Mafya Raketi

Zehir

Restorana geldiğimde derin bir nefes alıp içeri girdim. Helen oturmuş beni bekliyordu.

Karşısına oturdum ve "Beklettim mi?" diye sordum.

"Hayır. Daha yeni geldim." dedi.

Önümüzdeki yemeklere baktım ve "Yemekleri sipariş edecek kadar yeni gelmişsin." dedim.

"Geldiğinde beklemeni istemedim." dedi.

"Beni zehirleme ihtimalini düşünerek tabakları değiştiriyorum." dedim ve önümüzdeki yemekleri değiştirdim.

Surat ifadesinde bir değişme olmayınca "Ama sen bunu yapacağımı bilerek zehri bu tabağa da koymuş olabilirsin." dedim.

Önündeki kaşığı bana uzatıp "İki tabağın da herhangi bir yerinden ver, yiyeğim." dedi.

İki yemeğin de en ortalarından vermeme rağmen normalmiş gibi yedi.

"Tamam, zehir olmayabilir. " dedim.

"Beni yakalayıp sizin tarafa verme gibi planların varmış." dedi yemeğini yerken.

"Bizim taraf seni yakalamak için çok istekliler."  dedim.

"Ucuz bir mal olsaydım hepsi beni yakalayıp elde edebilirdi. Pahalı bir malı ise herkes ister ama nadir kişiler alabilir." dedi.

"Ben o nadir insanlardan mıyım?" diye sordum.

"Olabilir. Şuan seni öldürebilirim ama yapmıyorum." dedi.

"Sana minnettar olmalıyım sanırım." dedim ve yemekten bir çatal alıp yedim.

"Beni nasıl yakalamayı düşünüyorsun?" diye sordu.

"Beklemediğin bir anda seni köşeye kıstırmak güzel bir fikir gibi geliyor." dedim.

"Fakat ben her zaman bu tür şeylere hazırlıklıyım." dedi.

"O zaman senin dediğin o tür şeylerden farklı bir yöntemle gelirim." dedim.

"Pek başarılı olacağını sanmıyorum." dedi.

"Niye?" diye sordum merakla.

"Çünkü senden daha zekiyim." dedi. Yüzünde alaycıl bir gülümseme vardı.

"Bunu kanıtlayabilir misin?" diye sordum.

"Zehrin sadece yemeklerde olabileceğini düşündün." demesi ile ona dehşetle baktım.

Başım o an dönmeye başlarken "Şerefsiz." diye mırıldandım.

"İlk buluşma için fena değildi." derken ayağa kalktı.

Kafam öne doğru düşerken son duyduğum ses onun sesiydi.

"Çatal ve bıçağını da kontrol etmen gerekirdi."