Anonim : Umutsuz (yarı texting) TAMAMLANDI

3.Bölüm

♡♡♡

Biz 12. sınıf olduğumuz için sürekli deneme yapıyorlardı ve öğleden sonra aralıksız deneme yapmıştık.

Zil çalınca bize denemeyi bitirince çıkmamıza izin vermeyen hocaya ters bakışlar atmaya çalıştım.

Sınıftan çıktığımızda yan sınıftan el ele çıkan begüm ve miraca gözüm ilişti. Yanlarında her zamanki gibi Deniz vardı.

Size bahsetmeyi unutmuştum. Deniz Laçinden hoşlanıyodu ama laçin sırf ben umutla karşı karşıya gelmiyim diye onla asla konuşmuyodu.

Böyle de fedakar bir insandı.

Israrla sorun olmadığını söylememe rağmen hep sen bi gün miraçla olursan bende denizle olurum diyodu. Ama onunda denize karşı boş olmadığı her halinden belliydi.

Ellerimin arasında buruştuduğum denemeyi ellerim acıyınca farketmiştim.

Eda" matematikten ilk soruyu ne yaptınız "

Laçin ve doruk ona cevap verirken ben susmayı tercih etmiştim.

Deneme tartışmak en sevdiğim şeydi tabi umuttan sonra ama şuan modumda değildim. Nasıl olabilirdim ki.

Hepimiz okula yakın yerlerde oturuyoduk ama evi en uzak olan bendim. Bi 20 dakika yürüme mesafesindeysi. Servisle sabah gelip akşam kafa dinlemek için yürürdük çocuklarla.

İlk Eda ayrıldı sonra Doruk ve en son Laçine de öpücük yolladım hala 10 dakikalık yolum vardı.

Kulaklığımı kulağıma geçirdim. Müzik lisetemi karıştıra bastım ve telefonu polarımın cebine attım.

Mavi gri "odamda hayalin saklı" şarkısı çalınca kendi kendime tebessüm ettim.

Tüm şarkılar biraz o gibiydi.

Göğsümden nefesi,
Ömrümden hevesi,
Ocağımdan ateşi aldın ah..
Kaldın sen gitmedin yok,
Hala bitmedin...
Odamda hayalin saklı bak..

Kulağıma anlamlı gelen sözlerle yürümeye başlamıştım.

İlk onu 5. sınıfta sevmiştim.
Pek bilmezdim tabi içimdeki hislerin nedenini.

7. sınıfta beraber parkta oyun oynarken bana gözlerin güzel demişti. Oysa kehribar yani açık açık kahve gözlerim vardı. Daha önce gözlerime kimse iltifat etmemişti..

O zaman anlamıştım bu hallere geleceğimi.

Onu bu kadar çok seveceğimi.

7. sınıftan beri hala ilk günki gibi seviyordum.

İl dışında yaşıyolardı. Ben sene, yaz olsada gelseler diye amansızca beklerdim.

Liseye geçince taşınmışlardı buraya. 4 yıl beraber okumuştuk. Ama o ne bana gözlerin güzel dediğini ne de beni hatırlıyordu ..

Bir kere bile benimle konuşmamış yüzüme bakmamıştı.

Düşüncelerim ve değişen şarkılarla eve varmıştım.

Kapıyı cebimdeki anahtarla açtım.

Ayakkabılarımı çıkarıp terliklerimi ayağıma geçirdim.

Evimiz dublexti ve benim odam üst kattaydı.

Yavaş yavaş merdivenleri çıkıp odama vardım.

Kolumdaki çantayı bi kenara fırlatıp kendimi yatağa fırlattım.

İşte şimdi huzurluydum. Evimde yatağımda.

WatsAppa girip umutun profiline tıkladım.  Hala engel kalkmamıştı.

Ben olsam meraktan geberirdim. Nası bu kadar umursamaz olabilirdi ki.

Bir müddet tavanı izledikten sonra aklıma gelen fikirle instagramdan fake bir hesap açtım.

_1umutsuz fake hesabımın kullanıcı adıydı .

Hemen arama motoruna

_MiraçUlusoy yazdım.

Hesabı açık ve binlerce takipçisi vardı.

Hızla mesaj atma yerine girdim.

_1Umutsuz:  selam miraççım,doğmamış çocuklarımızın ahı üzerinde kalır,lütfen engelimi kaldır. (17.12)

_MiraçUlusoy: kim olduğunu bilmediğim bir hesabı niye dinliyim,belki erkeksin belki bi oyun peşindesin yada çirkinsin.(17.15)

_MiraçUlusoy: bu riskleri göze almayıp engelini kaldırmayacağım.(17.16)

_1umutsuz: keşke sen beni engellendiğinde bende seni sevmemi engelleyebilseydim ama olmuyo umudum. Yapamıyorum..(17.16)

_1umutsuz:keşke gözlerime hiç bakmasaydın,hiç seni tanımasaydım ama çok geç,seni bu kadar çok severken ve yazmaya cesaret etmişken çok geç...(17.16)