The Beggar Billionaire (Zachary Montreal)🔞

TBB-9

Mabilis pa sa pinakamabilis na salitang nilisan nilang magkakaibigan  ang Happy Midnight. Hindi naman nagpa awat  ang kanyang mga bitches na mga kaibigan. Sinamahan pa rin siya ng mga ito.

Lulan ng kotse ng kaibigang si Chris,  binabaybay na nila ang daan pauwe sa mansyon ng asawa. Ito na din ang nagpresintang magmaneho  at hindi na rin siya pinayagang  magmaneho sa lagay niya ngayon.

Sa backseat niya na piniling umupo katabi si Mitch at katabi naman ni Chris si Che. Pagpasok pa lamang ng sasakyan ay ramdam na ang tensyon sa atmospera. Walang gustong mag bitaw ng salita para basagin ang tila pinaglalamayang  katahimikan.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko at pinili na lamang idako  sa labas ng sasakyan ang aking atensyon. Andaming mga eksena ang pumapasok at gumagambala sa  aking guni  guni.  Samut saring emosyong hindi ko mapangalanan ang sumusundot  sa  aking puso  at konsensya.  Hindi ko alam. Wala akong ideya kung bakit ganito na lamang ang kabang  nararamdaman  ko.

Andaming what if's  akong nakikinita.

  'What if sumusuko na si Zachary? '

'What if napagod na ito sa uri ng relasyong  meron kami kaya nakipagrelasyon na ito sa ex niya?'

' What if iiwan niya na ako dahil mayroon  ng nagpapasaya  sa  kanya?'

Halos manikip  ang aking dibdib sa mga eksenang dumadalaw sa  aking isipan.

Hindi ko kaya.

Huli na ba ako?

Tuluyan na ba akong ipinagpalit?

"Ave, message mo na lang ang Yaya ni Alexius  para aware siyang darating tayo" untag ni Mitch na siyang nagpabalik sa lumilipad kong diwa.

Dali dali kong kinuha ang aking cellphone sa pouch kong hawak.  Pagkabukas ko pa lamang ay tumambad  na ang napakaraming misscalled ni Yaya.  Maya maya pa ay isa isa ng nag pa pop ang mga messages nitong pinadala.

Yaya Tina:

'Ma'am Avery, 7pm po magsisimula ang birthday party ni Alexius'.

'Ma'am, naka set na po lahat.  Pinapatanong ni Alexius  kung anong oras ka daw po darating maam.'

Sunod sunod ang mga mensaheng natanggap ko.  Ang oras ng mga replied at ilang minuto lamang ng imessage ko  si Yaya. Sana hinintay ko pala ang reply nito eh di sana anduon ako sa pagsisimula ng  party ni Alexius.  Pang 4th birthday na nitong wala man lang ang presensya ko.

Naramdaman  ko na naman ang paninikip  ng aking  dibdib. Sa apat na taon hindi man lang naranasan  ng anak ko ang magdiwang ng kaarawan na buo at magkasama ang kanyang magulang.  May kung anong uri ng patalim ang tila humihiwa  sa  aking dibdib.

Iniscroll  ko pa ang mga mensaheng galing kay Yaya.

Yaya Tina:
' Ma'am,  makakahabol pa po ba kayo maam? Magsisimula na po kasi at hinahanap na din po kayo ni Alexius '.

Nakaramdam  ako ng galit para sa sarili ko. Bakit sobrang selfish ko? Bakit yung  sakit lang na nararamdaman  ko ang iniisip ko? Bakit hindi ko naisip ang mga taong nasa paligid ko na apektado at nasasaktan din sa mga nangyayari  sa amin,  lalong lalo na ang anak ko.  Isang musmos na dahil sa pagiging makasarili ng ina  nito at inang nagpalamon sa  galit at poot mula  sa bangungot  na kahapon ay hindi man lang naranasan  ng munting paslit ang  magkaroon ng masayang  pamilya  na binubuklod ng respeto at pagmamahalan.  Paslit na naipit  sa sigalot sa  pagitan  ng kanyang mga magulang. 

Tumingala ako para pigilan ang panunubig ng aking mga mata. Sa loob ng napakahabang panahong  pinili  kong maging manhid at matigas, ngayon na yata ako sinisingil ng  aking mga maling nagawa.