali na 'yung ginagawa ko... masamang-masama na ako para sa iba." Sabrina's grip onto Eunice's shoulders became lesser as she tried to hold back her tears.

"My life is a mess..."

Nakatitig lang si Eunice sa kaibigan niyang nagdadalamhati. Lahat ng emosyon ay kanyang nararamdaman din dahil kay Sabrina. Alam niya ang ipinapahiwatig ni Sabrina sa kanya at doon pa lamang ay nasasaktan na rin siya para kat Sabrina.

Hinagod-hagod ni Eunice ang buhok ni Sabrina at malungkot nitong pinagmasdan ang kaibigan niyang nakayuko. "Malungkot ka na naman... dahil ba 'to kila Koeli?" tanong ni Eunice.

When Sabrina raised her head, tears fell down on her cheeks. She shook her head—telling that not even Koeli nor her friends made her sad.

"Hindi... wala silang kinalaman dito—"

"Ano'ng wala? Si Koeli, masama siya! Napakasama niya 'di ba?!" Sabrina heard her friend outraged after asking Sabrina tons of questions, but she didn't hear any response from Sabrina.

"'Di ba ikaw ang nagsabi sa 'kin na kung hindi ka gusto ng isang tao, dapat hindi mo rin siya gugustuhin?" Eunice questioned her once again as she began shaking Sabrina's shoulders.

Sabrina suddenly shook her head and immediately wiped her tears. She couldn't stand seeing herself in that situation at that moment. Full of sadness and very revengeful.

"I'm sorry, Eunice. I'm very sorry..." she whispered.

Napakunot naman ang noo ni Eunice. "Ano bang nangyayari sa'yo, Sabrina?" tanong ni Eunice na pinanghihinaan na rin ng loob.

Sabrina clenched her fists and frowned. "I miss my parents, I miss my family!" she screamed on top of her lungs, but Eunice didn't make a move.

Muli ibinalik ni Sabrina ang titig niya kay Eunice at hinawakan ang magkabilang balikat nito. "Can't you understand me why I did these stupid things to them?!" inis na sigaw ni Sabrina nang magtanong.

"'Cause I miss my parents. Nawawala sa t-tamang direksyon ang b-buhay... ko. Walang nag-aalaga s-sa... akin."

"Nagiging m-masama akong tao dahil w-walang... nag-aaruga sa 'kin..."

"I'm b-being too revengeful..." she mumbled and kept her head down.

Mabilis naman siyang hinila ni Eunice at mahigpit na pinulupot ang mga braso niya sa baywang ni Sabrina. "Nandito lang ako, Rina... nandito lang ako." Pinatong niya ang ulo niya sa dibdib ni Sabrina at pumikit.

Dinig ni Eunice ang paghikbi ni Sabrina. Nanghihina na at wala nang mailabas pang saloobin dahil nasabi na niya lahat ng kanyang problema kay Eunice. Kaibigang niyang aalalayan niya hanggang sa kaya niya. Si Eunice na nariyan lamang kahit ano man ang mangyari.