een jongensinternaat why me

71.

8 maanden later 

Pov Jess

"Kaiden kaiden kaiden" kaiden komt geschrokken over eind "wat is er vraagt die in paniek". "De baby zeg ik puffend ik heb weeën" zijn ogen worden groot. "Holly shit nu al je bent nog niet lang genoeg zwanger." "Nee dat weet ik ook oen we moeten nu naar het ziekenhuis." Kaiden pakt mij zo voorzichtig mogelijk op en draagt me naar de auto. Hij stapt in en rijd naar het ziekenhuis. Ondertussen pakt die zijn telefoon en belt Ethan. Ethan neemt slaperig op "wat is er" mompelt die. "De baby's komen." Antwoord Kaiden gestrest. " "Wat" roept Ethan gelijk klaar wakker "dat is veel te vroeg" kaiden antwoord "ja we zijn nu onderweg naar het ziekenhuis. Jij moet nu naar ons huis je hebt de sleutel. Dan moet je een tas pakken en daar kleding voor Jess indoen en de baby spullen." "Ja is goed tot straks zegt Ethan nog snel. Kaiden hangt op en rijd veel te hard naar het ziekenhuis. Hij tilt me op uit de auto en rent met mij in zijn armen het ziekenhuis in. Er komt gelijk iemand met een rolstoel aan en daar zet die me in. hij vertelt snel wie ik ben en dat ik aan het bevallen ben. er komt een zuster aan en die brengt me alvast naar boven. Kaiden komt snel achter me aan. Wanneer de zuster me in een bed heeft geholpen komt er snel een andere zuster. De zuster kijkt hoeveel centimeter ontsluiting ik al heb en dat is al genoeg om te persen. Precies op at moment krijg ik weer een wee en klap ik dubbel van de pijn. Kaiden pakt mijn hand vast en probeert me weer rustig te laten ademhalen maar ik begin te hyperventileren en raak hellemaal in paniek. "Jess kijk naar mij" zegt Kaiden hij probeert rustig te klinken maar ik hoor dat hij ook een beetje in paniek is. Ik draai mijn betraande gezicht naar hem en kijk hem aan. nog steeds hyperventilerend. "Oké doe mij na" zegt die terwijl die rustig door zijn neus in ademt en weer door zijn mond uit. Ik probeer hem na te doen maar het is al te laat. het word zwart voor mijn ogen en ik val weg.

Pov Kaiden

 Ik zie Jess voor mijn ogen weg vallen. "Jess Jess" roep ik in paniek en druk op het belletje voor de zuster. Er komt als snel een zuster naar binnen gerend en die vraagt wat er is gebeurd ik vertel snel over het hyperventileren en het flauw vallen. Ze vertelt dat ze der nu gaan meenemen naar de operatie kamer en een keizersnee doen want als ze te lang nog met de baby's zo loopt is dat slecht voor de baby's. Ik knik ze maakt het bed los en rijd Jess door de gang. Ik heb nog steeds haar hand vast en knijp er zachtjes in. "Word wakker Jess" fluister ik zachtjes. De zuster rijd Jess daar naar binnen ze hangen een soort gordijn op dat ik en Jess als ze wakker word haar buik niet zien. Ik voel Jess naast me bewegen en zie haar ogen open gaan. Ik zucht opgelucht "hey" fluister ik tegen haar. "Waar ben ik?" vraag ze verbaast als ze naar het gordijn kijkt. Ze gaan een keizer snee bij je doen want anders kan het te lang duren. "Voel ik daarom mijn buik niet?" vraagt ze. Ik knik en zeg "je gaat er niks van voelen." ik druk een zacht kusje op haar hoofd.

Een tijdje later horen we gehuil Jess kijkt me met grootte ogen aan als de eerste baby in haar armen word gedrukt. Na een tijdje komt de 2de baby er bij. We kijken elkaar glimlachend aan en Jess moet een beetje huilen. "Gefeliciteerd zegt de vrouw jullie hebben een gezonde jongen en een gezond meisje.

De baby's worden van Jess over gepakt en in de couveuse gelegd. Ze rijden Jess en de baby's terug naar haar kamer. Daar zit Ethan al te wachten wanneer die ons ziet krijgt die de grootste glimlach op zijn gezicht. Hij loopt naar Jess en zegt "hey sissie hoe voel je je." Jess antwoord door hem in een knuffel te trekken. 

"We hebben een gezonde jongen en een gezond meisje" zeg ik tegen Ethan terwijl hij naast me komt staan bij het baby bedje. "Hoe heten ze?" Ik kijk Jess aan zodat zei het mag zeggen Levi en Noa zegt ze met een grootte glimlach op haar gezicht. 

helloooooo peepssss dit was het laatste hoofdstuk er kom nog een epiloog en dan is het echt afgelopen {sad}