💞មន្ដស្នេហ៍លេខាឆ្នើម💞 [𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅✔︎✨]

មន្ដស្នេហ៍លេខាឆ្នើម ភាគ៣៩

                    មន្ដស្នេហ៍លេខាឆ្នើម
                           ភាគ ៣៩
..........

         ព្រឹកថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់ ព្រះអាទិត្យរះឡើងបញ្ចេញរស្មីចិញ្ចាំងចិញ្ចែងលើផ្ទៃផែនដី មនុស្សគ្រប់គ្នាក្រោកឡើងនិងចាប់ផ្ដើមបំពេញការងាររៀងៗខ្លួន ខុសអីតែមនុស្សប្រុសពីរនាក់ គេងអោបគ្នាឯណេះវិញ ម៉ោងជិត9ព្រឹកទៅហើយ នៅមិនទាន់មាននរណាក្រោកនៅឡើយ នេះពួកគេអត់ទៅធ្វើការទេឬ?

      "ទឺត...ទឺត..."សម្លេងទូរសព្ទរោទ៍នៅលើតុក្បាលគ្រែ មិនដឹងជាប៉ុន្មានដង រោទ៍ឡើងសឹងផ្ទុះបន្ទប់ខុនដូ តែនៅតែគ្មានអ្នកទទួល ព្រោះម្ចាស់ទូរសព្ទកំពុងគេងលក់សុខស្រួល ចង់នរណាខលអីក៏នាយមិនដឹងដែរ

      "ហឹម...ជុងហ្គុក"ដោយមានសម្លេងរំខាន កាយតូចក៏បម្រាស់ភ្ញាក់ឡើង ហៅអ្នកម្ខាងទៀតអោយងើប គេចង់ងើបចេញដែរ តែមានអារម្មណ៍ឈឺពេញខ្លួន ចង់ងើបក៏ងើបមិនបាន

      "ជុងហ្គុក!..."ថេយ៉ុងហៅម្ដងមិនលឺ មិនឃើញនាយកម្រើក ក៏ហៅម្ដងទៀត

      "ថេយ៍!...អូនកើតអីមែនទេ?"បើកភ្នែកមិនទាន់ក៏សួររាងតូចភ្លាម ព្រោះយប់មិញនាយលែងធ្ងន់ដៃតិច គេច្បាស់ជាមិនស្រួលក្នុងខ្លួនហើយ

      "ហុឹម...តិចតួច តែបងមើលទូរសព្ទសិនទៅ មានគេខលមកច្រើនដងហើយ"ថេយ៉ុង

      "ចាំបន្ដិច"ជុងហ្គុកងើប យកទូរសព្ទមកមើល ទើបឃើញថាជាលេខរបស់ជីមីន គេខលមកឡើងចង់10ដងទៅហើយ

      "ជីមីនខលមក"

      "គាត់មានអីទេដឹង? បងខលទៅវិញទៅ"

      "អឹម..."ជុងហ្គុកក៏ចុចខលទៅលេខរបស់ជីមីនវិញ ដោយមានថេយ៉ុងគេងកើយដៃរបស់នាយរង់ចាំស្ដាប់ការសន្ទនារបស់ពួកគេ

      «អាឡូ!...ខលមកយើងទាំងព្រឹក មានការអីមែនទេ?»

      «ព្រឹកក្បាលឯងស្អី ម៉ោងជិត10ហើយ នៅព្រឹកទៀត»សម្លេងស្រួយស្រេស បន្លឺចេញពីទូរសព្ទ បើកុំតែមានរវល់ គេក៏មិនខលមកដែរ បើដឹងថាខលមកហើយមិនលើកបែបនេះនោះ

      «អឺ...យើងភ្លេចមើល ហើយចុះខលមកមានការអី?»

      «ថ្ងៃនេះ ម៉ោង2រសៀលមកក្រុមហ៊ុនយើងបន្ដិច យើងមានរឿងចង់ពិភាក្សា»