Mafya Raketi

Vicdansızlar

Gözlerimi açtığımda kendi odamda yatıyordum. En son Helen kafama vurmuştu.

"Başın çok acıyor mu?" diye sordu Helen.

"Evet. İyi vurdun." dedim.

"Aslında bilirsin elim hafiftir." demesine gülerek "O adamın kafasını nasıl kestiğini görmesem inanacağım. Bu arada ben nasıl buraya geldim?" diye sordum.

"Ambulansı aradılar. Tabii telefonlarını ele geçirdiğimi bilmiyorlar. Hemşire olarak ben geldim. Kafa ve vücudu taşımak ile ilgilendikleri için beni fark etmediler." dedi.

"Oğlum uyandın mı?" diyerek içeri giren annem ile yatakta doğruldum.

"Evet anne." dedim.

"Kendini nasıl hissediyorsun annecim?" dedi ve yanıma oturdu.

"Kafamın arkası hafif acıyor ama sorun yok." dedim.

"Nasıl vurmuşlar. Vicdansızlar." dedi annem. Gülerek Helen'e baktım.

"Bu iş senin için çok tehlikeli değil mi hayatım? Bak böyle yara almışsın." dedi Helen.

"Değil mi? Babasının demesi ile bu işe girdi. Bende istemiyorum ama işte girdi. Oğlum çıksan olmaz mı?" diye sordu annem.

"Anne yeni girdim. Nasıl çıkabilirim?" diye sordum.

"Bak Helen kızımız iki üniversite bitirmiş. İşinde gücünde. Sende bak ne güzel teniscisin. Hem şirketlerin yönetimi var. Ne gerek var mafyalığa?" diye sordu annem.

"Değil mi anne? Bende kaç kez dedim ama dinlemiyor. Ya o cani seni de öldürseydin." dedi Helen.

"Nasıl? Anne mi dedin anneme?" diye sordum.

"Tabii anne diyecek. Gelinim hatta kızım o benim." dedi annem.

"Bende sanırım iç güveysi olarak gelen damat." dedim.

"Sus bakayım. Hem sen baygınken seninle Helen kızım ilgilenmiş. İki üniversitenin yanında ilk yardım eğitimleri de almış." dedi annem.

"Ben almasam sen namusuna alacaksın." dedim.

Annem terliğini çıkarıp bana vurmaya başlayınca "Anne şimdi yapma bari!" dedim.

"Evleneceksin adamsın sonuçta. Bu arada ben torun istiyorum." diyen anneme aynı anda "Ne?" diye bağırdık.