Rage Against The Heart (Valdemar Series #3)

Kabanata 29

29 – Never

I was shaking when I left him there. Nanginginig ang kamay ko nang pindutin ko ang elevator para dalhin ako sa basement. Hindi ko napigilan ang mga luha ko at napakapit na lamang sa metal bilang suporta.

It hurts me so much. Masakit para sa aking magsinungaling. Masakit sa aking makita siyang nakaluhod sa harap ko. Masakit sa aking magpanggap na hindi ko na siya mahal kahit na kabaligtaran ang nararamdaman ko.

Masakit sa akin dahil gulong-gulo na ako. Masakit sa akin dahil hirap na hirap na ako. Masakit sa akin dahil ang bigat-bigat na. At nasasaktan ako nang sobra dahil pagod na pagod na ako.

Pakiramdam ko ay gusto kong sumabog. Gusto kong sumigaw at ilabas ang lahat ng nararamdaman ko. Pero kahit na anong gawin ko, kahit anong iyak at luha ang ilabas ko, ang bigat-bigat pa rin. Ang sakit-sakit pa rin. At puno pa rin ako ng galit. Pakiramdam ko ay bibitiw na ako.

I wasn't on my senses when I went to Willow and Terry's unit. Tumigil na sa pagpatak ang mga luha ko ngunit tuyong-tuyo naman ang lalamunan ko at halos hindi na ako makapagsalita. I feel so drained. I just want to lay down and close my eyes now.

"Ally?"

She frowned when she saw me. Pilit akong ngumiti kahit na alam ko namang kita niya sa mukha ko na mayroong ibang nangyari.

"Terry.."

"Willow! Ally's here!" She shouted and held my hand. "What happened?"

Tipid akong umiling saka nagpadala sa paghila niya. I find it hard to breathe. Nanghihina na rin ang katawan ko.

She guided me to sat on the sofa. Nanlaki ang mga mata ni Willow na ngayon ay kagagaling lamang sa kuwarto at nagpupunas ng buhok. Nagmamadali siyang tumungo sa kusina saka bumalik na mayroon nang hawak na isang basong tubig.

"Here.. What happened to you?"

Nanghihina kong kinuha iyon saka uminom nang kaonti. Nagkatinginan silang dalawa saka hinimas ni Terry ang likod ko.

"Bakit ka umiyak? Sinaktan ka ba niya?" Willow worriedly asked.

"N-no.. He didn't.." mahina kong sagot.

"Pinuntahan mo ba ang mga Valdemar?"

Umiling ako saka huminga nang malalim. Sa mga ganitong panahon, wala naman akong ibang mapupuntahan kung hindi silang dalawa bukod kay Luigi. I originally wanted to go to his house but I remembered that he didn't like my plan, and that he's mad at me.

Terry sighed. "Nag-away kayo?"

"Yeah.. I l-lashed out on him. Inaway ko at umiyak ako sa kaniya."

Kumunot ang noo niya. "Why?"

My tears started forming again. Yumuko ako saka pilit na itinago ang mga luha ko. Isa-isa iyong pumatak habang umiiling ako.

"I told him everything.. Everything I feel.."

"Including the truth that you still love him?"

Humampas nang malakas ang dibdib ko saka napabaling kay Willow. She sadly smiled at me and shrugged. Umawang ang labi ko saka agad na pinunasan ang mga luha ko.

"Don't deny it anymore, Ally. You don't have to."

I breathed deeply and looked at Terry. Ngumiti siya sa akin saka hinawi ang buhok ko. She nodded and pouted her lips. They know it?

"I know it. Terry knows it. Luigi knows it for sure. There's no point of hiding it now."

Terry chuckled. "Hay, pag-ibig nga naman!"