Love at First Smile

CHAPTER 32

(Yannha's POV) 

"Hoy Love strucked! Pumasok ka na. Kanina pa wala si lover boy mo. Tyaka kahit October pa lang ngayon malamig na ang gabi kahit pa ga'no kainit ang eksena kanina lalamigin pa ring yang katawang lupa mo!" Sigaw ni Jeuliette sa akin sabay pasok sa loob ng bahay. 

Nasa gate pa pala ako, kung hindi pa ako sinigawan ni Jeuliette ay baka naka tulala pa rin ako. Habang pumapasok ako sa aming apartment ay medyo tulala pa rin ako. Nang maka-upo ako sa sofa ay naalala ko ang eksena kanina. ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffHe kissed me! Oo peck lang yun pero, nagdikit pa rin labi namin! Shucks! Mixed emotions ako, confused na kinikilig. Nag-iinit pisngi ko grabe.' 

"Yan-yan mamaya ka na mag-react ng solo. Kwentuhan mo ako. 'Di ba si Kieanne yung kikitain mo? Paanong si Kieanne ay naging yung pinsan niya? An'yare? Tas' may pa-rated PG nang eksena kanina? Di'ba 2 weeks o 3 weeks ago ba yun, pa-hard to get ka pa?" Sunod-sunod na tanong ni Jeuliette nang umupo sa tabi ko. 

"Slow lang 'te mahina ang kalaban, ang dami ng tanong mo isa lang ako." Sagot ko sa kanya bago ikwento ang buong pangyayari. 

"Yiiiiiieeee! Sana all may love life!" Irit nito sabay hinampas ang braso ko. 

"Luka, love life ka d'yan! Hindi pa nga niya nililinaw sa akin kung anong meaning nung mga pinagsasabi niya eh." 

"Duh, signs yun bhe. Gusto ka niya." Sambit nito. 

"Pero may doubt pa rin ako, kase literal dalawang beses pa lang kami nagkikita. Well, tatlong beses na actually kaso baka hindi niya tanda yung unang beses." Mahina kong sambit, tumingin ng seryoso sa akin si Jeuliette. 

"You can never tell how long a person realizes that they love someone. Maybe for Nate he realized it the moment he saw you. This may sound cliché but maybe it was a love at first for him. And maybe while getting to know you during the short time you're with him, he just got know how lovely you are. So, I think na seryoso naman siya." Wika nito bago tumigil saglit bago ituloy ang gustong sabihin.

"Tyaka kita mo nga kanina, normally sinasampal na nung mga nahalikan pabalik yung nanghalik kapag ayaw na ayaw nila dun sa tao. Eh ikaw natulala ka tas' ayan namumula-mula ka pa kanina. Maybe he got into your heart without you knowing it. I can see he's a good person by the way you are reacting after you spend time with him, so I wouldn't think how or why did he got into that." Wika nito sabay pindot sa kaliwang dibdib ko. 

Napa-isip ako sa sinabi niya, tama siya hindi mo masasabi kung gaano katagal marealize ng isang tao ang nararamdaman niya para sa iba. 'Maybe he really do likes me... And maybe I kinda like him, someway or somehow....? '

"Teka, tatlong beses na kayo nagkita? Natanong mo siya about sa happenings noong high school tayo?" Nagtatakang tanong nito. 

"Hindi nagbigayan kami ng business card bago kami pumunta sa simbahan 'di ba."

---flashback---

"By the way, here my business card. Baka makalimutan kong ibigay mamaya eh." Wika ni Nate saka ibinigay ang kaniyang business card. Ibinigay ko rin ang akin pagkatapos niya isuot ang seatbelt niya. He started driving and I looked at his business card. 

Wow, head engineer pala siya. After I saw his job I saw his name. Nathaniel Luis Alcantara, sounds familiar... 

Later on during the mass, a certain teenage boy that piqued my interest during my high school field trip flashed through my mind.