CHAPTER 29

5 1 2
                                    

AUTHOR'S NOTE:

MERRY CHRISTAMAS!!!!! DAHIL PO CHRISTMAS MAY PA EXTRANG CHAPTER TAYO, HEHEHE

THANK YOU TO THOSE WHO ARE READING THIS <3

I HOPE EVERYONE IS HAVING A BLAST THIS CHRISTMAS IN THE MIDST OF PANDEMIC

SENDING VIRTUAL HUGS TO THOSE WHO ARE READING THIS <3

MWAH <3

ENJOY READING :)

- ALLIANA ZAYRHELLE



CHAPTER 29 

(Yannha's POV) 

He was sipping in my straw! While sipping I can see his Adam's Apple moving because he was drinking. Binitiwan niya ang pupulsuhan ko habang nakatitig sa akin. 

"Normally I like my coffee strong, but I can get used to this taste. Sweet." He said while licking his lips and gazing at me. 

Shucks! Feel ko namumula ako. 

"A-anong oras na? Gusto kong sa unahan pumwesto kapag nasimba." Nauutal na naman ako bwct!--ay Lord sorry po, magsisimba nga pala ako ngayon. Baka hindi niyo ako papasukin. 

Natigil ang pakikipag-usap ko sa sarili ko nang maramdamang may nakatitig sa akin.

I looked at Nate and he seem to be mesmerizing my face while I was talking but I just erased that thought. 

"Nakikinig ka ba?" Nagdududang kong tanong dahil mukhang hindi siya focus sa sinasabi ko. 

He rest his head on his hand in the table. Doing that made him a but closer, "Of course I'm listening." He said and then stared into my eyes. 

I got conscious with the way he stared, tumikhim ako at nagsalita. "So, mauuna na ako ha, dahil commute pa ako. See you when I see you." 

Akmang patayo na ako ay hinawakan niya ang pupulsuhan ko. "Wait! Sumabay ka na sa akin, I couldn't let you commute when we could take my car." Sambit niya, sabay hila sa akin papapuntang elevator. Mukhang pupuntang parking. 

Hindi ko na nagawang umapela sa paghila niya sakin dahil ang bilis nito maglakad. Nakapasok kami ng elevator at saka ko lang ipinaalala sa kanya na hawak niya ang kamay ko. 

Kanina lang ay nasa pupulsuhan ko tapos namalayan ko na lang na kamay ko na ang hawak nito. 

"Bakit may magagalit ba kapag nakitang hawak ko kamay mo?" Tanong nito, nagulat ako sa tanong niya at hindi agad nakapag salita. 

"M-meron." Banggit ko. 

"May boyfriend ka na?" He asked and his voice feels like it has a tinge of sadness to it. 

"W-wala, pero baka nandyan sa tabi-tabi 'yung girlfriend mo. Siguradong magagalit yun sa akin." Sagot ko, totoo naman eh ayaw ko mapagkalaman na mang-aagaw. 

I expected him to release my hand but he just hold it tighter. 

He look straight to me and said "No one will get mad because...." He stared at me for a moment before continuing what's he's gonna say. 

"Because i still I hadn't told you properly that I want you to be my girlfriend." He said in a serious face while staring directly into my eyes. 

I was shocked and confused, magsasalita pa sana ako but the elevator opened and he once again walked forward while still holding my hands.....

Love at First SmileTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon