0546... :(22.22): söylesene çok mu zor gözlerini açıp etrafa bakmak?
0546..:(22.23): çok mu zor beni görmek?
0546...:(22.23): sana olan aşkımı anlaman bu kadar mı zor...
0546..:(22.24): Bir sevgilin varken bunları yazmaktan utanıyorum ama senin hep...
Eda hızla bana sarıldı "dün gelecektim ama biliyosun okuldan çıkmam pek mümkün değil"
Edaya sıkıca sarılarak anlayışla kafamı salladım.
Hızla yerime geçtim. Eda doruğa ders anlatçal diye doruk arkaya laçin öne gelmişti.
"Laçinnnn miraç bana baktıııı" harfleri uzatarak şımarık şımarık konuşmaya başladım.
"Nasıl, anlamadım" .
Laçine hızla olayı anlattım.
Aslında küçük bi olaydı ama bizim içim umut ve benim aşkım için büyük bi şeydi.
"Salak dila bende olsam bu mal napıyo diye bakarım" dudaklarımı büzdüm. "Nalaka yani ne dedim sanki sadece 2 ergen söz " beraber kahkaha atmaya başladık.
Hoca derse girmiş ve boş bırakmıştı. Sınav haftası yaklaştı diye. Tabi laçinle ben hızla dedikodulara dalmıştık. Dersin bitmesine 20 dakika vardı "laçoşşşş hadi benim biriciğim,güzelim aşkım balım bitanem"
Sözümü kesip"yat uğraşağım" ona öpücük atıp kafamı sıraya koydum.
O saçımla uğraşırken ben umutmuş gibi hayal ediyodum.
Ay ne salak bi insandım.
Tam gözlerim dalacakken zil çalmıştı.
Kafamı hızla kaldırmaya çalışınca gözlerim kararmıştı.
Yavaş yavaş sıradan kalktık.
Eda ve dorukta kalkınca kantine ilerlemeye başladık.
Kantin de umut her zamanki masalarında denizle beraber oturuyodu. Begümsüzzz.
İç sesim halay tepmeye başlamıştı.
Şıllık begüm makyajsız hortlak suratıyla diğer masadan sürekli umuta bakıyodu
Çok sinir olmuştum.
Çocukları masaya yolladım.
Hepimize birer tost ve çay almıştım.
İlk tostları götürdüm. Sonra da çayları götürürken begümün masasının yanından geçerken ne hikmetse ayağım kaydı" ayyyy yandımmmm üflesin biri ayy"diye çığıran begüme üzülmüş gibi yaparak
"Ayy çok pardon ayağım kaydı istersen üfliyim" dedim.
Laçin kağıt kalem alıp boş kağıda bir şeyler karalamaya başladı.
Eda doruğa hala matematik anlarırken bende test kitabımı almış çözmeye başlamıştım.
Okul yine bitmişti.
Okul hep bitiyodu.
Allah şahit şu okula sadece umutu görmeye geliyodum. Bide bizimkiler geliyo diye ama onlar da ben geliyorum diye. Hepimiz birbirimiz için geliyoduk.
Yoksa gelemzdim sanki . Okulda kimseyi bırakmamışlardı devamsızlıktan . Bıraksalar umut kalırdı kesin.
Yürüye yürüye yine evime gelmiştim.
Çantamın ön yerinden anahtarı çıkarıp içeri girdim.
İnsanın evi gibisi yoktu.
Odama çıkıp hızla üzerimi demiştim. İşte şimdi mutluydum.
Telefonumı alıp umutun engelini kaldırıdım.
Anonim: başka biri bana öyle dese asla muhattap olmam ama sen umutsun. Umudumsun,sevdiğimsin,keşke sana olan sevgim azalabilse, seni seviyorum mal.(19.00)
Anonim:şey engeli gurursuz gibi kaldırmam aslında benim mal olduğumu gösterir ama neyse(19.01)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
