#1 - todomomo
My Hero Academia / Boku No Hero Academia
Fanfic olup kişiler hikayeye bağlı kalacaktır. Olaylar ve gidişat hayal ürünüdür.
Sadece eğlenmek için yazıyorum. Umarım siz de okurken eğlenirsiniz.
Ehon japonca resimli kitap demek.
4. Sezond...
Derin bir iç çekerek saati tekrar kontrol ettiğimde 21.15 olmuştu. Mesajlara girdiğimde attığım mesajların altında 'görüldü' yazısını görünce bütün umutlarım tükenmişti.
Yüksekten okul arazisi çok farklı görünüyordu. Yere baktığımda kimsenin dışarıda olmadığını gördüm. Gözlerimi ayaklarımın altındaki boşluktan kapıya çevirdiğimde hala bir işaret yoktu.
Gelmiyecekti işte.
Yavaşça oturduğum yerde ayağa kalkıp aşağıya tekrar baktığımda kapı birden 'paatt' diye açıldı.
Gelmişti. Ama bir dakika. O ağlıyordu. Onu ağlatan bir şey mi olmuştu yada birisi...
Yükseltiden aşağı inip endişeyle ona seslendim.
"Momo? İyi misin?"
Bir kaç saniye gözlerimin içine bakıp dona kalmasının ardından koşarak bana sarıldı.
Bunu beklemediğimden dengemi kaybederek ikimizinde yere yapışmasına sabep oldum.
Şimdi o üzerimdeydi ama kafasını kaldırmadan hıçkırarak ağlıyordu.
"Neden... o... şekilde...mesaj...atıyorsun...ve neden atlayacak... gibi...dikiliyordun ki?!" diye konuşmaya başladığında ne demek istediğini anlamıştım.
Benim için ağlıyordu.
"Hiç o şekilde düşüneceğin aklıma gelmemişti. Bunun için özür dilerim. Sadece etrafı inceliyordum o kadar. " sesimi biraz daha yumuşatarak devam ettim.
"Hadi lütfen kafanı kaldır."
Kafasını kaldırıp bana baktığında dibimdeki gözleri hala nemliydi. Sonra bir anda aramızdaki mesafeyi fark edince hızla üzerimden kalktı.
"Ben özür dilerim. Şey, seni düşürmek istememiştim." dediğinde ben de ayağa kalkarak "Aslında teknik olarak birlikte düştük." şeklinde cevap verdim.
Bir kaç saniye sonra gülmeye başladığında ne olduğunu anlayamamıştım. Komik bir şey mi söyledim ki? (YN yirim seni ben şapşik çocuğum)
"Bir şey mi oldu?" diye sorduğumda daha çok gülmeye başladı
"Halimize bir baksana. Yüzünün halini görmen lazım. O kadar ciddisin ki. Özellikle ben, seni atlayacak zanettim ve ne olduğunu anlamadan koşmaya başladım. Ayağımdaki terlikler ve üstümdeki pijamayla."
Fark etmemiştim ama gerçekten de üstünde pijamaları vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(YN, Yaoyorozu 'nun benim hayalimdeki pijamaları)
Bu halimize hafifçe güldüm. Kaminari belirsiz bir mesaj atarsam kesinlikle merak edip geleceğini söylemişti ama sanırım Iida'nın dedigi gibi güzelce açıklayarak yazmalıydım.
Aradan geçek kısa bir sessizliğin sonunda Momo "Burası çok güzel. Burada böyle bir yer olduğunu bilmiyordum. Işıklar çok güzel olmuş. Bunları sen mi hazırladın? Her şey çok hoş duruyor."diye sorduğunda hafifçe kafamı sallayarak onu onayladım
"Biraz yardım aldım tabii."
"Anladım." diyerek gülümsediğinde onun bu heycanı beni de heyecanlandırmıştı.
Kenardaki puflardan birine oturarak solumda kalan boş pufu işaret ettiğimde o da yanıma oturdu.
Buraya gelmeden önce zar zor bitirdiğim resimlerin olduğu defteri masanın üstünden alarak konuşmaya başladım.
"Aslında sabah göstermek istediğim bir şey vardı ama gösyerememiştim. Dün bunu gördüğünde o şekilde bağırmaman sebebi eğer anlarsan vereceğin tepkiden korkmamdı." hafifçe ona dönerek elimdeki defteri ona uzattım. "Artık ne düşündüğünü bildiğime göre..."
.
.
.
.
.
Uzun süredir bölüm atamadığım için beni affedin lütfen. Bu arada sondaki üç nokta olan yerde bir şey söylemiyor. Yani önemli bir yerde kesmedim sakin olun.
Kendimi affettirmek için bugün başka bölüm de atacağım.
Bu arada etrafı daha iyi anlayabilme iz açısından puflar böyle
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Işıklar da böyle (bu foto benim aklımda canlandırdığım haline çok benzediğinden bunu koydum)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
