EHON TodoMomo

31/ ☁️

Genç kız şaşkınlığını gidermek amacıyla   koşmaya başlamıştı.

Doğruca kendi sınıfına ilerdi, kapıdan girdiğini görünce herkes endişenmişti. Hatta gömleğinden içi görünmesine rağmen sapıklık düşünememişti o an Mineta.

"Millet lütfen yemekten sonra ortak salona gelin."

Yaoyorozu nefes nefese konuşup tekrar aynı hızla yurda döndü. Alelacele merdivenleri çıkıyordu şimdi.

İlk defa acımıştı Yokotawaru'ya.

Konuşmanın devamında sesi çok zor durumda gibi geliyordu, istediklerini yapmak istemiyordu ancak bir anlaşma söz konusuydu.

İlk baştaki şüphelerinde ne kadar haklı olduğunu hatırladı tekrardan. Onu, o ağaçta gördüğü ilk gün anlamıştı kahraman olmak istemediğini.

Kendi odasının olduğu koridora vardığında yine aynı yerde, kalbinin aynı yerinden yaralandı Momo.

Shoto...

Yerde oturmuş yırtılan resimlerini inceliyordu. Üstüne yine hasta olmak ister gibi bir şey giymemişti sanki. Sadece havlu vardı belinde.

Tabiki Shoto'nun öyle bir amacı yoktu. Amacı sadece Momo'ya iyi olduğunu haber vemek, okula dönebileceğini söylemekti.

Shoto koridoryn başında dikilen ıslak kızı gördüğünde gözyaşlarını sildi ve kendine gelmeye çalıştı.

Yaptığı resimlerin yırtık olanları gerçekten bölük pörçük anılardı. Ne zaman düşünse başına bir ağrı saplanıyordu ama Shoto inatla hatırlamak istiyordu. Bir şey vardı içinde. Sanki rafa kaldırılmıştı bu anılar ama hala oradaydı hepsi. Ne var ki Shoto ne zaman elini uzatsa bir şey boynuna dolanıyor o raftan uzaklaştırmaya çalışıyordu onu. Ne kadar yaklaşsa o kadar nefessiz kalıyordu.

Momo yavaş adımlarla sevdiği çocuğun yanına yaklaştı. Eteğini düzeltip yere çömeldi onun gibi.

Tereddütle bir elini ardından diğer elini ona yaklaştırıp Shoto'nun yüzünü kendi yüzüne çevirdi. Hayranı olduğu biri mavinin en güzel tonu diğeri ise grinin en güzel tonu olan gözleriyle buluşturdu kendi gözlerini. Ağladığını anlamak onun için zor olmamıştı.

"To-"

Hayır.

"Shoto, lütfen odana dön tekrar fenalaşmanı istemiyorum. Merak etme bir şekilde onları düzelteceğim."

Shoto yüzü onun narin ellerindeyken kafadını 'tamam' anlamında salladı. İçinden "Lütfen ben de burada kalayım, lütfen beni de düzelt." demek geliyordu.

Yaoyorozu ellerini onun yüzünden çektiğinde ayağa kalktı. Kendini sabahkine kıyasla çok daha sağlıklı hissediyordu. İlaç etkisini göstermişti.

Momo'nun ıslak kıyafetlerine bir bakış atıp kaşlarını çattı. "Sen dışarıdan mı geliyorsun?"

"Evet. Okula uğradım."

Shoto ona bir sapık gibi bakmak istemiyordu bu yüzden bakışlarını başka bir yöne çevirdi.

"Sen de üşütebilirdin. Hasta olmanı istemiyorum ilk önce üstünü değiştir lütfen."

Momo onun bu dediğine biraz şaşırmış, bir o kadar da mutlu olmuştu. Shoto onun için endişelendiğini gizlemiyordu.

Gülümseyip "Tamam, öyle yaparım." dedi.

Ardından ikisi de odalarına dönmüşlerdi.

Yaoyorozu şimdi ortak salonda arkadaşlarını bekliyordu. Bir yandan da ne yapılması gerektiğini düşünüyordu.